25
#r
etprrts.
Be beroemde tuin-
scène. Mephisto tri
omfeert als Mar
guerite en Faust
uiting geven aan
hun liefde.
omdat haar gedach
ten afdwalen naar
Faust. Plots be
merkt zij de bloe
men en liet juwee
lenkistje. Even twij
felt zij of zij het zal
openen, maar dan
begint haar vrou
welijke ijdellieid te
spreken en zij kan
de verleiding niet
langer weerstaan.
Marguerite om
hangt zich met de
sieraden en de
vreugde daarover uit zij in de „Air des bijoux
één van de meest brillante aria's voor een coloratuur
sopraan. Deze aria staat in groot
contrast met de in eenvoudigen
volkstoon gezongen ballade; de ge-
heele scène zal echter haar effect op
den toehoorder niet missen, indien de soliste den
eenvoud der ballade en de van innerlijke opwinding
getuigende sfeer der in speelsche overgave ge
zongen „juweelen-aria" op de juiste wijze weet uit
te beelden.
Als Faust een oogenblik later Marguerite zijn liefde
verklaart, volgt de bekoorlijke melodie van het duet
„Laisse moi contempler ton visage", welks hoogtepunt
ligt in het, door beiden, teeder gefluisterde „Eter-
nelle"; meer nog wordt de toehoorder geboeid door
de betooverende muziek der hierop
onmiddellijk aansluitende maten.
Na dezen teederen liefdeszang nemen
zij afscheid van elkaar en als
Marguerite zich alleen waant,
geeft zij, voor het open venster
staande, uiting aan haar liefde,
doch plotseling komt Faust te voorschijn en
volgt haar in huis.
Gounod heeft deze acte zeer goed muzikaal
zij het hier en daar wat sentimenteel weerge
geven. Vooral de groote melodische rijkdom
van deze acte is de gedeeltelijke
oorzaak van het succes van dit
werk, en het valt dan ook niet
te verwonderen, dat ook nu nog
de hierboven beschreven num
mers in zulk een wijden kring
hun bekendheid hebben be
houden.
Na u op het, voor de Fransche
Opéra traditioneele, ballet ge
wezen te hebben, zult ge wel
het meest getroffen worden door
de gevangenisscène van de vijfde
en laatste acte.
Marguerite is in de gevangenis
geworpen, omdat zij haar kindje
het leven benomen heeft. Nu zal
zij zelf ter dood gebracht
worden. Mephisto spoort Faust
aan liaar te redden, deze ijlt naar
den kerker en smeekt Marguerite
met hem te vluchten. Even
komt de arme Marguerite tot
bezinning en herkent de stem
van haar vroegeren geliefde;
herinneringen doemen voor haar
op, de kermis. de nacht in
den tuin.
Treffend is dit door den
componist tot uitdrukking ge
bracht; terwijl het walsthema
uit het orkest opklinkt, liooren
we Marguerite op doffen, steeds
denzelfden toon uitbeelding
van haar verwarde brein -de
herinneringen opsommen.
Als Mephisto en Faust haar
niet tot vluchten kunnen aan
zetten, roept zij in vervoering de
engelen aan. Een laatste poging
van Faust wordt met afkeer
door Marguerite beantwoord
ook dit afgrijzen is muzikaal zeer
suggestief weergegeven. Het
zegevierende „Jugée" (veroor
deeld) van Mephisto wordt te
niet gedaan door 't „Sauvée"
(gered) van het koor der „hemel-
sclie stemmen".
Nu volgt '11 grandiooze apothe
ose: Het is de morgen van het
Paasclifeest, klokken luiden, de
muren openen zich en Marguerite
wordt door engelen ten hemel ge
dragen. Faust knielt in gebed
neer en Mephisto valt onder liet
zwaard van den aartsengel; op
hetzelfde moment klinkt het
koraal „Christus is opgestaan".
Na deze opera volgden nog enkele werken op
muziekdramatisch gebied, o.a.„La Reine de Saba"
(1S62); „Mireille" (1864); „Romeo et Juliette" (1867);
„Oinq Mars" (1877 en „Le tribut de Zamora" (1881).
Alleen met „Rom)o et Juliette" heeft de toondichter
zijn reputatie weten te handhaven, al is dit werk
niet op één lijn te stellen met den „Faust".
Gounod heeft op alle gebieden der toonkunst
composities geschreven: Missen; Oratoria; Liederen;
Pianostukken en Symphonieön. Een zeer twijfel
achtige en verderfelijke populariteit geniet zijn
Méditation over Bach's C-dur Preludium uit het
Wohltemperiertes Klavier.
Velen, die meestal de verdienste van een werk
beoordeelen naar het succes, dat het geniet, hebben
den componist van „Faust" onder de grootsten ge
rangschikt. Dit is echter niet juist; misschien had
Gounod dit kunnen worden, als hij zich meer aan zijn
oorspronkelijken aanleg had overgegeven. Niettemin
blijft zijn Faust in alle deelen der wereld een zeei
gaarne geziene en gehoorde opera.
