5ANKA
TROPID
reeds 2 ^Aeldts meermdp«d°9
flic de verkoudheidchronisch
wordt,helpen
Het branden van
de grondstoffen
N.V. HANDELMAATSCHAPPIJ SOLANO
Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisten f -30en-.5Q
woorden in zijn gezicht. „TI bent een
doodgewone, gemeene afperser. U hebt
Rause gedwongen om in De Koerier
een schandaal tegen Brandrup op te
zetten. U hebt op een schandalige
manier uw halfbroer Waldech gebruikt
om hem het kistje te laten stelen. U
hebt Brandrup z'n bewijzen ontnomen
om hem belachelijk te maken. U bent
niet half zoo knap als hij en daarom
hebt u geprobeerd hem op deze manier
te breken. Maar nu zult u ook helpen
om hem in eere te herstellen!"
Het verwrongen, ontstelde gezicht
tegenover haar sprak de duidelijke taal,
dat zij doel had getroffende zoo sterke
aanwijzingen hadden Ra op het goede
spoor gebracht. Nu zij haar doel had
bereikt, steeg plotseling afkeer in haar
op; zij wilde er een eind aan maken, zoo
gauw mogelijk uit deze kamer weg. De
instructies van Ra kwamen in haar her
innering terug en ze zei mat: „U moet
meneer Milver op het bureau van Rause
opbellen en hem zeggen waar het kistje
verborgen is. U bent getrouwd en u
hebt kinderen, en daarom hebben we
de politie er nog buiten gehoudenuw
gezin zou onder de schande meer lijden
dan u zelf. Maar u begrijpt wel, dat u
deze functie niet kunt houden en
Bah! Zij wilde niet langer rechter spelen
over dezen man, ze wilde weg! Brandrup
zou zijn teekeningen krijgen, de rest
liet haar onverschillig.
Juffrouw Spitz keek erg geheim
zinnig, toen zij Brandrup aankondigde,
dat er bezoek was. Een dame.
„Toch niet mevrouw Otzenn met
opdrachten voor een nieuwe villa*"
vroeg hij.
„Natuurlijk niet, meneer, die zou ik
wel afpoeieren. Ik geloof, dat de dame
wel meer bij u geweest is, en ze zei,
dat 't erg dringend is. Kunt u haar
ontvangen?"
„Ja, ik heb wel even tijd." Hij was
nieuwsgierig geworden en schoof de
werktcekening van den schouwburg-
bouw, waaraan hij bezig was. ter zijde
een klopje op de deur. Isabel kwam
binnen. Zij keek hem aan, bloosde
hevig, sloeg haar oogen neer, stamelde
iets, bloosde nog dieper en schoof hem
een koffertje toe: „Ik wou eerst niet,
ik bedoel, eerst dacht ik. Ra zei dat
hij je niet kende en dus. hier heb je
't kistje met de documenten van het
Maidlingen-huis. 't was gestolen.
ik bedoel.we hebben 't gevonden.
Ra wist waar 't was, hij heeft het
allemaal uitgepluisd.... en toen Ahner...."
Het stotteren werd nog erger; zij keek
hulpeloos van den koffer naar Brandrup,
gleed op een stoel en liet haar hoofd op
de teekentafel vallen, snikkend van
overspanning, vreugde, verlegenheid.
Met enkele stappen was Brandrup bij
haar; hij struikelde over den koffer,
dacht: O ja, het kistje, schoof het
weg en boog zich over haar hoofd, en
terwijl zijn hand met teedere zachtheid
over heur haar streek, drupten tranen op
de teekening en klonk onder de krullen
een gesmoorde stern, onderbroken door
allengs kalmer en schaarscher wor
dende snikken
„Hij is ook architect en ze wilden eerst
den nieuwen schouwburg laten bouwen
door Publieke Werken, en dan zou hij
natuurlijk het ontwerp leveren; hij was
al zoo nijdig, dat jij den eersten prijs
kreeg in de prijsvraag, en toen je ook
nog het Maidlingen-huis mocht restau-
reeren, liep ie over van giftigheid en
toen heeft ie een middel gezocht om je
het onmogelijk te maken en heeft het
kistje laten stelen, juist toen je het aan
de pers en de autorieiten zou laten zien.
Ranse, dat is een vriend van hem die
bang voor hem is, moest telkens in De
Koerier schrijven, dat je 't mis had en
dat je een prul was. Je had hem zelf
verteld, dat je 't kistje gevonden had
en dat het in je kamer stond, en toen
heeft hij het laten stelen door Waldech
die is achterlijk en wist niet wat hij
deed, en Aliner vertelde hem precies hoe
hij 't doen moest, en toen heeft Waldech
het verstopt in zijn werkplaats, hier in
jullie eigen gebouw, en toen heeft Ra
't alles één voor één uitgezocht en
nagespeurd, omdat ik in het bootje van
Ahner een plankje had gevonden met
houtsnijwerk, precies zooals op jouw
documenten stond. En toen Ra alles
wist, moest ik naar Ahner, want Ra
wist ook, dat Ahner een hekel aan je
had om die geschiedenis van den schouw
burg, en we hadden alles in orde, maar
we wisten niet, waar het kistje was, en
toen hebben we Ahner gedwongen om
het te zeggen, en gelukkig heeft hij de
teekeningen niet verbrand, dat vond
hij als architect zeker te erg.- Ik heb me
altijd zoo geërgerd aan het gestook van
De Koerier, en toen was ik zoo blij, dat
ik dat plankje vond, en met zijn drieën
hebben wij alles onderzocht. Ra kreeg
natuurlijk het meeste gedaan, maar ik
wou graag helpen, omdat 't leuk voor
jou zou zijn, als je met de oude teeke
ningen voor den dag kon komen, en ik
was eerst nog wel zoo nijdig op je, omdat
ik dacht, dat je met me flirten wou, en
dat wou ik juist met jóii niet, want...."
Hier gingen de krullen met een ruk
omhoog; een behuild en erg lief gezichtje
keek Brandrup verschrikt aan. Met een
dankbaar gevoel van intens geluk nam
hij het in zijn handen, kuste het en
vulde haar woorden fluisterend aan
.want ik houd van je. Daar liad
me de schuchtere Isabel bijna een liefdes
verklaring afgestoken, en 't is niet eens
een schrikkeljaar. Van je verhaal heb
ik geen woord begrepen - 't was nogal
verward, hè maar 't andere heb ik
heel goed gehoord. Ik heb me één keer
laten overrompelen door mijn liefde,
want ik wilde meer dan je vriendschap,
en jij dacht, dat ik geen ernstige
gevoelens voor je koesterde en je alleen
maar aardig genoeg voor een flirtje
vond. We hebben allebei geleden onder
een simpel misverstand, maar nu zal
nooit meer iets tusschen ons komen,
nietwaar?"
In de kamer ernaast hoorden zij de
nuchtere stem van juffrouw Spitz: „Nee.
meneer, meneer Brandrup is er niet, Ja
zeker, meneer, u kunt nog eens opbellen.
Nee, meneer, ik weet niet wanneer
meneer Brandrup terugkomt...,"
Glimlachend maakten zij zich los uit
hun omhelzing; Isabel bette met haar
zakdoek de natte plekken op de teeke
ning en Brandrup beurde met een ge
lukkig gezicht den koffer van den vloer.
Het artikel in De Koerier maakte
sensatie in de stad, al was 't geen sen
satie naar den zin van Rause; de kranten
brachten reproducties der oude teeke
ningen van meester Rieybrandt en
foto's van den door Brandrup gerestau-
reerden gevel, en juffrouw Spitz kwam
op haar lessenaar ruimte te kort voor
de stapels brieven, telegrammen en
andere blijken van medeleven. Brand
rup keek ze geen van alle inhij stelde
geen prijs op gelukwenschen van lieden,
die „altijd wel gedacht hadden", enzoo-
voort, maar geen brieven schreven en
blijkbaar geen vertrouwen in zijn be
kwaamheid hadden, toen zijn meening
over den beroemden zijgevel niet alge
meen werd aanvaard. Wel zeide hij
tegen Isabel en Seiler, dat hij zich ver-
voor een goed koffiesurro-
gaat is geen gemakkelijk
werk. Breedveld, de baas
van de branderij, heeft na
tuurlijk liever koffieboonen
in de trommels. Maar van
daag weet hij, dank zij de
oude ervaringen van zijn
bedrijfsleider, ook de bin-
nenlandsche grondstoffen
zóó te bewerken, dat er
voor de huisvrouw de volle
100 °/o geur- en aromastoffen
uit gehaald worden. Mede
als resultaat van zijn arbeid
is Sanka-Tropid een surro-
gaat-koffie geworden, zóó
geurig en krachtig van
smaak, zóó mooi en warm
van kleur, dat ge zult den
ken: - heerlijk en lekker,
tiet als vroeger.
Amsterdam - Prinsengracht 299-301
S/of op blz. 24
