rusteloos wentelen »'H<^ien?Ukun,P„s(.
Twee amateuropnamen van den planetarium -
bouwer te Andijk: een fraaie opname van de
befaamde zonnevlekken en een foto van de maan,
waarop het eigenaardige, kratervormige land
schap duidelijk zichtbaar is.
arrangement getroffen worden, üe zon, die
het middelpunt van het heele tafereel
vormt, is namelijk tevens de lamp, die
's avonds de kamer verlicht en zoodoende
moet eerst de lampekap er af. Blokker staat
onderwijl te doceeren, hij wijst ons Mercurius,
die in zevenentachtig dagen den omloop om de
zon volbrengt, Saturnus met de ringen. Mars
met z'n twee manen en Jupiter, die er
liefst elf heeft.
„Vier van die manen kan ik met in'n kijker
zien." verklaart de amateur-astroloog trotscli.
En eens heeft hij zelfs een zonsverduistering
op deze planeet waargenomen, de schaduw
van 'n klein maantje schoof over Jupiter heen.
„Ja, 't moet je even meezitten," zegt hij.
Ruim een half jaar heeft hij aan z'n plane
tarium gewerkt, maar het resultaat mag dan
ook gezien worden. Een datuiuwijzer ont
breekt niet en de klimming van de zon valt
nauwkeurig in graden af te lezen. Het is alles
even kunstig, zelfs de kamwielen van het
uurwerk heeft hij zelf gemaakt. Een distri
butie-as brengt dan al de planeten in beweging.
Hoe wordt die ingewikkelde machinerie in
stand gehoudenf Het blijkt (lat mevrouw
Blokker de planeten stofschoon houdt. Voor
't opnieuw vergulden zorgt de heer des huizes
Rusteloos wentelen
de planeten rond,
precies zooals in de
werkelij kheid. waar
van Blokker's pla
netarium 'n natuur
getrouwe copie is.
Waar tie planeten Wat is een mensch zonder
zegels verzamelen, u kunt
wondermooie schemerlam
pen uit triplexhout zagen, of uw rotstuin cultiveeren, u kunt
de poppenkamer uwer dochters met het meest fantastische
meubilair verfraaien, maar wie bouwt in zijn vrijen tijd een
planetarium 7 Daar is wat meer voor noodig dan een beetje
handigheid en wat geduld! Toch zijn er zulke vernuftige
lieden; één ervan is de heer A. J. Blokker te Andijk-
Oost, wien we voor onze lezers een bezoek brachten.
Wat een leek van de hemellichamen weet. is.
dat ze onwaarschijnlijk ver van ons verwij
derd zijn, maar wie het Andijker planetarium
bekijken gaat, weet óók van' afstanden mee te
praten. Want de maker woont keelemaal aan 't eind
van den Enkhuizerdijk vlak bij den vuurtoren. Zijn
houten huis staat buitendijks. Blokker is machinist
van het proefstation, dat het Provinciale Waterlei
dingsbedrijf van Noord-Holland daar bouwde. Op
den dag van ons bezoek hebben
de golven van het IJselmeer witte
schuimkoppen en gieren de regen
vlagen over den dijk.
Het is er eenzaam en (lat 't in
dezen uithoek 's winters soms bar
toegaat, blijkt als de machinist
z'n foto-album te voorschijn haalt.
Allemaal herinneringen aan de
strenge winters der afgeloopen
jarenhoog stapelt het ijs zich op
tegen den dijk, het huisje ligt ver
zonken in de sneeuwmassa's, ware
poollandschappen zijn het. I)an ko
men er foto's van vogels: scholek
sters, meeuwen, een kiekendief.
„Dat eendje heb ik zelf opgefokt," vertelt Blokker. „Ik
voerde 'm zwarte muggen en laugpooten
Uren zit hij soms in 'n schuilhut om de vogels te
observeeren en, als hij de kans krijgt, te fotografeeren.
Maar dat wordt nooit veel. ,,'t Is of ze je kunnen ruiken,"
zegt Blokker spijtig.
Intusschen. we zijn gekomen voor het planetarium. Het
is een heel gevaarte en het hangt aan den zolder van
de huiskamer, keurig afgewerkt en met allerlei teekens
beschilderd. We
zien de planeten,
die als vergulde
bollen hun banen
beschrijven, en in
een hoek zwaait de
slinger van liet
uurwerk, dat het
kunstige mechanis
me in beweging
houdt. Maar als
de fotograaf z'n
eerste opname wil
maken, moet er een
