ZONDER
Een oude viscb-
methode, die nog
steeds aan de
Groninger kust
in gebruik is
Een van de oudgedienden, Koen Smit, die al m
garnalenvangst heeft beoefend. Ah jongen ran (it
eerst mee naar den priel
•.onder-boot gaan aan den slag. Achter den dijk te Oudeschip in Groningen
priel ontdekt, waarin telkenkeere bij eb rtle en dikke garnalen zijn
te verschalken,.
Vier visschcrs
hebben zij een
'angei
Zoo ziet een garnalen net er
ting, waarmede de garnalen
Veel visschers zonder boot zullen er in ons land niet
meer zijn we bedoelen dan de beroepsvisschers en
schakelen het legioen der hengelaars uit maar zij zijn
er en deze garde is noch van plan te sterven, noch zich
over te geven. Het zijn voornamelijk de garnalenvisschers,
zooals men er nog verschillende in Groningen vindt, die de
eeuwenoude traditie van visschen zonder boot voortzetten.
Stoere Groningers zijn het met. een ijzersterke body, waarop zelfs
een doorgefourneerde sportsman jaloerseh kan zijn. Want de man
nen staan vaak meer dan oen uur
tot de heupen in het water. Eu als zij
er in geslaagd zijn zooveel zeekreeftjes
te verschalken, dat de teenen mand vol
is, wacht hun nog een wandelingetje van
een kilometer of vier over het slik en
over den kwelder, vóór zij in de be
woonde wereld zich van droog goed
kunnen voorzien.
Zoo'n wandelingetje is geen peul
schilletje, want de garnalenvisschers zijn
geen mooi-weer-visschers. Van Mei, tot
dat in November, eind Octobex', de
nachtvorsten beginnen als het te
koud wordt kruipen de garnalen veilig
weg en kunnen dan niet worden „opge
graven" zijn zij bijna iederen dag
achter den dijk in de weer. Des mor
gens voor dag en dauw of midden op
den dag, dat hangt van het getij af.
Want voor de garnalenvisschervj moet
men met de vangst wachten totdat
het eb geworden is. Daar zijn dan da
gen bij, dat het zonnetje kleur en leven
toovert op deze onafzienbare water
massa en het grauwe modderkleed van
het land-in-wording, maar eveneens
dagen, dat de noordwesterstorm giert
over 't wad en het kan daar spoken,
als de zee liet. goed op haar heupen heeft of
dat een koude, ondoordringbare mist door merg
en been trekt en alle uitzicht belemmert. Zelfs den
ervaren wadloopers, die daar in het rijk van geulen
en prielen beter den weg kennen dan in de stad
Groningen, wordt het soms te bar. Zij zouden
verdwalen, als zij niet op regelmatige afstanden
groote takken in den bodem hadden gewrikt, welke
als wegwijzers dienst doen; want de A.N.W.B. heeft,
zijn bekende paddenstoelen nog niet geplaatst in
deze eenzaamheid!
De boerderijen aan den voet van den buitendijk
of eenzame arbeidershuisjes worden door de garna-
wit. Duidelijk ziet men ook den bet-
uit hun rust worden opgeschrikt.
lenvisschers graag gebruikt als kleedkamer
kleeden zij zich - men zou beter kunnen
daar kleeden zij zich uit voor de vangst,
vest blijven aan, doch de pantalon is ver
door een kort. dun broekje, dat tot de knieëi reikt
Ook de sokken zijn verdwenen, evenals in
gevallen de schoenen. Zoo gekleed nemen
vischtuig, steken dat door het hengsel van i
en dan. op hoop van zegen. Aan den buit
van den dijk ligt eerst de kwelder, het. land da
zoo hoog is, dat het. ook bij vloed in de meestf geval
len droog blijft. Dit is het domein der tallooi scha
pen, die op dit jonge land voldoende voedse wetei
Wadloopers op het land-in-WorAit
