i
Een volle bal
Als het net wordt leeggehaald, wordt de vaagst ge
sorteerd. Nadat eerst de talrijke krabben uit de bak
jes zijn verwijderd, zeeft men het kleine grut er uit.
vijftig jaren de
trok hij voor het
«imer
men
mgst.
.8 verhangen
knieëi reikt.
iinen
van 4
ii buit
ind di
;ij liet
U korf
mkant
reeds
geval -
allooz( scha-
weten
te vinden om in leven te blijven.
Maar achter liet jonge land ligt
het land-in-wording. het terrein, dat
de zee ongaarne wil afstaan, doch
dat zij toch verliest op den duur,
omdat telkenkeer bij eb een nieuw
laagje slik achterblijft. Ook dit
gebied moet de visscherman pas-
seeren, totdat hij bij de prielen
gekomen is. De priel is. volgens het.
woordenboek, een nauwe doorgang
tusschen zandbankenin Groningen
bedoelt men er meestal water-
I vlakten mee, die slechts door een
nauwe opening met de open zee in
BB JB. verbinding staan. Een soort haf in
het klein dus. Daar in die prielen
blijven vele garnalen achter als
het vloedwater terugtrekt.
Het vischt.uig van den visscher ziet men duidelijk
op de foto's. Het net is tusschen een V-vormigen stok
bevestigd, aan de uiteinden waarvan een ketting
zit. De pootjes van de V hebben sleetjes. Als men die
nu over den bodem schuift, woelt de ketting in het
zand- en kleibezinksel, waarin de zeekreeftjes zich
gegraven hebben. Zij schrikken uit hun rust op.
springen omhoog en belanden in het net. In een of
twee trekken heeft men in den regel reeds een korf
vol, maar zooals alles wat blinkt geen goud is, zoo is
ook alle garnaal geen consumptiegarnaal. Dat kleine
grut is wel geschikt voor de drogerij, waar men er
kippenvoer van maakt, doch als men ze gepeld heeft,
blijft er maar zoo'n klein „wormpje" over, dat het de
moeite van het doorslikken niet meer waard is.
Daarom wordt er na iederen trek flink gesorteerd.
Dat gebeurt met handige zeefjes, bestaande uit bak
jes met latten. Alles wat te klein is. valt er na het
schudden uit. De groote garnalen blijven over en
worden in de mand geworpen.
De rauwe garnalen.zien er allesbehalve appetijte
lijk uit. Als de vischboer die grauw-groene kreeftjes
op zijn kar had, kon hij nog zoo hard roepen van
„Garnalen" of „Gernoat", als hij in Groningerland
is, of „Gorrinet" indien het venten in de Zeeuwsche
contreien gebeurt, maar kwijtraken deed hij ze zeker
niet.
Die prachtige rose-roode kleur komt pas op het
garnalenlijfje na het koken. Dat proces vindt direct
na de thuiskomst van den visscher plaats. Dan heeft
zijn vrouw een grooten pot met kokend water gereed
staan, een paar handen zout daarin en floep, daar
gaat de vangst er bij schoppenvol in. Na een onder
deel van een seconde zijn de garnalen uit hun lijden
verlost. En dan vormen zij een delicatesse, waarvan
iedereen smult. Een garnalen brood je, een schelpje
met garnalen, een slaatje bedekt met de roode zee
kreeftjes of eenvoudigweg een boterhammetje bet
legd met garnaaltjes uit den azijn, zijn ware tractaties.
Voor rijk en arm!
(Foto's Folkors)
De rijke trek.
0)i hoop va n zegen
Groen er in. rose er uit. of de laatste oogenblikken van een gar-
naai. Op de tafel ziet men een voorraad dampende garnaaltjes.
Mf to
