DE ROMAN
DISTRIBUTIE-
BONNETJE
VAN EEN
1 Zoo wordt n distrwutie-
bonnetje geboren in de waar-
papier-drukkerij der fa.
h. Enschedé en Zonen te
Jo
Haarlem. Boven ziet u, hoe
het papier, om vervalsching
te voorkomen, eerst met een
ondergrond is bedrukt; in
dezelfde pers wordt het daar
na van de cijfers en letters
voorzien (beneden
2 Het distributiebon netje wordt pas een individu door de perforatie-moeten, die
het van zijns gelijken afscheiden die worden na het afdrukken, eveneens op
snelpersen, in het papier aangebracht. U ziet hier tevens, hoe na elke bewer
king. voor het transport naar een volgende af deeling, de vellen worden geteld,
zoodat ontvreemding en fraude voorkomen worden.
3 l)ra
schillen
kaartje
een bot
van je wordt verwacht, dat je wat beteelenei
in bet leven van menschen. En dien in
-you, we slaan er ons door uiaar leuk was het niet voor ons,
toen we hier in het land gekomen zijn. Och, het schijnt, dat
I een andere tak van de familie vroeger al 'ns geprobeerd heeft,
hier burgerrecht te krijgen, zoo'n vijfentwintig jaar geleden.
Natuurlijk, zelf geloof ik nooit zoo alles maar, wat de menschen over
iemand te zeggen hebben, maar onder ons kan ik 't u toch wel over
vertellen: een reputatie dat die hier gekregen hebben! Neen, populair
hebben ze zich niet gemaakt, en dat was onze handicap. Niet, dat ze
bepaald gemeden werden. Iedereen had er op z'n tijd wel 'ns geregelde
conversatie mee. Maar ze hadden zoo niets geen slag om zich nu 'ns
echte vrienden te maken, hè? U kent dat wel. Schriel dat ze geweest
moeten zijn! En wispelturig. Ge kunt er in de winkels en de distribu-
tiebureau's nóg verhalen over hooren.
Nare, ongezellige karakters. Koel en onaandoenlijk van inborst. En
bar onbetrouwbaar! Hooghartig, en vreeselijk opdringerig en brutaal.
Bedillerige, zure bemoeiallen. En 't wou niet van ze gedaan zijn. hè?
Waarom ook? Och, wij kennen ze niet; 't was 'n héél andere tak van
de familie en 't is al 'n paar generaties terug: kijk,
ze begonnen pas voor zichzelf, hè, ze hadden 't nog
tot niets gebracht. En ze hebben
't. ook moeten opgeven, ze konden
het hier niet houden. Maar onder-
tussclien: onze reputatie was er
mee naar de maan!
En todli mag ik zeggen, dat wij
van een heel ander slag zijn. Och,
dat gaat zoo. Een paar generaties
cultuur gaan je familie niet zoo
zonder een spoor voorbij. Wij zijn
trouwens ook in heel andere omstan
digheden grootgebracht. In uitste
kend milieu. In Haarlem. Achter
de Groote Kerk: weet u daar dat
voorname, groote huis van de
Enschedé's? Juist, daar hebben we
als kinderen gewoond, daar zijn we
geboren en getogen. We zijn op
gegroeid met de bankbiljetten en
de postzegels. Nu ja, bij de bank
biljetten liad je er, die zich zoo'n
beetje koel en op een afstand kon
den houden. Vooral onder de hoo-
gere en de buitenlandsche had je
van die stijve. Maar met de post
zegels konden we heel leuk over
weg. Trouwens, we hadden 't zelf
dan toch ook niet voor niets tot
waardepapier gebracht. En zegt u
zelfde postzegels zijn er ook niet
zoo op vooruitgegaan in de latere
jaren, ten minste in voorkomen
niet: met al dat op-en overdruk
ken en zoo!
Ja, aan dien tijd mag ik graag
terugdenken. Die sfeer daar in dat
oude, groote huis. Keurig personeel,
uitstekend toezicht, zorgvuldige be
handeling. Telkens als iemand ons
van een ander overnam, werden we
nauwkeurig geteld. Pracht van be-
wakings- en alarmsystemen in allo stevig gesloten
en verzekerde zalen: er kon ons menscholijkerwijs
gesproken niets gebeuren. Het bracht je allemaal een
gepast gevoel van eigenwaarde bij, zelfvertrouwen,
weet u? En. waar ik altijd dankbaar voor gebleven
ben: er werd. behalve aan je intrinsieke waarde, ook
alle aandacht gewijd aan je uiterlijke voorkomen, je
kreeg er persoonlijkheid én stijlje uiterlijk werd
er geregeld zorgvuldig onder de loupe genomen. Och,
we moesten ons toch ook in ons verder leven
overal kunnen bewegen, nietwaar?
Neem nu mezelf maar. Ik heb het gelukkig niet
slecht getroffen in de wereld. Met een keurig troepje
volmaakt gelijkgestemde distributiebonnetjes werd
ik al heel gauw na de voltooiing van onze opvoeding
om onze opvallende verschijning en onze bijzondere
distinctie uitgezocht speciaal voor Den Haag.
O neen, ik verlies niet graag de bescheidenheid uit
het oogmaar het geeft je toch wel een warm gevoel
te bemerken, dat je gewaardeerd wordt, dat er wat
6 liet groote moment: Wat een jeest, als er
op de broodkaart nog eens wat overblijft
voor een paar gebakjes!
we dadelijk bij onze ont
vangst in Den Haag zoo
sterkdat er met verlangen
naar ons werd uitgezien.
Och, er schijnen vanouds
nogal eens vertelseltjes de
ronde te doen over de hou
ding van Hagenaars in 't
algemeen en over het op
treden van ambtenaren in
't bijzonder, maar harte
lijk en zorgzaam en voor
komend dat ze daar wa
ren op het distributiekan
toor!
Ik behoefde er trouwens
niet lang op mijn eigenlijke
bestemming te wachten.
Daar kwam op den eersten
den besten morgen een
