friscB
Begin
is Bet Bafve werB!
(en nieuw pro duet dep Sunlight Zeep Taórieken
18
lederen morgen een paar druppels Ódol in het glas water
goed gorgelen en spoelen dat verwijdert niet alleen dien duffen,
onfrisschen smaak in den mond, maar de lang nawerkende invloed
van Odol schenkt energie en
veerkracht gedurende vele uren.
Bovendien is Odol door zijn
sterk desinfecteerende werking
een voorbehoedmiddel tegen
schadelijke bacteriën in de
mondholte de broedplaats
van vele ziekten. Gorgel daarom
ook steeds 's avonds met Odol.
flacon f 1.25
V, flacon f 1.95
N. V. ODOL COMPANY AMSTERDAM
HETER DAN /I I P VOOR HI T
IVASSCHI .X l f DE VAAT
De scheikundigen van de bekende SunlightJabrieken
hebben maandenlang gezocht naar het snelste en
veiligste middel voor vatenwasschen. Het resultaat
was Vet-Ex! Dus nu geen zeep meer voor het wasschen
van de vaat! Dat doet Vet-Ex thans voor U! Alle vette
efi| voorwerpen worden met Vet-Ex snel en gemakkelijk
L' schoon. En goedkooper dan met welke zeep ook!
Vet-Ex lost onmiddellijk op en werkt grondig en
veilig. Al ziet U geen schuim, toch reinigt Vet-Ex
afdoende door de werking van haar zeer bijzondere
en vet-oplossende bestanddeelen. Probeer Vet-Ex
eens voor vatenwasschenHet tast geen enkel voor
werp aan. Voorts geeft Vet-Ex geen reuk of smaak
aan glas of porcelein, zooals sommige andere wasch-
middelen doen. Voor het verwijderen van vet is Vet-Ex
absoluut onovertroffen. Potten, pannen, lepels, vor
ken, messen, glaswerk of kristal, alles wordt met
Vet-Ex in een oogwenk blinkend helder. U kunt
dus Uw zeep sparen voor het wasschen van
Uw linnengoed, nu Vet-Ex U helpt met de vaat
GEEN ZEEP MEER VOOR DE VAAT
NEEM VET-EX THANS TE BAAT
Een pak Vet-Ex is ruim voldoende voor
25 keer vatenwasschen en kost slechts 20 ct.
EN MEISJE ONDER
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: Heel Stureholm. een dorpje in
do oinjrevinpr van Stockholm, is in rep en roer. El sa Larsson is plotseling Tilt huize Baner-
berg, de woning van haar voogd, Erik Lund, verdwenen zonder cenig spoor achter te laten.
Johan Rönne, de vrederechter van Stureholm, die het nabij gelegen buiten Miilarhov be
woont. verneemt op het postkantoor het nieuwtje van de verdwenen Elsa Larsson en hij
begeeft zich daarop naar Erik Lund om nadere inlichtingen te verkrijgen. Johan Rönne
noch zijn moeder vertrouwen Elsa's voogd en daarom gaat Johan een speurtocht ondernemen
te Stockholm, waar hij ontdekt dat Karl Larsson zijn dochter Elsa een vermogen van bijna
één miUioen kronen heeft nagelaten, dat door Erik Lund wordt beheerd. Rönne vraagt zijn
vriend Ivar Olby. een scherpzinnig advocaat, om raad. Na verloop van eenige maanden,
waarin alle nasporingen vruchteloos zijn, ontvangt Johan Rönne een brief van Elsa: zij wordt
verdacht van diefstal en is in arrest gesteld. Rönne vertrekt terstond naar Stockholm om
haar te bezoeken.
ZESDE HOOFDSTUK
E' Isa zat op den rand van haar krib,
met haar handen gevouwen in haar
schoot, haar gezicht opgewend naar
't kleine raam met tralies, haar oogen
vochtig van on vergoten tranen. Zij had
een beeldhouwer tot model kunnen
dienen voor een beeld der smart in
zwart en wit. Hoe lang zij zoo roerloos
had gezeten wist niemand zij vist
het zelf niet. Tijd had voor haar geen
beteekenis meer. Haar kleine wereldje
was vergaan.
.Tohan Rönne vond haar de aandoen-
lijkste verschijning, die bij ooit had
gezien, en een golf van teederheid en
medelijden sloeg hoog in hem op. Hij
had haar in zijn armen willen nemen om
haar te troosten, hij had haar hoofd
tegen zijn schouder willen leggen om
haar tranen weg te kussen. Hij was
geen bijzonder gevoelig manhij meende
ruimschoots zijn deel te hebben van de
koelheid zijner landgenootenmaar de
aanblik van dat verlaten, gebroken
meisjesfiguurtje met haar krijtwitte ge
zicht en haar groote, verdrietige oogen
scheen alle slagboomen van zijn hart
weg te rukken. Hij had een gevoel in
zijn keel. of hij stikken zou.
Zij had geen acht geslagen op het
k namen van het slot en het opengaan
van de deur. Het komen en gaan van
cipiers liet liaar onverschillig.
„Een heer om n te spreken," zei de
inspecteur op den toon van een ser
geant, die recruten drilt.
Er kwam niet aanstonds beweging
ai haar. Zij scheen langzaam als uit
een droom te ontwaken. Maar toen
-prong zij op, haar gezicht verhelderde,
en zij stak haar beide handen uit.
Hij hield ze in de zijne en een minuut
lang zwegen zij.
„\Vat. ben ik blij, dat u komt,"
bracht ze eindelijk uit, en (1e bedwongen
tranen begonnen neer te komen langs
haar wangen.
Hij haalde een zakdoek uit zijn zak
en gaf hem haar. 't. Was misschien
onnoozel gedaan, maar 't ging vanzelf.
11ij had zich nog nooit van zijn leven
/.oo dom en hulpeloos gevoeld. Hij wou
haar verzekeren, dat 't hem een eer
was, haar van dienst te kunnen zijn,
maar hij had er de woorden niet uit
kunnen krijgen, al had zijn leven op
het spel gestaan. Zijn tong was als
verlamd
„U schaamt u zeker ontzettend over
:ne," zei ze met een gebroken stem,
n beschroomd sloeg ze haar oogen op
naar zijn gezicht.
Die opmerking bracht hem weer
(•enigszins tot zichzelf. „Schamen?" zei
hij, cn 't klonk hem in de ooren, of er
een vreemde sprak. „Hoe komt u op
't idee!"
„Ja maar. 't is toch een schande,
dat u hier moet komen." Opnieuw
kwamen er tranen.
„Er is geen kwestie van schande,
zeker voor mij niet," zei hij kloek weg.
„Zet u dat maar gauw uit uw hoofd!
En voor u is 't ook geen schande. We
hoeven ons nooit te schamen voor
iets, dat anderen doen. U hebt niets
misdaan."
„Nee, maar wie zal me gelooven zei
ze moeilijk.
„Teil eerste ik," antwoordde hij. Zijn
stem klonk nu weer normaal. „En ten
tweede mijn moeder. Zij is er stellig van
overtuigd, dat er een bespottelijke ver
gissing in 't spel is, of een laaghartig
complot. Ik moest u namens haar
zeggen, dat u maar goeden moed moest
houden."
„Heeft ze dat gezegd?"
„Ja. Die boodschap heeft ze me
meegegeven, toen ik van huis ging."
-„Uw moeder is een schat!"
„Ja, betere menselien zult u niet
licht vinden. Dus laat u de hoop
maar niet varen. We zullen u er wel
uit redden."
„O, meneer Rönne, zou dat kunnen?
Ik heb gedacht en gedacht, tot mijn
hoofd er van duizelde, maar ik zie
nergens een lichtpuntje." -
„Geen wonder. U kunt niet rustig
en helder denken," zei hij bemoedigend.
„Daarom zullen we andere hersens aan
't werk zetten. Gaat u nu maar weer
zitten, en vertelt n me alles. Ik bedoel
natuurlijk, zooveel als u me wilt toe
vertrouwen."
„Ik zal u heel graag alles vertellen,"
zei ze gretig. „Ik lieb niets te ver
bergen." Zij ging weer op den rand van
de smalle krib zitten.
„U hoeft me niet te vertellen,
waarom n van Banerberg bent weg
gegaan," zei hij nog, „en hoe u er
in geslaagd bent, ongemerkt weg te
komen. Dat kan wachten tot later. Of
u zwijgt er heelemaal over, als u dat
wijzer vindt, 't Is mij er alleen om te
doen, de moeilijkheden van dit oogen-
blik te doorgronden."
„Als u dat maar kunt," zei ze
klaaglijk, en toen bleef zij weer eenigen
tijd stil. Eindelijk kwam haar verhaal.
„Ik heb, zoolang ik van Banerberg
weg ben, als binnenmeisje gewerkt bij
eene mevrouw Grub be, hier in Stock
holm. Zij heeft me zonder getuigen te
vragen aangenomen. Ik moest op <le
een of andere manier den kost ver
dienen, begrijpt u, en er was zoo'n
gebrek aan huishoudelijk personeel, dus
ik dachtmisschien vind ik wel een
dame, die me aanneemt alleen op mijn
eerlijke gezicht. Ik had op een plaatsings-
bureau 't adres van mevrouw Grubbe
gekregen, met nog een paar. Ik heb
haar verteld, dat allebei mijn ouders
dood waren, en dat ik nog nooit in
betrekking was geweest, maar dat ik
wel aan huishoudelijk werk gewend
was, en dat ik mijn best zou do' om
't haar ifltar den zin te maken. Ze zei,
dat ze me voor een maand op proef
zou nemen. Ze was zoo vriendelijk te
zeggen, dat ik er fatsoenlijk en eerlijk
uitzag, en over 't geheel genomen heeft
ze me heel goed behandeld, 't Is een
min of meer stugge, strenge vrouw, met
een sterk gevoel voor rechtvaardigheid,
of wat ze daarvoor aanziet. Maar
ik kon goed met haar opschieten, en
