BRIEVEN VAN DEN DRÉ
Het wielercriterium te Valkenburg. Links: de winnaar Jac. Seyenuit Maastricht, wordt met bloemen
gehuldigd. Hij legde het parcours aj in 2 uur, 52 min., 12 sec. Hechts: de renners in de bocht, onder
de Grendel/poort. 2 foto's Hot Zuiden, 1 foto Pax-Holland
mergen op Notsal weer muisjes motten leveren,
jonk, bij ons kinders!" En den Jaan weer van z'n
eigen naar den Blaauwe, vice versa.
„Wéét ik," zee den Fielp strak.
„Wéét ik?" vroeg den .Taan,
„H allicht, 'k Breng toch m'n brood bij jouw
Mieneke! Ge verslet me toch nie veur 'nen blind-aas,
oop ik?"
Afijn, als we daar op 't Kerkplein nog wat stonden
te klasjeneeren en d'eerste Zondagssigaren den
Meiliemel in te blazen, dan kwam ons pastoorke
tiaar aangedribbeld. En achteraf begrepen we, kwam
ie bedanken veur de blommen. Och ja, zoo is ie. Wat
g'aau Onslievrouwke doet, aan de Meikoningin, dat
doet ge aan hum!
En zoo ben 'k dan eindelijk gekomen op m'n
veuniemen van deus heele maand, om nog 'ns iets
te zeggen van den Mei. Van de maand van Ons
lievrouwke
Op den oogenblik zweeft ze, op 'nen wolk van
blommendons, overgoten mee den tintel van gouwen
kèèrsenlicht, daar in ons kerkske, waar tien bloei
van Mei al gekropen is over de trejen van d'altaren,
naar den zoom van Keuren blaauwen mantel.
'Nen schuim van rhododendrum, van hortensia,
van violen hebben we gebrocht aan Heur voetekes.
En deur heel deuzen kleurenboekee slingeren de
sprankels van wel duuzend rozenhoeikes, alles
gegroeid en gebloeid in den èèrde en in de harten van
El venhout.
Ja de Mei! Hard was den winter weer. Eu
somber de tijen. Maar uit 't „ilooiste" hout is den
bloei weer gebroken. Maar in de geurende blommen-
wolk van daarsjuust leeft weer goeie hoop, opgehan
gen aan de rozenhoeikes, die tusschen den blommen-
schuim verscholen zijn
Kier in den huis staat 'nen zonnigen rust, gelijk
den fonkel in m'n barasteenen pijp. 't IJle windeke
kroezelt koel in m'n sokken, hier onder de tafel.
'Nen gezegenden Meidag, deuzen Dag van 's Heeren
Hemelvaart.
'Nen dag als 'nen blossemtak, zoo schoon, zot»
vlokkend van wit blommenschuim, zoo rein, da'k
'in alleen aanraken wil mee 't licht van m'n oogen.
'Nen dag lijk 'nen blossemtak, waarop de zon
gesprenkeld ligt lijk pèèrlenden daauw. 'Nen blom-
mentak van den Meimaandboom, zoo is deuzen dag,
waarvan tien zoeten blommengeur wordt wegge
dragen op 't ragdunne windeke, dat deur tien buiten
fliert.
En over alles blankt den klèèren dag van deuzen
Hemelvaart in 'n schoonheid, die 'k mee deus groffc
potlood nie benaderen kan. En daarom, amico:
Veul groeten van Trui, Dré 111 en als altij gin
liorke minder van oewen
t.a.v.
DE ft
ULVENHOUT, 22 Mei 1941.
Amico,
De Mei blossemt deur den buiten. Vlinderteere
blomblaaikes flieren rondomme lijk glanzenden
confetti, gestrooid in 't stoeigrage windeke, dat gin-
nen rust ként. Trui's blommenhoveke ligt daar even
bezijen den zongespikkelden schaduw van den noten-
leer, in éénen bonten hlt>ei van tie teere tinten van
Mei. Ah! Daar is ze fier op, m'n goeie wijf, op heur
bloinhofke. Stijf, stram als den ouwen dag heur
mokt, ze kan 't nie nalaten te hovenieren op'tstukske
grond tiaar bezijen op den erf, dat gaandeweg Trui's
onvervrimdbaren eigendom wierd. Daar kan hier zelfs
de kat van meepraten, die ééns van d'r leven zóódanig
bij den stèèrt uit de blommen is gesleurd, dat ze tie
smoor heeft gezien aan alles wat op 'n blom lijkt.
Sinds dieën oogenblik, dat ze in den letterlijksten
zin van 't woord „in tien rug wierd aangevallen" en
den mestkuil opgeslingerd - Trui doet de dingen
nou eenmaal nie half - sinds tlieën oogenblik
wierd hier in den huis nooit meer gesproken over
„de kat haren stèèrt", maar van de „kat haar
handvat".
Neeë wat dat blommenhoveke aanbelangt,
liee de kat gin stripke veur op mij. Want als ik maar
'ns gebukt sta over de blommekes, dan komt ze
kwansuis naast me staan. En zoo is 't me éénen keer
gebeurd, als ik m'n hand naar 'n blom uitstak, dat ik
op onverwachte manier zoo'nen steuvigen douw teuge
m'n ribbekast kreeg, da'k van de been gong en over
den erf rolde.
Ja, ze is fier op 'r lioveke! En als ge ooit 'ns hier
komt op de stee en ge wilt 'n goeie beurt maken bij
Trui, bepluim dan heur blommekes. Maare. pluk
We plaatsen hier nog enkele jota's can het tjiuede.
internationale Can berg -criteriumte- Valkenburg ver
reden en gewonnen door den Maastrichtenaar Jac.
Seyen. Het peloton op den beruehten Cauberg, die
zestienmaal werd „genomen"
er gin af veur oew knoopsgat, want ik staai veur de
gevolgen nie in, man. Ze zit op den oogenblik in de
kerk. ter gelegenheid van Hemelvaart. En zoo is
deuzen oogenblik mee 'n sclierke geknipt om 'nen
brief naar oe weg te schrijven.
Daarstraks, als ik uit de kerk kwam, wachtte ik
op den Fielp. 'k Moest 'm cfkes hebben.
Daar kwam ie aan, hoog en breed boven alle kerk
gangers uit en onder den lioogen hoed vanweuge den
bijzonderen feestdag. Allee ge zijt. collectant, of
ge zijt 't nie! En den bakker houdt wel van 'n bietje
decorum. En wij We nemen hum dat nie kwalijk,
integendeel! Want den Fielp is zooveul als 't feeste
lijk weermanneke van Uvenliout. Aan zijnen witten
voorschoot, glanzend gesteven jaske en den bolhoed
kunde zien, dat 't Zaterdagavond is! Net zoo goed,
als ge aan 't vuil worden van z'n bakkerscostuum
kunt bespeuren, dat de week alweer flink opschiet.
Gaat ie op den middag blinkend-geschoren, omlei
den bolhoed en in colbert, mee 'n groote sigaar in
den kop over den weg. dan wacht ons den anderen
dag 'n leutig stuk in de krant, want dan is er Raads
vergadering! En daar vliegen de spaanders wel 'ns af.
Vooral als 't teugen den Fielp gaat, want hij gift gin
kamp. Veural nie teugen den burgemeester, die in den
Fielp meer 'nen concurrent ziet dan 'nen medewer
ker. Neeë den burgemeester bakt nie, lijk den
Fielp, maar den Fielp hee op Ulvenhout nou eenmaal
't meeste te vertellen. Want. en dat wéten wij,
hij hóudt van ons durpke! Hij is er fier op, werkt er
dag en nacht, veur, zoogaauw ie gereed is mee den oven
Daarom: als wij hum zoo 's middags over den weg
zien gaan, achter z'n groote sigaar, dan hebben wij
al stillekes plazier in de krant die komen gaat mee
ons raadsverslag. Ja, ja, daar kwam hier al zoo iets
kijken, toentoen de annexatie nog deur 'n
liandsvolleke durpspolitiekers wierd behandeld. De
spaanders vlogen in de rondte!
Maar ik wil maar zeggen: aan den Fielp z'n
„uitmonstering" kunnen wij zien, wat er veur ons,
veur Ulvenhout, veur de kerk aan de hand is! Hij
is ons feestelijk weermanneke.
Daar kwam ie dan aan, liooggehoeid, weer dig,
sjuust of ie den dag van Hemelvaart op gank gezet
had.
„Ahden Dré!"
„Mergen, den Fielp!"
Ook den Jaan kwam afgezet, mee den Blaauwe,
ge wit, de twee opa's! Ze waren wat aan den seer-
jeuzen kant.
„Fielp," zee den Jaan, „ge zult vandaag of
