>r
KRUSCHEbü
„De verdachte i§ in
vrijheid gesteld
moker,
die
flink O dof
gebruikt, is werk
dat z n adem niet ruikt!
155
door C. W. Shepherd
e*
11
Er was aan het gezicht van den
rechter hoegenaamd niet te zien,
of hij 't met de uitspraak der
jury al dan niet eens was. Hij hoog
zich alleen maar naar voren, misschien
zou men kunnen zeggenmet een
klein rukje, en beval, dat de gevan
gene in vrijheid zou worden gesteld.
Zoo zette hij een streep onder de
behandeling van de moordzaak Rhodes.
Charles Miller, landbouwer, sloeg
om het met de woorden der verslag
gevers te zeggen -„een snellen blik
om zich heen, werd de zaal uit geleid
en verdween aldus uit de oogen van het
publiek". Van den moord op Albert
Rhodes, eveneens landbouwer, was hij
vrijgesproken.
Er zijn maar enkele buitengewone
gevallen, waarin men nog aandacht
overhoudt voor een verdachte, nadat
hij aan oen moord onschuldig is ver
klaard; en toch is het een interessante
vraag: hoe gebruikt hij de eerste uren
van zijn herwonnen vrijheid? Je kunt
je slecht voorstellen, dat hij na een
hoofdrol te hebben gespeeld in zoo'n
drama kalmpjes met een taxi naar
't station rijdt in zijn eentje. We ver
beelden ons liever, dat hij door een blij
den vriendenkring wordt opgenomen,
of met zijn advocaat gaat eten. Maar
Charles Miller deed noch het een, noch
liet ander. Zijn advocaat kwam wél
naar hem toe, met een uitnoodiging,
dineeren, en niet meer over een plei
dooi, maar over wijn en sigaren praten
maar Miller had er geen zin in.
„Dank u, meneer Freeze," zei hij,
„maar ik kan me niet vrij voelen, vóór
ik die rechtszaal en al wat er mee in
verband staat, kwijt ben. Ik wil een eind
weg, rusten. U doet net of ik een prijs op
een landbouwtentoonstelling gewonnen
heb, waar op gefuifd moet worden.
Kunt u zich niet indenken, wat 't voor
mij voor een dag geweest is'? U als
advocaat.Advocaten hebben geen
hart in hun lichaam.Pardon, meneer
Freeze, dat meen ik natuurlijk niet. Dat
weet u wel. U bent meer dan goed voor
me geweest. maar ik ben er zoowat
gek van. Verstaat u me?.... gék; en
dat blijf ik, tot ik hier een flink eind
vandaan ben."
Mr.Freeze kon best. begrijpen, dat
Miller over zijn zenuwen heen was en
liet hem dus gaan. Miller nam in zijn
centje een taxi, en kwam, met zijn hoed
diep in zijn gezicht en zijn kraag op, net
op tijd het perron op, om een trein te
pakken, die hem naar Doddington zou
brengen. Op 't perron had niemand
erg in hem. Hij was bang, dat hij iemand
uit Doddington zou aantreffen; maar
de menschen uit Doddington komen
niet. iederen dag in de stad, en als ze er
zijn, gaan ze niét vroeger terug dan
noodig is. Hij maakte gauw, dat hij in
een coupé kwam.
(lek, dat hij weer in een trein zat- In
den langen tijd tusschen zijn eerste
verhoor en de terechtzitting had hij zich
menigmaal afgevraagd, of hij nog wel
ooit zou reizen. Halfbewust had hij in
den trein een symbool gezien van den
afstand tusschen Doddington en de
rechtszaal tusschen het leven en
den dood.
Acliteruitleunend in zijn hoek, en met
half gesloten oogen glurend naar zijn
twee medepassagiers, herleefde hij de
laatste paar dagen. Wat had die officier
van justitie hem 't vuur aan de schenen
gelegd! Maar hij had zich goed gehou
den.
En nu. Miller schoot bijna in den
lach: nu was hij weer vrij man! Toen
werd zijn gedachtengang verstoord door
een van zijn twee reisgezellen, een gezet
en gemoedelijk man, een dokter of
leeraar of zooiets. Of advocaat. Miller
moest tenminste aan advocaten denken,
toen de man hem aansprak.
„Pardon," zei de reiziger. „Weet u
misschien ook, of die Miller vrij gekomen
is vandaag? Hij kwam vandaag voor,
geloof ik."
Miller hield zich goed. „Ja, die is vrij
gesproken," zei hij. „Dat riepen de
krantenjongens ten minste, toen ik 't
station in kwam."
„Eigenaardig geval," zei de dikke.
„Bij Miller voor de deur vermoord, toen
hij bij Miller op visite was geweest; ik
had nooit gedacht, dat hij vrij zou ko
men. IJ wel?"
„Ik eheerlijk gezegd wél," zei
Miller. „Ze hebben de revolver nergens
kunnen vinden, en die kan hij in zijn
eigen huis slecht verstopt hebben. En
hij is geen deur uit geweest, voor de
politie kwam."
„Nee," zei de derde nu. „Ze hebben
zijn heele huis afgezocht, heb ik gelezen,
en buiten heeft hij ze zéker niet kunnen
verstoppendaar was de politie er te
vlug voor."
„Ja, dat was natuurlijk een heele
kracht voor de verdediging. Je zou zoo
zeggenzo hadden 't wapen móéten
vinden. Maar ik geloof toch, dat liij '1
gedaan heeft."
Nummer drie glimlachte.
„Je houdt altijd menschen, die dat
zeggen, na zoo'n zaak. Maar wie kan
er beter over oordeelen dan de jury?"
„Vind ik ook," zei Miller. „En 't is
niet waarschijnlijk, dat iemand een
moord pleegt, omdat hij de boerderij
van zijn buurman wil koopen. Als dat
een reden was.
Miller nam een krant op, die naast
hem op de bank lag, en hield zich alsof
liij las; maar hij luisterde attent naar '1
geen de anderen zeiden.
De derde een zakenman, zou je
zoo zeggen scheen niet veel over (1e
zaak gelezen te hebben; de dikke bracht
hem meer volledig op de hoogte, en
Miller luisterde.
De verdachte, hoorde hij, had 'n hypo
theek op de hoeve van zijn buurman,
en die buurman, Rhodes, had de grootste,
moeite om zijn bezit uit de knuisten
van Miller te houden, die een echte
graaier was; en toen hadden ze hem bij
Miller voor de deur gevonden, vermoord.
Bij 't onderzoek was gebleken, dat een
familielid van Rhodes 't geld had gefour
neerd om de hypotheek af te lossen,
waardoor voor Miller de kans verkeken
was, van de twee boerderijen één te
maken.
Na een poosje kwijnde het gesprek
en leunde de zakenman achterover, met
zijn voeten op de andere bank.
Vervolg op blz. 14
onder voortdu
rende contröle
van scheikun-
dige-apotheker
G. J. Logger
lederen morgen een paar druppels Odol in het glas water
goed gorgelen en spoelen dat verwijdert niet alleen dien duffen,
onfrisschen smaak in den mond, maar de lang nawerkende invloed
van Odol schenkt energie en
veerkracht gedurende vele uren.
Bovendien is Odol door zijn
sterk desinfecteerende werking
een voorbehoedmiddel tegen
schadelijke bacteriën in de
mondholte de broedplaats
van vele ziekten. Gorgel daarom
ook steeds 's avonds met Odol.
7, flacon 1.25
7i flacon 1.95
N. V. ODOL COMPANY AMSTERDAM
