cs een cleuyd.
Boldoots
VCÖTu<*cVW9 TvCUtViefc CX1
19
VOOGDIJ
VERVOLGVERHAAL DOOR
AAGE BORKLAND
„O ja. Dat. begrijpt, ze heel goed."
„En is ze niet ontzettend overstuur?"
,,,Ta, dat spreekt. Wie zou dat niet
zijn'? Ze heeft een gevoel, of de wereld
vergaat, geloof ik."
Langen tijd bleven zij beiden stil.
Rönne zat boos te kijken tegen het
vuur, en mevrouw Rönne draaide maar
steeds een zakdoekje in en uit elkaar,
dat zij zelfs eeu enkelen keer naar haar
oogen moest brengen.
Opeens viel ze uit„Hoor eens, Johan
ik ga morgen met je mee naar stad."
„Maar, moeder, dat gaat toch niet,"
protesteerde hij.
„Dat gaat heel goed. Ik doe 't."
„Dat wordt veel te triest voor u,"
„Niet zoo triest voor mij als voor
haar," antwoordde zij. „Stel je eens
voor, dat arme kind voor een rechter,
zonder moeder of familie, waar ze steun
bij kan vinden. Ik zou 't mezelf nooit
vergeven, als ik haar op zoo'n moment
niet probeerde te helpen."
Haar oogen bleven droog, maar zij
keek hem smeekend aan. Hij zei niets,
maar zij begrepen elkaar zonder woor
den. Het was hem een groote troost,
dat zijn moeder aan Elsa's kant stond
en haar helpen wou; maar hij kon dat
niet uitspreken. Er zijn gevoelens, zoo
innig, dat we ze zelfs tegenover onze
dierbaars ten niet onder woorden kun
nen brengen.
Eindelijk verbrak mevrouw Rönne
de stilte.
„Weet je, wat ik gedacht heb,
Johan!" zei ze.
„Nee, moeder?"
„Ik neem haar mee hierheen, als dat
domme en schandelijke proces achter
den rug is."
Hij keek naar haar op en glimlachte
twijfelachtig.
„Ik begrijp best wat je denkt," ging
zij voort, „maar ik ga er niet over
redeneeren. Je kimt over geloovig ver
trouwen even slecht redeneeren als over
je gevoelens. Ik weet heel goed, dat
alles er even donker uitziet op 't, oogen-
blik, maar de waarheid kómt aan 't
licht. Dat weet ik zeker."
„Op den langen duur wel," gaf hij toe.
,,'t Duurt alleen dikwijls zoo afgrijselijk
lang."
„Soms ook ineens, als een bliksem
flits, Jolian," zei ze. „Ik wou. dat je
niet zoo pessimistisch was."
„De aard van't beestje," schertste hij.
„Enfin, we zullen wel zien hoe 't.
loopt," antwoordde zij met een lachje;
maar het bleef een droef lachje.
„Dat is zoo, moeder." Hij stond op
en verliet de kamer.
Hij sliep slecht dien nacht. De eerste
uren sliep hij zelfs in't geheel niet. Zijn
gedachten joegen maar steeds in cirkel
gang achter elkaar aan. II ij spande
zich in, om lieelemaal niet te denken,
maar zijn brein weigerde te rusten.
H ij werd bijwijlen bijna woedend. Het
leven scheen hem eert leelijke poets te
bakken. De liefde was over hem gekomen
als een zomerdag vol licht en warmte
<'ii schoonheid, en bijna vóór hij er de
heerlijkheid van begrepen had. was er
dichte duisternis gevallen. Liefhebben,
en toch gescheiden, afgesloten te zijn
van de geliefdeweten, dat het
meisje, waarin nu zijn leven opging,
onuitsprekelijk leed, en toch niet bij
haar te. kunnen komen om haar te
helpen het leek hem de ergste folte
ring, die ecu inensch kan ondergaan.
Toen hij den volgenden morgen aan
het ontbijt kwam, voelde hij zich mat
en waren zijn oogen zwaar. Zijn moeder
zat aan tafel en was al half klaar met
haar ontbijt.
„Jc ziet er moe uit, Johan," zei ze
bezorgd.
„Ik bón een beetje moe," antwoordde
hij, op een toon van schijnbare onver
schilligheid. „Vervelend, nu alweer naar
stad te moeten, vindt u ook niet?"
„Ja. als 't, je zoo weinig interesseert,
dat je geen zin hebt, ga ik wel alleen,"
zei ze ietwat scherp.
„Zoo bedoel ik 't natuurlijk niet,"
zei hij. „Tk heb 't beloofd dat is
alleen al reden genoeg."
Zij stond een paar minuten later van
tafel op en keek naar de klok. „Over
twintig minuten komt de wagen voor,"
zei ze. „Ik ga maar vast naar boven om
me klaar te maken."
Hij stond op. deed de deur voor haar
open en keerde naar tafel terug. Hij was
blij, dat ze er niet was nu zag ze ten
minste niet. hoe hij zat te kieskauwen.
Hij had geen greintje eetlust. Alles leek
hem even flauw en smakeloos. Zijn
hart scheen voortdurend op te dringen
naar zijn keel.
Eindelijk hoorde hij de wielen van
den auto knisteren in het grint. Hij
stond op en ging de vestibule in. Petter
hielp hem met zijn overjas en gaf hem
zijn hoed en handschoenen. Zijn moeder
kwam in haar bontmantel de trap af.
Hij hiel]) haar instappen en ging naast
haar zitten. Nu nog maar korten tijd. en
hij zou weten, wat Elsa's deel was en liet
zijneuitkomst of onheil.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Zij bereikten liet politiebureau kort
nadat de deuren der rechtszaal waren
geopend. Zij zagen maar weinig men-
schen. De rechtszaal kwam uit in een
stille zijstraat. Rönne hielp zijn moeder
uitstappen en samen bestegen zij de
stoep. In de zaal, bij den drempel, bleven
zij even staan 0111 rond te kijken. Zij
spraken geen van beiden. Toen liep
mevrouw Rönne naar een plaats, zoo
dicht mogelijk bij de balustrade. Johan
zelf ging achter de deur zitten. Er was
niemand in de zaal dan hijzelf en een
zaalwachter.
Rönne voelde zijn liart heftig kloppen
en haalde moeilijk adem. De atmosfeer
was duf. Er woog een gewicht op zijn
borst. Iedere minuut wachten leek hem
een uur. Hij keek nu en dan naar zijn
moeder, maar zij richtte haar oogen
niet één keer naar zijn kant. Zij leek
verdiept in haar gedachten en onbewust
van haar omgeving. Het was alsof zij
in een ziekenkamer zaten te wachten
op de crisis, en nauwelijks adem durfden
te halen.
Er kwam een griffier binnen, die
een paar papieren op de tafel legde en
toen weer verdween. Een paar minuten
later verschenen Olby en Johansson,
door een zijdeur. Zij namen plaats
aan de advocatentafel. Zij keken naar
mevrouw Rönne, en Olby knikte en
glimlachte. Rönne meende zijn hart te
hóóren bonzen.
„Stilte," riep de zaalwachter. De
rechter van instructie kwam door een
deur achter in de zaal. De schrijver
volgde hem. Zij trokken beiden plechtige,
gewichtige gezichten. De rechter had
een grijzenknevel en een kaal lmofd.
Vervolg op blz. 24
wanneer het 't onderhoud van
Uw gebit betreft. Een goed
onderhouden, blank gebit is
iets, waar U trotsch op moogt
zijn en wat Uw gezondheid
ten goede komt. Tweemaal
daags borstelen met PASTOL
maakt de tanden blank.
PASTOL heeft een heerlijk
frisschen smaak en is heele=
maal niet duur in 't gebruik.
Allemaal goede redenen om ge=
regeld PASTOL te gebruiken.
Begin er nog vandaag mee.
ïtóSrf
maakt Uw tanden blank
actö'
ctt V^Ct
