EEN MEISJE ONDER VOOGDIJ khasana PANORA Hei Stadeer Techniek THUIS! (^VWWVVX,V\,VW\,W1/WV No. 35 Knippatronen verkrijg 6 en 80 cm b *0-42-44 21 ct. to';» Vervolg van blz. 19 praciische kleedingstuk voor de komende maanden Het leent zich bij uitstek bij de uitoefening van de zeil-, fiets- en wandel sport. Een windjack is daarom zoo prettig in 't dragen, omdat het zoo gemakkelijk en vlot kleedt en U tevens be schermt tegen regen en wind. U kunt het zelf zeer gemakkelijk maken uit een ouden regen mantel of een ander gedragen kleedingstuk. Bestel daarom nog heden het knippatroon in de door U gewenschte maat Bestellingen kunnen geschie den bij Uw agentUw bezorger of den boekhandel, door giro- storting op no. 293631, door toezending van het bedrag per postwissel of in postzegels aan PATRONENKANTOOR NASSAUPLEIN 1 - HAARLEM maar hij zag er goedhartig uit .en had levendige, schrandere oogen. Stil als een geest kwam Elsa haar bank in. Zij schrok even, toen zij mevrouw Rönne zag, en glimlachte flauwtjes, en er kwam wat kleur in haar bleeke wangen. Mevrouw Rönne lachte opgewekt,, be moedigend terug en knikte, alsof ze zeggen wou„Trek het je maar niet aan 't komt best in orde". Rn toen begon het onderzoek. De schrijver las iets voor, dat niemand verstaan kon. waarop de inspecteur van politie tusschen de balustrade en de groene tafel kwam staan. Hij deed zijn mededeelingen in korte, afgebeten zinnen en bijna zonder adem te halen, alsof hij i zijn lesje van buiten had geleerd. Mevrouw Grubbe had hem opgebeld. Hij was naar haar huis gegaan. Hij had de dienstboden stuk voor stuk onder vraagd. Daarna had hij den koffer van verdachte doorzocht, en de vermiste ringen tusschen haar kleeren gevonden. Hij had haar in hechtenis genomen en aanstonds bericht, gegeven aan den officier van justitie. „Maakte zij er bezwaar tegen, dat haar koffer doorzocht werd?" vroeg Olby vriendelijk. „Meen, ze maakte geen bezwaar." „Gaf ze u gewillig den sleutel?" „De sleutel zat al in het slot." „Dus de koffer was niet eens ge sloten?" „Heen, het deksel zat niet heelemaal dicht." „Ik zou zoo zeggen: als ze de ringen had gestolen, zou ze die ergens willen verstoppen, waar dan ook, maar zeker niet in haar eigen koffer! Is die gedachte in u niet opgekomen?" „Heen," zei de inspecteur kortaf. Hij was te lang in het vak, om zichzelf vast te praten met uitleggingen. „Dat vind ik vreemd," zei Olby, nog even vriendelijk. De inspecteur grinnikte en zei niets. Ha hem werd mevrouw Grubbe ge hoord. Zij was een forsche vrouw, met breede schouders en grove kaken; dik was ze niet, maar ze maakte een massie ven indruk. Zij had een lang gezicht, een langen neus met hooge jukbeenderen en een stuggen mond. Zij sprak lang zaam, met een diepe altstem. Als getuige was zij precies het tegen overgestelde van den inspecteur. Die sprak geen woord meer dan hij strikt noodig vondmevrouw Grubbe wist nooit, wanneer zij op moest houden. Zij was gewend op vergaderingen te spreken ging door voor een uitstekende redenaarster. Zij meende nu een prach tige gelegenheid te hebben, om haar talenten ten toon te spreiden en haar opvattingen te luchten, en zij maakte van die gelegenheid met ijver gebruik. Eenvoudig iets ontkennen of bevestigen vond zij nooit voldoende. Zij moest uitweiden, verklaren, en dan haar uit weiding nog eens verklaren. Zij behan delde iedere vraag, alsof het een tekst voor een predikatie was. „Dat was dus ééns, maar nooit weer!" riep zij uit. „Ik had verstandiger moeten zijn. maar ik zat om een meisje ver legen. 't Is tegenwoordig zoo moeilijk, personeel te krijgen, en ze worden hoe langer hoe brutaler en veeleischender. Ze vragen buitensporige loonen, maar doen er liefst zoo weinig mogelijk voor. Th een gezin met kinderen willen ze niet dienen, wasschen en strijken willen zo niet, glazen lappen vinden ze heneden hun waardigheid, en de schoenen van meneer poetsen nog veel erger. Ik vraag ine af: waar moet 't heen met de wereld?" Even later zette zij een redevoering- op touw over de bedrieglijkheid van den uiterlijken schijn. „Achter een glimlach kan een dolk schuilen," beweerde zij. „Een gladde tong kan vergif verbergen, en in fraaie manieren kan zich een dief vermommen. Zou men gelooven. dat het schepsel daar in die bank. Maar hier sloot de rechter haar den mond met. een scherpe terechtwijzing, waarna mevrouw Grubbe zich diep miskend voelde, blijkens haar spinnijdig gezicht. Olby bracht haar eenigszins bij door rustig te zeggen„Als ik me niet vergis, doet u veel aan maatschappelijk werk, mevrouw Grubbe?" „Jawel," zei ze snauwerig, met booze oogen nog. „Dat is erg mooi van u." „Ik zie er mijn levenstaak in," ver klaarde zij met haar lage stem. „„Helpt de noodlijdenden" is mijn lijfspreuk." „Dan hebt u natuurlijk ook uw best gedaan, om het meisje, dat daar in die bank zit, te redden?" Even bleef het stil, toen liet mevrouw Grubbe een geluid hooren alsof ze dreigde te stikken, terwijl haar gezicht de kleur van een gekookte biet kreeg. „Ik heb deze getuige niets meer te vragen, edelachtbare," zei Olby bedaard, en mevrouw Grubbe draafde terug de zaal in. De zijdeur ging weer open en de keukenmeid en de werkmeid, Marta en Lotta. kwamen samen binnen. De eerste schreide en trilde van het hoofd tot de voeten als een gelatinepudding. Zij keek naar Elsa en deed haar best om te glimlachen, maar die poging mislukte jammerlijk. Zij kon niets getuigen, dat op een bewijs leek. Ze kon alleen maar volhouden terwijl tranen over haar wangen biggelden dat ze 't vast niet gedaan had, 't lieve kind, vast niet! „Hoe weet u dan, dat zij 't niet gedaan heeft?" werd haar gevraagd. „Omdat zij 't is," was het antwoord. „Als je zoo bent zooals zij, steel je niet. Ze weet er net zooveel van als een engel of een pasgeboren kind. Als u haar kende, zou u dat zelf ook zeggen." Die verklaring had natuurlijk niet de minste waarde, en meer was er niet uit haar te krijgen Rönne, op zijn plaats achter in 't zaaltje, voelde zich hoe langer hoe neer slachtiger worden. Ilij begreep niet, waar Olby heen wou. Tot dusverre hadden zijn vragen geen enkele inlichting van waarde opgeleverd. Hij had den in specteur en mevrouw Grubbe een handigen steek gegeven, maar daarmee viel de kracht van hun getuigenissen niet weg. Blijkbaar waren zij beiden overtuigd van Elsa's schuldhet groote feit, dat de ringen in den koffer van het meisje gevonden waren, bleef nog even bezwarend, en hij vreesde ernstig, dat de rechter het ook zoo zou vinden. Boven dien leek 't. hem toe, dat de rechter een beetje ongeduldig werd. Hij scheen te I vinden, dat de bemoeienis van den j advocaat hem te veel tijd ging kosten en zijn verhoor maar verstoorde. Elsa zat kalm rechtop, maar er was geen straaltje van hoop meer in haar oogen. Dat was er nog wel geweest, toen ze haar plaats innam. Zij had zich gesterkt gevoeld door de gesprekken met Rönne 'TMenduizcndcn genoten hun opleiding bij P B N A gedurende de laatste 30 jaren! Duizenden van hen slaagden voor allerlei technische exa mens, dank zij de degelijke lessen engocdestudicleiding! Cursussen voor: Bouwkunde, Waterbouw, Werktuigbouw, Electrotech niek, Chemische Techniek, Middenstandsdiploma Boekhouden, Zuivellechn. Reclame-assistent, enz. ARNHEM Schrijf een briefkaart voor ons gratis prospectus P205/A (nummer (luide l ij k vermelden) Het ligt binnen Uw bereik, het geluk voor U te winnen dooreen verzorgd, jeugdig frisdi uiterlijk. Gebruik Khasana Rouge en Lippenstift,die Uw gelaat en lip pen steeds jeugdige trisdibeid sdienketi. - Beide zijn tegen weer en water bestand en kissproof. Voor een discrete teint: Superb, voor een levendige kleur: corai! of carmin. KottJÏ*' f 1.40,-.45 f 1.40,1. ,-.90,-.45 The Globe Trading Co. Ltd., 4 4, Amsterdam C.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1941 | | pagina 24