stof
t vastzit helpen
toes
Ik ben Van
a*» dsxu as igr kpm
Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisten f-30en-50
f meermdlen
perdag
n
15
alleen een beetje behoefte aan rust," en (lan flink slapen. Je ziet er uit, of
zei ze met een lachje. je in geen week een oog dicht hebt
„Rust u dan maar flink," zei de gedaan."
„Ik heb wel eens gedacht, dat ik
nooit meer zou kunnen slapen," fluis
terde het meisje.
Petter ging met ijver en een ge-
oude getrouwe. „U bent zeker ziek
geweest?"
Daar gaf zij geen antwoord op.
Langzaam verwijderde Petter zich uit
de kamer. Buiten de deur ontmoette noeglijk gezicht aan het werk. Tn een
hij zijn meesteres, die naar de keuken oogenblik tijds had hij het dienwagentje
was geweest, om de keukenmeid orders naast Elsa gezet en een tafeltje vóór
to geven en de noodige maatregelen te haar, met een stoel aan den anderen
nemen. kant voor zijn meesteres. Toen spreidde
„lk moet je iets heel ernstigs zeggen, hij een tafellaken uit en gaf borden,
Petter," sprak ze hem aan. ,,'t Moet couverts en glazen hun plaats, met de
voorloopig strikt geheim blijven*, dat handigheid, door lange practijk ver-
juffrouw Larsson op Malarhov is. Mis- kregen; daarna zette hij voor Elsa en
scliien heeft ze daar zelf nog niet om voor zijn meesteres twee koppen heeten
gedachtik weet het niet maar bouillon neer.
ik wil't zoo en meneer Jolian ook. Ik ,,'t Leek me knusser, hier voor den
zal 't je later wel eens uitloggen." haard wat te gebruiken," zei mevrouw
„Ze heeft vijanden, mevrouw," zei Rönne, en begon toen aanstonds aan
Petter kortweg. haar lunch.
„Dat denkt meneer Jolian ten Elsa zat met haar lepel te spelen en
minste." begon eindelijk, met heel kleine slokjes.
„Ik denk 't ook, mevrouw, en ik Zij had geen eetlust, zij had alleen
heb 't al een heelen tijd gedacht. En behoefte aan rust.
ik geloof niet, dat ze hier zoo erg ver Haar gastvrouw nam geen notitie van
vandaan wonen." haar, maar ging verder met eten en
„Wat je er ook van denkt, zwijg er vertelde dorpsnieuwtjes. Elsa luisterde
over, Petter. We hebben geen bewijs, met groeiende belangstelling. Mevrouw
zie je. Maar 't is op 't oogenblik meer Rönne praatte zoo vlot en zoo onder -
dan raadzaam, dat geen mensch in houdend, dat Elsa haar zorgen vergat
Stureholm weet, dat ze hier is." en ongemerkt meer smaak in het voedsel
„Ik begrijp 't volkomen, mevrouw, kreeg. Nu en dan lachte ze hartelijk en
en ik zal wel zorgen, dat niemand in de dan glimlachte Petter.
keuken zijn mond voorbij praat." Ze komt bij, dacht hij. Ze schijnt
„Prachtig. Ik weet, dat ik op je heel wat doorgemaakt te hebben. Dat
bouwen kan. En ga nu maar gauw zie je zóó. Een paar echt verdrietige
voor de lunch zorgen, die zal nu wol oogen. Maar als iémand haar op kan
ongeveer klaar zijn." monteren, is mevrouw het.
Elsa zat peinzend in het vuur te Mevrouw Rönne ging met zorg alle
staren, toen mevrouw Rönne binnen- onderwerpen uit don weg, die onaan-
kwam. Zij had zich niet bewogen, gename herinneringen konden op-
sinds zij in dien stoel was neergevallen, wekken, en zij deed ook geon pogingen,
maar zij voelde zich minder wezenloos om Elsa aan 't praten te krijgen. Daar
en machteloos dan tijdens haar rit in was 't later nog tijd genoeg voor. Voor
den auto. Langzaam wendde zij haar zichzelf wou ze niet ontkennen, dat ze
hoofd opzij, toen mevrouw Rönne nader ontzaglijk nieuwsgierig was. De vragen
kwam, en zij glimlachte droefgeestig, brandden op haar tong: waarom was
„Ik zou nog maar niet veel praten, Elsa weggegaan van Banerberg en hoe
Elsa," zei de vrouw des huizes opge- was 't haar gelukt, het dorp uit te
wekt. „Je bent natuurlijk doodmoe, komen zonder herkend te worden? Maar
Eerst maar wat et.on, dan knap jewél zij hield haar nieuwsgierigheid volkomen
op." in bedwang. Zij was een even ver-
„Maar wilt u me eerst vertellen, standige als goedhartige vrouw. Het
waarom u me bier hebt gebracht, meisje was totaal van streek, haar
mevrouw Rönne?" vroeg het meisje zenuwen waren overspannen, Cen klei-
langzaam en mat. nigheid was genoeg, om ze te prikkelen
„Waar had ik je anders hoen moe- tot een uitbarsting. Dus moest zij
ten brengen? Je wilt toch zeker niet zichzelf zooveel mogelijk vergeten, niet
terug naar Banerberg?" meer denken aan de zwarte nacht-
„0 nee, nee!" zei ze heftig, en haar menie, die ze doorleefd had. Afleiding
oogen vlamden even op. „Overal liever en rust, dat. was het recept!
dan daar!" Toen de tafel was afgeruimd, kwam
„Dat dacht ik wel," zei de oudere Petter met koffie,
vrouw glimlachend. „Maar daar hoeven Elsa leunde achterover in haar stoel
we nu niet over te praten. Je kunt met eoh tevreden lachje. „Wat is *t hier
hier in ieder geval een paar dagen op gezellig!" zei ze. „Ik voel me al veel
je verhaal komen. Je moet cen moeder beter."
hebben, die je verzorgt, dus misschien „Da's prachtig."
wil je mij zoolang als je moedor be- Even later onderdrukte ze een zucht,
schouwen." „Neemt u niet kwalijk," zei ze glim-
Elsa's oogen schoten vol tranen en lachend, „maar ik ben zoo ongeloofelijk
haar stem haperde. „Maar, mevrouw moe
Rönne," zei ze, „ik heb geen recht op „Da's nog beter," was het antwoord,
uw zorg en ik heb u al zooveel last „Ik zal je direct in bed stoppen."
berokkend.'1
„Wil je wel eens gauw stil zijn?" 'tls
„Nu? Midden op den daj
Mevrouw Rönne knikte. „Hoe eerder
heelemaal geen last. We zijn allebei veel je slaapt, hoe beter 't voor je is, kind.
te blij, dat we iets voor je kunnen doen, Ik hoop dat je een wijzertje rond slaapt
Jolian en ik." en, als 't zoo uitkomt, nog langer."
Elsa trachtte haar tranen terug te „Ja, dat zou heerlijk zijn...."
dringen, maar zij kon ze niet allemaal Een half nuf later lag Elsa onder de
meester blijven. „U bent erg goed voor wol, met een warme kruik aan baar
nte," zei ze. „Kon ik u maar toonen, voeten, en bet duurde geen vijf minuten,
hoe dankbaar ik ben!" of zij sliep als een roos, zoo rustig
„Ik weet best, dat je dankbaar bent, ademhalend als een kind.
kind. We zijn allemaal dankbaar, dat Jolian Rönne had onderwijl met Olby
't zoo goed is afgeloopcn. Maar daar en Johansson in de stad geluncht. Hij
komt Petter aan met een kop bouillon
en nog een en ander. Nu maar gauw eten Vervolg op blz. 19
B. v b w.
En juist daarom ben ik met ECHFALON gewasschen.
Dat moesten alle huisvrouwen doen: haar fijne wasch
met ECHFALON behandelen!
Bij ECHFALON moet men niet aan zeep denken en
aan een surrogaat heelemaal niet.
Maar aan een nieuw artikel, met geheel aparte, veel
betere eigenschappen dan elk ander waschmiddel.
Op de verpakking staat een duidelijke gebruiks
aanwijzing.
Vraagt de brochure: „Wasschen met Echfalon"
Daarin vindt U over dit onderwerp heel wat.
VOOR DE FIJNE WASCHNIETS BETER DAN:
Ëcftfafotv®
FABRIKAAT DER „Echfa" N.V. - ENSCHEDE
..PORSELEIN
MET WERELDREPUTATIE"
