Vriendelijk ziet de berg er van buiten uit,
met het vruchtbare land, de boomen en huizen
De hond heep een
eigen grot-woning
en richtten zich een primitieve woning in. Vele van deze
grotwoningen zijn thans verdwenen of dienen als berg
plaats.
Eén er van is echter nog intact gebleven en wordt
bewoond door de wed. Blanckers. Ze heeft den hoogen
leeftijd bereikt van tweeënnegentig jaar. Van haar
negende jaar woont zij in de grot, die ze meer dan
tachtig „lentes" trouw bleef. De laatste jaren is zij bed
legerig, wegens een ongemak aan een harer beenen. Verder
is ze kerngezond en zéér levenslustig. Ze kan haar praatje
nog goed maken en houdt van bezoek, dat ze dikwijls
ontvangt.
Héél haar arbeidzaam leven heeft ze ijverig boerenwerk
verricht en tuinieren kon ze ook als de beste!
Nu ligt ze rustig in haar bed en slaat het leven in haar
omgeving met belangstelling gade.
Een vrouw helpt met de bezigheden en houdt haar
gezelschap.
Haar woning, die ze eenvoudig, doch zoo knus moge
lijk, heeft ingericht, bestaat uit een lange gang in de rots,
waarvan het voorste gedeelte als huiskamer dienst doet,
terwijl het achterste deel als bergplaats wordt gebruikt.
De twee gedeelten zijn, op eenvoudige wijze, door kasten
gescheiden.
In een nis, aan een der zijwanden, is een kachel gemet
seld, die de ruimte verwarmt en waarop tevens het potje
kan worden gekookt. De grotwoning werd afgesloten met
mergelblokken, waarin een deur en raam zijn uitgespaard.
De begroeiing op dén berg levert voorts een aardige om
geving op.
Wij zien hier de foto's van de laatste grotbewoonster van
den Sint-Pietersberg te Maastricht.
Onze lezers zullen haar de primitieve grotwoning zeker
niet benijden!
Zij echter voelt zich daar uitstekend op haar gemak
en zou niet gaarne willen verhuizen.
De gemetselde kachel in de grot dient niet
alleen voor warmte, maar óók als fornuis.
De 92-jarige grotbewoonster is bedlegerig. Toch ontvangt ze nog
gaarne bezoek en kan dan haar woordje goeddoen. (Eigen opnamen)
