i
k
:V
et wordt weer zomer. En
evenals het vorig jaar moe
ten wij Nederlanders va-
cantie houden in eigen land,
ontdekkingstochten van 'n
centraal punt uit gaan maken binnen de
grenzen. Voor talloozen, ook voor hen, die zich
moesten beperken tot de omgeving van eigen
woonplaats, is dat een ware vreugde geworden l
<5
Mede met het oog op de komende vacantiedogen willen
wij de aandacht van onze lezers vestigen op onze Neder-
landsche natuurmonumenten, stukken van ons zoo dicht
bevolkt land, waar men naar hartelust rond kan dwalen
en genieten van de ongerepte natuur. Wij hebben den
heer F. Koster, schrijver van het werk „Natuurmonumenten
in Nederland" en dus een bij uitstek deskundigen leids
man, bereid gevonden onze lezers over dit voor ons
Oisterwijkzche
een der schoonste Brabantsohe natuurmonumenten, in dep'
allen zoo belangwekkende onderwerp in te lichten.
„Nooit had ik gedacht, dat ons land zoo mooi
was!" Hoe vaak hebben wij dat sinds den vorigen
zomer gehoord.
Ja, nu kunnen wij ons eigen land leeren liefhebben.
En tot de erkenning komen, dat dit kleine landje,
aanslibsel van de groote rivieren en de zee, tot
de mooiste, kleurrijkste en merkwaardigste van
heel de wereld.behoort. Wie de wereld ként, zal dat
dadelijk toegeven.
Een van de grootste aantrekkelijkheden is de
bonte verscheidenheid van zijn landschappen. Al
die landschappen *staan voor ons open, voor iedereen,
velerlei verkeersmidd elenf staan geluk
kig nog tot onze beschikking, en als
het niet anders kan, gaan wjj wande
len, nog altijd een der heerlijkste
sporten. Maar wij draven alweer een
beetje door; waar het in deze bij
dragen om te doen is, is u op weg te
helpen in en om onze natuurmonu
menten.
Natuurmonumenten? Wat zjjn dat?
hooren wjj al vragen. En de nieuws-1
gierigen denken misschien aan statige,
stqve, keurig-gefatsoeneerde land
schappen, het woord monument is ook wel een
beetje zonderling voor stukken natuur, die leven en
bloeien, heel vaak rijk zjjn aan
de merkwaardigste planten en
dieren, die in Nederland te vinden
zijn, bovendien uitblinken in alles,
wat men op het gebied van natuur
schoon in ons land vinden kan.
't Heeft geen zin om de beteeke-
nis van dit woord verder uit te
pluizen, onze natuurmonumenten
zjjn, om het nu maar kort te zeg
gen, de schatkamers, de éliteland
schappen van onzen vaderland-
schen bodem.
Het zijn de ongerepte, door geen
lawaai gestoorde, in schoonheid
onvolprezen natuurgebieden, waar
iedereen, die ontspanning en rust
behoeft, die met zijn gezin eens
heerlijk buiten wil zijn, om te ge
nieten van zonneschijn, groen, bloe
men en vogels, zich zoodanig ver-
poozen kan, dat hij of zij „er een
heele week op teren kan". Daar-
Ongerepte natuur. Een meemoenJcolonie in de Westerduinen op Texel.
if
naast zjjn er ook natuurmonumenten, waar de
planten- en dierenwereld om zichzelf beschermd
wordt. Wij leven in een tijdvak, waarin het voor tal
van kinderen uit Flora's hof en voor tal van dieren
onmogelijk wordt gemaakt, om in vrijheid te leven,
zooals zij dat duizenden jaren gewend zjjn geweest.
Heel wat soorten zijn in ons land uitgestorven, en óm
dit proces te stuiten worden nu natuurmonumenten
in stand gehouden, maar zulke terreinen zijn dan
voor het publiek gesloten of slechts op bijzondere
tijden en op bijzondere voorwaarden toegankelijk.
Dus: natuurmonumenten zijn gesticht voor de
menschen en voor de natuur zelf.
Allereerst voor ons allen, dus voor het Neder-
landsche volk. 't Staat duidelijk op dé borden bij de
ingangen van 't natuurmonument
Veluwezoom-Imbosch aangegeven.
Dat geldt ook voor de meeste an
dere natuurmonumenten, waarvan
men de grootste met den naam „na
tionaal park" betiteld heeft, naar
Amerikaansche mode. Die parken
zijn in Amerika tienduizenden
hectaren groot natuurlijk, daar
voor is 'het ook in Amerika het
grootste in ons land is ruim 6500
ha groot, het is het bekende natio
nale park „De Hooge Veluwe" on
der Hoenderloo en Otterloo. De
Veluwezöom-Imbosch haalt onge
veer 4000 ha, verder is er 4e bijna
even groote Boschplaat op Terschel
ling, Texel volgt met 2600 ha, het
Op de Veluwe leem men zulke eeuwen
oude prachtexemplaren vinden.
Waterpartij in de oude bossehen
veen de Hooge Vuursche, wélke onder
toezicht staam van Staaisboséhbéheer.
