EEN MEISJE ONEER VOOGDIJ
MARLEVEUX
\f Castella
j tandpasta
I reinigt de
..onbereikbare
plaatsen"!
,Jxt
mn
Castella
schuimende TANDPASTA
Altijd
welkom
GOED ZITTEND
SECONDEN
'SUBBSBsSTSk
18
Onvolledige
mondverzorging
De eenige tandpasta
met PERLDON
VERVOLGVERHAAL DOOR AAGE BORKLAND
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: Heel Stureholm, ccn dorpje in de
omgeving van Stockholm, is in rep en roer. Elsa Larsson is plotseling uit huizo Banorborg, de
woning van haar voogd, Erik Lund, verdwenen zonder eenig spoor achter te laten. Johan
Rönne, de vrederechter van Stureholm, die het nabij gelegen huiten Mitlarhov bewoont, noch
zijn moeder vertrouwen Elsa's voogd en daarom gaat, Johan een spexirtocht ondernemen t<
Stockholm, waar hij ontdekt dat Karl Larsson zijn dochter Elsa een vermogen van bijna één
milliocn kronen heeft nagelaten, dat door Erik Lund wordt )>eheerd. Rönne vraagt zijn vriend
Ivar Olby, een scherpzinnig advocaat, om raad. Na verloop van conige maanden, waarin alle
nasporingen vruchteloos zijn, ontvangt Johan Rönne een brief van Elsa: zij wordt verdacht
van diefstal en is in arrest gesteld. Rönne, wiens belangstelling voor Elsa Larsson tot liefde
is gegroeid, vertrekt terstond naar Stockholm en stelt alle pogingen in hot werk Elsa uit de
gevangenis te redden. Tijdens het verhoor van den politierechter wordt het complot, waarvan
Elsa het slachtoffer dreigde te worden, ontsluierd en Elsa wordt terstond in vrijheid gesteld
Mevrouw Rönne neemt haar mee naar Miilarhov, waar Marit Anders, een nichtje van Johan
Rönne, komt logee ren. Den dag, nadat Johan op ontactische wijze Elsa ten huwelijk vraagt
(hij vergeet eenvoudig te zeggen dat hij haar liefheeft) en daarom wordt afgewezen, verschijnt
'n zuster van mevrouw Rönne ten tooneelo, tante Christine; zij neemt Elsa terstond in dienst
als juffrouw van gezelschap en reist nog denzelfden middag met haar af naar de Rivièra.
.Johan Rönne rijdt 's avonds, na een langen dag van vergaderingen, jierauto naar huis terug,
Erik Lund zint op nieuwe plannen, ten einde Elsa tot een huwelijk met hem te dwingen.
Alle kleine holten van het
pehit, tot nog toe „onbereik
baar", worilen thans gereinigd
door de actieve sehuiinhelle-
tjes van „Castella tandpasta!
35 CENT
PER TUBE
Weer zoo'n goed
DOBBELM|N -product
Al deze dingen overwoog hij voor
do honderdste of misschien voor de
duizendste maal, toen hij alleen in
zijn werkkamer zat on op liet eind van
zijn sigaar kauwde. Er waren veertien
lagen verloopen, sinds Elsa in vrijheid
was gesteld, en nog steeds tastte hij in
het duister. Bijwijlen voelde liij een
sterke bekoring, om te gaan informeeren
hij de politie, op het bureau van het
dagblad of hij mevrouw Grnhhe, maar
op het beslissende oogenhlik schoot zijn
moed te kort. Hij was hang, dat hij in
verdenking zou raken, als hij navraag
ging doen! Zoo doemde zijn geweten
hein tot stilzwijgen, en belette 't hem,
inlichtingen te vragen aan hen, die ze
konden geven.
Eindelijk streek hij een lucifer aan,
om zijn sigaar weer aan te steken, maar
toen werd er geklopt. De deur ging open
■tl Greta kwam binnen. Met een glim
lachje zei ze:
„Er is een dame om u te spreken,
mijnheer."
„Een dame!" vroeg hij verwonderd.
„Ja, meneer."
„Waar is ze!"
„In de vestibule, mijnheer."
„Heeft ze haar naam niet genoemd?"
„Nee, meneer. U kende haar wel, als
u haar zag, zei ze."
Hij stond op en ging met zijn rug
naar het vuur staan.
„Laat haar maar binnen, Greta.
Zeker iemand met een intcekeulijst."
Greta ging, en een minuut later ging
de deur weer open en trad Lotta Nielsen
twee of drie stappen de kamer intoen
bleef zij staan en keek strak naaT den
man vóór haar. Zij had Erik Lund nog
nooit zonder hoofddeksel gezien, dus nu
ze zijn kalen, afgeplatten schedel ge
waarwerd, vroeg ze zich af, of ze wel
terecht was.
„Jij hier?" vroeg Lund verbaasd.
Toen Lotta zijn stem hoorde, glim
lachte. zij. In die stem kon ze zich niet
vergissen.
„Ja, ik hen 't. Kijkt n daar zoo van
op?"
„Een beetje wel," zei hij, op een
toon van gemaakte onverschilligheid.
„Mag ik vragen, wat je komt doen!"
„Ik wou natuurlijk eens praten,"
antwoordde zij, uitdagend haar kin
opstekend. „Met wie moet ik anders
praten?"
„Maar hoe hen je mijn naam en adres
tc weten gekomen?" vroeg Lund.
„Wat komt dat er nou op aan,"
antwoordde Lotta vrijpostig. ,.Tk hel)
a gevonden, zooals u ziet. Biedt n me
geen stoel aan?"
„Je kunt een stoel nemen, als je wilt,"
bromde hij, „maar ik heb heel weinig
tijd. Vertel dus zoo kort mogelijk wat je
wilt."
Lotta liep naar een stoel naast
het bureau en begon op haar gemak
haar handschoenen uit te trekken.
Erik Lund keek naar haar met be
zorgdheid in zijn kleine oogjes. Driemaal
was hij naar 't huis van mevrouw Grub-
be gegaan, om te, trachten, haar te tref
fen, maar dat zij nu naar Banerbei-g
kwam, om hém te spreken, was heel iets
anders. Het was hem een ergernis, om
niet te zeggen een schrik, 't, Was nooit
zijn bedoeling geweest, dat zijn identi
teit aan het licht zou komen; hij had
die naar best vermogen bemanteld. En
nu zat dat meisje voor hem, zoo kalm on
onverschillig, alsof zij haas was in zijn
linis.
Vaag voélde hij aan, dat haar komst
onheil heteekendo. Haar houding grens
de aan het onbeschaamde. Hij voelde
zichzelf om de beurt warm en kond
worden. Zijn eerste idee was geweest, zoo
kort mogelijk met haar af te handelen,
desnoods door haar stevig aan te pak
ken haar de deur uit te zetten, als ze
neiging toonde, om zieh iets aan te
matigen.
Maar hij nader inzien besloot hij,
voorzichtig te zijn. Hij wist niet, of
het meisje nog méér had ontdekt, en
welk gebruik zij van haar kennis wilde
maken. Hij begon zijn trekken al thuis
te krijgen. Hij had een kuil gegraven
voor Elsa, on nu was hij doodsbenauwd,
dat hij er zelf in zou vallen. Alleen het
feit reeds, dat Lotta ontdekt had, wie
hij was en waar hij woonde, voorspelde
gevaar.
Opnieuw, stak hij een lucifer aan en
liij hield het vlammetje tegen het eind
van zijn sigaar, langzaam en overleg
gend. Zijn hand beefde, al trachtte hij
zijn zenuwen in bedwang te houden.
Toen zijn sigaar brandde, liet hij zich
langzaam in zijn leunstoel neerdalen en
draaide hij dien zoo, dat hij het gezicht
van zijn bezoekster goed kon zien.
„Nu, Lotta," zei hij rustig, „vertel
maar eens, waar je voor gekomen bont."
ZESTIENDE HOOFDSTUK
Lotto legde haar handschoenen plat
voor zich op het bureau en streek ze
glad. „Ik kom eenshooren," zei ze, „wat
u voor me dacht te doen."
„Voor je dacht te doen?" vroeg hij
langzaam, met ergernis in zijn stem.
„Ja, daar hen ik benieuwd naar."
„Ik geloof niet, dat ik je begrijp," ant
woordde hij. „Wil je zoo goed zijn. uit
te leggen, wat je bedoelt?"
„0 ja, zeker. Daar kom ik juist voor.
Ik hen mijn betrekking kwijt en ik kan
geen andere krijgen, dus nu wou ik eens
n eten, wat u daar aan denkt te doen."
„Tk zie hensch niet in, dat 't rnij waf
aangaat," zei hij.
Ze gaf een rukje met haar hoofd naar
achter. „0 niet?" riep ze. „Dan wordt 't
hoog tijd, dat u er eens over nadenkt."
Er speelde evep een verwrongen lachje
Marléveux, de nieuwe zui
vere haarcrème, verschaf*
uw haar een fraaie glans
zonder het vet te maken
en geeft u dat prettige
gevoel er de geheeie dag
verzorgd uit te zien.
Marléveux haarcrème is
alkali-vrij, tast het haar
niet aan en voorkomt roos.
Koopt vandaag nog Mar
léveux en past de „30
seconden-methode" toe.
U kunt uw haar geen
betere dienst bewijzen.
ben, fleschjes en
potjes vanaf 50 ct. In alle
goede zaken verkrijgbaar.
