as
EEN MEISJE ONDER VOOGDIJ
RHENEN
i
IN EEN WELDADIG
RUSTIGE OMGEVING
IM-l
U speelt beter!
betrug
mUyd de MrouuHhirt
ligt het dierenpark op den
Grebbeberg alseen paradijs.
De dierencollectie is weer
compleet; ook de laatste
sporen van den strijd zijn
uitgewischt.
Gun U zelf eens een dag
van heerlijke ontspanning.
Ga naar het
Dierenpark in de Naiuur
OP DE GREBBE BERG
Café-restaurant in het park
JL
Felle zon straalt U dikwijls hinder
lijk van de baan tegemoet. Draagt
daarom Neophan-glazen. Deze
dempen het scherpe licht zonder
een domper op alles te zetten. Met
Neophan ontgaat U geen enkele
beweging van Uw partner. U speelt
stukken beter en de oogen ver
moeien zich niet. Bovendien be
houdt alles zijn natuurlijke kleur.
Neophan-brillen vanaf f 3.40
Brochures en adressen
Auermaatschappij, Afd. Neophan
Voorhaven 43 - Rotterdam W.
Vervolg van blz. 19
Zijn gezicht kleurde weer op en hij
kneep zijn handen in elkaar. „Ik waar
schuw je, wees voorzichtig," zei hij,
„anders klaag ik je aan wegens laster."
„Ik zeg huiten de deur geen woord,"
antwoordde zij. „Ten minste, ik héb nog
geen woord gezegd. Wat ik later doe,
weet ik nog niet. Dat hangt er van af,
zooals ik al zei. Eerst eens kijken, hoe
u u houdt."
Hij probeerde ironisch te doen. „Dank
je wel, dat je zooveel geduld met me
hebt," zei hij. „Ga maar door."
„Verbeeld u maar niet, dat 't een
grapje is," zei ze vrijpostig. „Ik weet-
wie u bent, en ik weet ook wat u uit
hebt willen halen. En da's niet veel
moois, dat weet u zeker wel. U heht
Elsa en mij er leelijk ingelapt. Ik ben
mijn betrekking kwijt en ik zit aan den
grond. Nu moet u maar opdokken
ook."
„Ik héb al opgedokt," snauwde hij.
„Een mooi sommetje."
„Wat doe je tegenwoordig met vijf
honderd kronen," antwoordde zij, „als
je er alles van betalen moet?"
„Weet jij wel, dat je chantage pleegt
vroeg hij. „Da's strafbaar voor de wet."
„Dat kan me geen steek schelen,"
trotseerde zij hem. „Als u er werk van
wilt maken, mij best."
Even was er stilte. Toen zei hij knor
rig „En als ik opdok, zooals jij 't noemt,
hoe weet ik dan, dat je niet aan 't bab
belen slaat zoodra je hier de deur uit
bent? Je hébt je mond al een keer voor
bij gepraat. Wie waarborgt me, dat je 't
niet wéér doet?"
„Hoor eens," zei ze minachtend, „met
die praatjes heb ik niets te maken. Of
u wat weet of niet weet, gaat mij niet
aan. Ik vraag alleen: wat doet ut"
„En als ik nu eens weiger iets te
doen?"
„Ook goed," riep ze uit, en zij sprong
op.
„Ga zitten," beval hij. „Je moet
redelijk zijn. Je denkt misschien, omdat
ik in een groot huis woon, dat ik rijk
ben. Maar dat ben ik niet. Ik heb er
vroeger goed bijgezeten, maar misschien
weet je niet, dat ons land naar de haaien
gaat, omdat.
„Ik heb mijn leven lang nog niet an
ders gehoord," viel ze hem in de rede.
„Ik zal voort moeten maken om mijn
trein te halen, dus als u een voorstel
wilt doen, moet n gauw zijn."
Zij praatten nog tien minuten en het
was geen stichtend gesprek. Erik Lund,
in 't nauw gedreven, liet zijn tong den
vrijen teugel. Alleen zéé kon hij zijn
kwade humeur luchten. Had Johan
Rönne of zelfs Elsa hem gehoord, zij
zouden zich verbaasd hebben, dat zoo'n
net heertje, zoo'n fatsoenlijke en recht
schapen burger, kon afdalen tot zoo'n
diepte van Stockholmsch plat. Misschien
had Elsa zich minder verbaasd dan
Rönne, want zij had nader kennis
gemaakt met den echten Erik Lund,
met de kleinheid en laagheid, die
schuilgingen achter zijn onberispelijke
manieren en zijn humane manier van
spreken.
Er kwam een einde aan het gesprek.
Lotta verliet de kamer met opgeheven
hoofd, en een bundeltje bankpapier in
haar tasch. Dit waren haar la atste woor
den „Zoolang u me ordentelijk behan
delt, zal ik mijn mond houden, maar
geen minuut langer. Als u nog eens
gemeene streken uithaalt, verraad ik
't zaakje zéé."
Zoodra zij weg was, raapte Lund het
eind sigaar op, dat op den vloer lag, en
gooide het in den haard. Toen stak hij
een nieuwe sigaar op en liet zich weer in
zijn stoel vallen. Hij moest eerst even
bijkomen. Hij kookte nog van kwaad
heid en hij trilde van vrees. Hij voelde
zich vernederd, geslagen, verlamd. Al
zijn plannen, met zorg uitgedacht,
waren vastgeloopen. Hij zat aan den
grond. Hij zou iets moeten doen, stevig
aan moeten pakken, en gauw ook, oui
er weer bovenop te komen.
Elsa was ten tweeden male ontsnapt,
maar wat was er van haar geworden?
Veertien dagen waren er sinds haar vrij
spraak verloopen, en in haar betrekking
was ze niet teruggekeerd. Veertien dagen
in Stockholm, zonder geld, en geen
andere kleeren dan die ze aanhad. Als
zij zich inderdaad eens van kant had
gemaakt, voorgoed verdwenen was?
Dan was hij gered.
Hij stiet een verschrikt kreetje, uit en
trachtte de gedachte van zich af te zet
ten, maar zij kwam terug. Elsa voor
goed uit den wegdan kon hij met
haar geld doen, wat hij wou.
Hij was natuurlijk liever met haar
getrouwd, dan had hij zioh niets te ver
wijten gehad; maar al leefde ze, met
hem trouwen deed ze nooit, daarvan
was hij nu wel overtuigd. Er was maar
één manier, om volkomen baas te wor
den over haar geld.
Zoo koud kreeg hij het, dat hij rilde,
en een minuut later stonden groote
zweetdruppels op zijn kalen schedel.
Hij voelde, dat er een boozer geest in
hem huisde dan ooit te voren, 't, Maakte
hem bijna bang, dat hij aan Elsa's dood
kon denken met een gevoel van opluch
ting en voldoening. Hij was erg op haar
gesteld geweest, 't Was een mooi kind.
Hij had haar zoo graag tot de zijne
gemaakt
Niettemin, met dooden had je geen
last meer. Hij stond van zijn stoel op
en begon de kamer rond te loopen.
Waarschijnlijk leefde ze nog. Ziels
kracht en moed had ze genoeg. Zij was
niet van liet soort, dat zich aan zichzelf
vergrijpt. Kon hij haar maar vinden....
Als hij haar vond.
Neen! Neen! Gedachten waren ge
vaarlijke dingen soms. Uit gedachten
groeiden daden. Hij moest die gedach
ten van zich af zetten, ze vergeten.
Gedachten waren als zaadkorrels. Ze
groeiden uit, vermenigvuldigden zich,
overwoekerden soms al het andere.
Helaas echter werd zijn positie gaan
deweg wanhopig.... zij was al wan
hopig. Nog weinige maanden nog
geen twaalf en hij zou verantwoor
ding moeten afleggen over zijn rent
meesterschap tenzij
Hij ging weer zitten en de booze geest
bleef hem bij. Het gezicht van dien
geest, in 't eerst zoo afstootelijk, werd
hem steeds meer vertrouwd, steeds
minder stuitend. Hoe meer hij er naar
keek, hoe minder angst hij er voor over
hield.
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK
Ongeveer een week na het bezoek van
Lotta Nielsen aan Erik Lund keek heel
Stureholm verbaasd op van het nieuw
tje, dat Banerberg te koop stond. Dat
was geen gerucht, maar een feit. In de
Stockholmsche bladen had een adver
tentie gestaan met een afbeelding van
Vervolg op blz. 24
Vacantieganger: „Ik ben vast
van plan deze vacantie in eigen
land nu eens prachtige op
namen te maken."
Knipser: „Mmm Limburg
biedt volop gelegenheid voor
mooie opnamen."
A*V, Saw»! jisBsaasR
Vacantieganger„Luister eens,
Knipser, welke films kan ik
daar het beste voor nemen
Ik wil nu eens echt wat bij
zonders maken
Knipser: „Neem dan een der
Schleussner ADOX films.
Altijd betrouwbaar en steeds
prachtopnamen bij elke weers
gesteldheid
Schleussner
's werelds oudste fotochemische fabriek