as EEN MEISJE ONDER VOOGDIJ RHENEN i IN EEN WELDADIG RUSTIGE OMGEVING IM-l U speelt beter! betrug mUyd de MrouuHhirt ligt het dierenpark op den Grebbeberg alseen paradijs. De dierencollectie is weer compleet; ook de laatste sporen van den strijd zijn uitgewischt. Gun U zelf eens een dag van heerlijke ontspanning. Ga naar het Dierenpark in de Naiuur OP DE GREBBE BERG Café-restaurant in het park JL Felle zon straalt U dikwijls hinder lijk van de baan tegemoet. Draagt daarom Neophan-glazen. Deze dempen het scherpe licht zonder een domper op alles te zetten. Met Neophan ontgaat U geen enkele beweging van Uw partner. U speelt stukken beter en de oogen ver moeien zich niet. Bovendien be houdt alles zijn natuurlijke kleur. Neophan-brillen vanaf f 3.40 Brochures en adressen Auermaatschappij, Afd. Neophan Voorhaven 43 - Rotterdam W. Vervolg van blz. 19 Zijn gezicht kleurde weer op en hij kneep zijn handen in elkaar. „Ik waar schuw je, wees voorzichtig," zei hij, „anders klaag ik je aan wegens laster." „Ik zeg huiten de deur geen woord," antwoordde zij. „Ten minste, ik héb nog geen woord gezegd. Wat ik later doe, weet ik nog niet. Dat hangt er van af, zooals ik al zei. Eerst eens kijken, hoe u u houdt." Hij probeerde ironisch te doen. „Dank je wel, dat je zooveel geduld met me hebt," zei hij. „Ga maar door." „Verbeeld u maar niet, dat 't een grapje is," zei ze vrijpostig. „Ik weet- wie u bent, en ik weet ook wat u uit hebt willen halen. En da's niet veel moois, dat weet u zeker wel. U heht Elsa en mij er leelijk ingelapt. Ik ben mijn betrekking kwijt en ik zit aan den grond. Nu moet u maar opdokken ook." „Ik héb al opgedokt," snauwde hij. „Een mooi sommetje." „Wat doe je tegenwoordig met vijf honderd kronen," antwoordde zij, „als je er alles van betalen moet?" „Weet jij wel, dat je chantage pleegt vroeg hij. „Da's strafbaar voor de wet." „Dat kan me geen steek schelen," trotseerde zij hem. „Als u er werk van wilt maken, mij best." Even was er stilte. Toen zei hij knor rig „En als ik opdok, zooals jij 't noemt, hoe weet ik dan, dat je niet aan 't bab belen slaat zoodra je hier de deur uit bent? Je hébt je mond al een keer voor bij gepraat. Wie waarborgt me, dat je 't niet wéér doet?" „Hoor eens," zei ze minachtend, „met die praatjes heb ik niets te maken. Of u wat weet of niet weet, gaat mij niet aan. Ik vraag alleen: wat doet ut" „En als ik nu eens weiger iets te doen?" „Ook goed," riep ze uit, en zij sprong op. „Ga zitten," beval hij. „Je moet redelijk zijn. Je denkt misschien, omdat ik in een groot huis woon, dat ik rijk ben. Maar dat ben ik niet. Ik heb er vroeger goed bijgezeten, maar misschien weet je niet, dat ons land naar de haaien gaat, omdat. „Ik heb mijn leven lang nog niet an ders gehoord," viel ze hem in de rede. „Ik zal voort moeten maken om mijn trein te halen, dus als u een voorstel wilt doen, moet n gauw zijn." Zij praatten nog tien minuten en het was geen stichtend gesprek. Erik Lund, in 't nauw gedreven, liet zijn tong den vrijen teugel. Alleen zéé kon hij zijn kwade humeur luchten. Had Johan Rönne of zelfs Elsa hem gehoord, zij zouden zich verbaasd hebben, dat zoo'n net heertje, zoo'n fatsoenlijke en recht schapen burger, kon afdalen tot zoo'n diepte van Stockholmsch plat. Misschien had Elsa zich minder verbaasd dan Rönne, want zij had nader kennis gemaakt met den echten Erik Lund, met de kleinheid en laagheid, die schuilgingen achter zijn onberispelijke manieren en zijn humane manier van spreken. Er kwam een einde aan het gesprek. Lotta verliet de kamer met opgeheven hoofd, en een bundeltje bankpapier in haar tasch. Dit waren haar la atste woor den „Zoolang u me ordentelijk behan delt, zal ik mijn mond houden, maar geen minuut langer. Als u nog eens gemeene streken uithaalt, verraad ik 't zaakje zéé." Zoodra zij weg was, raapte Lund het eind sigaar op, dat op den vloer lag, en gooide het in den haard. Toen stak hij een nieuwe sigaar op en liet zich weer in zijn stoel vallen. Hij moest eerst even bijkomen. Hij kookte nog van kwaad heid en hij trilde van vrees. Hij voelde zich vernederd, geslagen, verlamd. Al zijn plannen, met zorg uitgedacht, waren vastgeloopen. Hij zat aan den grond. Hij zou iets moeten doen, stevig aan moeten pakken, en gauw ook, oui er weer bovenop te komen. Elsa was ten tweeden male ontsnapt, maar wat was er van haar geworden? Veertien dagen waren er sinds haar vrij spraak verloopen, en in haar betrekking was ze niet teruggekeerd. Veertien dagen in Stockholm, zonder geld, en geen andere kleeren dan die ze aanhad. Als zij zich inderdaad eens van kant had gemaakt, voorgoed verdwenen was? Dan was hij gered. Hij stiet een verschrikt kreetje, uit en trachtte de gedachte van zich af te zet ten, maar zij kwam terug. Elsa voor goed uit den wegdan kon hij met haar geld doen, wat hij wou. Hij was natuurlijk liever met haar getrouwd, dan had hij zioh niets te ver wijten gehad; maar al leefde ze, met hem trouwen deed ze nooit, daarvan was hij nu wel overtuigd. Er was maar één manier, om volkomen baas te wor den over haar geld. Zoo koud kreeg hij het, dat hij rilde, en een minuut later stonden groote zweetdruppels op zijn kalen schedel. Hij voelde, dat er een boozer geest in hem huisde dan ooit te voren, 't, Maakte hem bijna bang, dat hij aan Elsa's dood kon denken met een gevoel van opluch ting en voldoening. Hij was erg op haar gesteld geweest, 't Was een mooi kind. Hij had haar zoo graag tot de zijne gemaakt Niettemin, met dooden had je geen last meer. Hij stond van zijn stoel op en begon de kamer rond te loopen. Waarschijnlijk leefde ze nog. Ziels kracht en moed had ze genoeg. Zij was niet van liet soort, dat zich aan zichzelf vergrijpt. Kon hij haar maar vinden.... Als hij haar vond. Neen! Neen! Gedachten waren ge vaarlijke dingen soms. Uit gedachten groeiden daden. Hij moest die gedach ten van zich af zetten, ze vergeten. Gedachten waren als zaadkorrels. Ze groeiden uit, vermenigvuldigden zich, overwoekerden soms al het andere. Helaas echter werd zijn positie gaan deweg wanhopig.... zij was al wan hopig. Nog weinige maanden nog geen twaalf en hij zou verantwoor ding moeten afleggen over zijn rent meesterschap tenzij Hij ging weer zitten en de booze geest bleef hem bij. Het gezicht van dien geest, in 't eerst zoo afstootelijk, werd hem steeds meer vertrouwd, steeds minder stuitend. Hoe meer hij er naar keek, hoe minder angst hij er voor over hield. ZEVENTIENDE HOOFDSTUK Ongeveer een week na het bezoek van Lotta Nielsen aan Erik Lund keek heel Stureholm verbaasd op van het nieuw tje, dat Banerberg te koop stond. Dat was geen gerucht, maar een feit. In de Stockholmsche bladen had een adver tentie gestaan met een afbeelding van Vervolg op blz. 24 Vacantieganger: „Ik ben vast van plan deze vacantie in eigen land nu eens prachtige op namen te maken." Knipser: „Mmm Limburg biedt volop gelegenheid voor mooie opnamen." A*V, Saw»! jisBsaasR Vacantieganger„Luister eens, Knipser, welke films kan ik daar het beste voor nemen Ik wil nu eens echt wat bij zonders maken Knipser: „Neem dan een der Schleussner ADOX films. Altijd betrouwbaar en steeds prachtopnamen bij elke weers gesteldheid Schleussner 's werelds oudste fotochemische fabriek

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1941 | | pagina 22