ariderenniezeaen
Dit is de zgn.
„Enkel-zwikstand"
reeds
19
„Ja, dat heb jo. Maar oen mensch
kan zijn belangstelling voor vreemde
meisjes slecht tot in 't oneindige vol
houden."
„Waarom niet!" riep Rönne.
„Om verschillende redenen," zei Olby
lachend. „Een ander meisje, waar je
verliefd op was, of waar je mee wou
trouwen, kon wel eens jaloersch wor
den."
Rönne ging achteruit zitten in zijn
stoel en sloot zijn oogen, en eenige secon
den lang was er in de kamer niets te
hooren dan het tikken van de klok op
den schoorsteenmantel en het gieren
van den wind in den schoorsteen.
Toen kwam Rönne rechtop zitten.
„Hoor eens, Ivar," zei hij langzaam.
„Ik zal je wat vertellen. Je bent een
oude vriend en een beproefde vriend
van me, en ik weet, dat 't niet verder
gaat. Er is maar één meisje op de wereld,
waar ik mee zou willen trouwen, en dat
is ELsa Larsson."
„Ik kan niet zeggen, dat 't me ver
wondert," zei Olby lachend, „en nu je
er voor uitkomt, wil ik je wel vertellen,
dat ik er blij om ben. Alles wordt er veel
eenvoudiger door."
„Eenvoudiger! Hoe dan?"
„Nu, om 't maar ronduit te zeggen:
als ik in jouw plaats was, maakte
ik gauw, dat ik naar Nice kwam, en
trouwde ik haar."
Rönne rukte zijn hoofd naar achter
en lachte ietwat spottend.
„Nu, waarom niet!" vroeg Olby.
„Beste kerel," antwoordde Rönne
ernstig, „jij hebt makkelijk praten, 't Is
je vak, en je doet 't goed. Maar.
„Je wilt toch met haar trouwen?"
„Ja zeker. Wat graag!"
„Nu dan, doe 't, en doe 't. meteen!"
Weer lachte Rönne, nu met een zekere
bitterheid. „Jij doet maar net, of alles
vanzelf spreekt," zei hij langzaam.
„Zelfs al kon ik je raad zoo makkelijk
opvolgen, als jij je schijnt te verbeelden,
waar was dan die ongeloofelijkc haast
voor noodig! Elsa is op 't oogenblik
volkomen veilig. Over een maand of zoo
gaat ze met tante Christine terug naar
Aix-les-Bains; daar doet mijn tante haar
gewone drieweeksche kuur voor haar
rheumatiek, en dan gaan ze naar huis.
Dus over twee maanden is Elsa weer
hier."
„In twee maanden kan er heel wat
gebeuren, Johan," zei Olby ernstig. „Ik
l>eweer, dat juffrouw Larsson aan de
Rivièra veel minder veilig is dan in
Zweden. Ik heb reden om aan te nenien,
dat Lund in Monte Carlo is, of onderweg
is erheen."
Rönne keek een beetje verschrikt en
er volgden een paar seconden van stilte.
„Ik wil je niet ongeruster maken dan
noodig is," vervolgde Olby, „maar
Lund staat er wanhopig voor. En 't is
een man zonder gevoel en zonder ge
weten. Ik heb eergisteren gehoord, dat
hij „aandeelen aan toonder" te gelde
heeft gemaakt. Aandeelen van wien? Ik
weet 't natuurlijk niet, maar ik ben zoo
vrij te vermoeden, dat ze het eigendom
zijn van juffrouw Larsson. Als dat zoo
is, en als hij ze niet kan vervangen vóér
haar meerderjarigheid, raakt liij achter
de tralies. Wie weet is hij naar Monte
Carlo, om aan de speelbank zijn geluk
te beproeven, of misschien heeft hij
ontdekt, dat juffrouw Larsson in Nice
is.
„Lijkt je dat waarschijnlijk!" viel
Rönne hem in de rede.
,,'t Is in elk geval niet onmogelijk,"
antwoordde Olby. „Lund heeft een
massa kennissen onder de heeren gok
kers. Misschien hebben kennissen, die
vroeger wel eens op Banerberg zijn
geweest, haar gezien en hem er over
ingelicht. Ik moet toegevendat hij naar
Monte Carlo gaat is op zichzelf niet
vreemd of verdacht. Zat juffrouw
Larsson niet in Nice, dan zou ik er niets
achter zoeken. Ik zou denken, wat al
zijn kennissen waarschijnlijk denken
dat hij er alleen heen is, om te zien of hij
wat kan winnen."
„Ja maar, Nice is Monte Carlo niet,"
zei Rönne.
,,'t Zijn dan toch maar naaste buren.
Ik wou je alleen maar even hier op
wijzen: Lund is zoo goed als bankroet,
en hij heeft het geld van juffrouw
Larsson onder zijn beheer; hij heeft er
waarschijnlijk al een gedeelte van ver
gokt, en als ze nog een maand of tien
in leven blijft, moet hij dat verantwoor
den. Begrijp je niet, wat een ontzettende
bekoring dat voor hem zijn moet?
Veronderstellen we bijvoorbeeld, dat
juffrouw Larsson een ongeluk kreeg.
dan was hij meteen uit de zorg. Dan
hoefde hij aan niemand rekenschap af I
te leggen, en kon hij met haar geld doen
wat hij wou."
„Ja, dat heb ik al lang begrepen,"
zei Rönne peinzend.
„Goed; laten we dan aannemen j
want we moeten het ongunstigste aan- j
nemen, om aan den veiligen kant te
blijven dat hij ontdekt heeft, dat
juffrouw Larsson met je tante in Nice is.
We moeten ook aannemen, dat hij juf
frouw Larsson graag uit den weg zou
ruimen zonder zelf gevaar te loopen.
Kon hij dan een betere plaats kiezen om
zijn plan uit te voeren! Je kent die kust
van Nice tot de Italiaanscke grens.
een smalle strook, met rotsen en steile
heuvels er vlak achter, de uitloopers van
de Zee-alpen; door dat bergland loopen
diepe kloven en dalen, met wegen, die
naar alle kanten kronkelen en draaien,
langs steile afgronden, over gevaarlijke
rotswanden, met haarspeldbochten en
griezelige hellingen.
„Jawel, ik weet er alles van," zei
Rönne met ongerustheid in zijn blik.
„Je tante en juffrouw Larsson gaan
natuurlijk autoritten in die bergen
makendat doen de meeste menschen.
Misschien gaat juffrouw Larsson alléén
groote wandelingen maken. Ligt dat
niet voor de hand? Ze is jong en levendig
en vurig. Die eigenaardige dorpjes, op
de toppen van de heuvels, de kleeder
drachten en de levenswijze van 't volk
daar, de vogels en de bloemen en de
vergezichten. dat trekt haar natuur
lijk allemaal aan, 't lokt haar weg uit de
drukte en misschien de eenzaamheid in."
„Ja, ik begrijp je," viel Rönne hem
bijna wild in de rede. „Als die schurk
haar van kant wil maken.,.."
„Hij zou 't natuurlijk niet zelf doen,"
ging Olbv voort. „Maar er zijn daar
bandieten en avonturiers genoeg, die
alles willen aanpakken, tot moord toe,
als 't maar voldoende betaald wordt.
Nu begrijp je zeker wel, waarom ik je
dat voorstel doe: maak dat je zoo gauw
mogelijk in Nice komt en trouw met
haar."
„Ik zou niets liever willen!" riep
Rönne uit.
„Wat kan je gebeuren? Ze kan hoog
stens nee zeggen," hernam Olby glim
lachend, „en als ze zoo dwaas was, kon
je haar toch altijd nog in 't oog houden,
of liever, Lund in 't oog houden, of
door een detective in 't oog liiten houden.
En dan nog iets. Laat haar aan Paul
Johansson schrijven, en hem machtiging
geven om al haar zaken te behartigen.
Misschion weet ze weinig of niets van
haar financieele positie, 't Zou me niets
verwonderen als ze dacht, dat ze straat
arm was. Buiten Lund had ze niemand,
Vervolg op blz. 22
Niet elke film kan dat!
Voor zoo'n tegenlicht-opname is ©en film noodig,
die de zware contrasten tusschen licht en donker
ook werkelijk kan overbrengen en voor alle
kleuren gevoelig is. Alleen dan geeft een tegen
licht-opname U voldoening. De voor alle kleuren
gevoelige, uiterst vlugge en fijnkorrelige Voigt-
lander Bessapan-film is een ideale film, die U bij
de moeilijkste opnamen ten volle kunt vertrouwen.
Ook als Kleinbeeldfilm verkrijgbaar.
Gctukkiffdv man -mtdiiesstipttn l
FIJNKORREL FILM
n Moeilijke, doch prettige stand, volgens dc luh ran
Schoenenmoordenaars. Plaats dc voeten circa 10 cM. uil
elkaar, hreng I zwaartepunt naar twéé zijden Luiten de
enkel» (moeilijk II) en zwik daarna om. Bhjf zoo staan
Wie dit doet. kan er zeker van zijn. z n contreforts grondig
te hedervenWeest U dus wijzer en doe het nooit In
dezen tijd moeten we extra zuinig op onze schoenen zijn
zelfs wanneer we ROBINSONS dragen
No. 2 mn ae
„Spaar-UW-schoenen'-s*
serie von
