EN TOBIAS ZEI...
KALOBURMA
Bekijk D I T plekje
eens nauwkeurig.
Vervolg van biz. 5
A.
„Als je soms denkt, dat ik liet leuk
vind, vergis je je," zei mevrouw Bekkers
bitter. „Mijn man en ik zijn allebei
gek op die kat ten minste dat waren
we voor mijnheer Abbinge hem be
dorven had," en ze wierp een venijnigen
blik op den beduusden geleerde, die
nogal hulpeloos voor zich uit zat te sta
ren, „maar nu wil ik hem geen dag
langer houden geen uur langer."
En ze vervolgde streng tegen haar echt
genoot, alsof hij het kon helpen: „Paul!
Die kat moet weg! En zoo gauw moge
lijk! Maak jij het dier dood! En
meteen!"
Nu was de beurt aan mijnheer Bek
kers om bitter te worden. „Jij hebt, als
altijd, gemakkelijk praten," zei hij.
„Maak die kat dood, zeg je. Waarmee?
En hoe? En bovendien, hoe krijg ik hem
meteen te pakken? Alsof het de eerste
keer zou zijn, dat hij een dag of drie op
stap ging."
Bij deze fatale opmerking kreunde
het gelieole gezelschap. Drie dagen op
stap! In drie dagen konden misschien
alle katten van het dorp spreken, en,
wat erger was, kwaadspreken.
„Laten we een beetje strychnine in
zijn middageten doen," stelde Winkler
vriendelijk voor. „Dat is absoluut
doodelijk. Absoluut."
„En voor die kleine zwarte van den
melkboer zorg ik wel," hielp Klerks
hem opgewekt. „Die vang ik gemakke
lijk en dan verdrink ik haar. liet zal
den melkboer wel spijten, maar ik zeg.
dat er een besmettelijke ziekte onder
de katten is uitgebroken. En dan
lieg ik nog niet eens erg," voegde hij
er peinzend aan toe, „want dit is veel
erger dan welke ziekte ook."
„Maar mijn groote ontdekking!"
protesteerde de heer Abbinge. „Mijn
levenswerk! Zeventien jaar van mijn
leven. Na alle experimenten,.
„Dan experimenteert u maar verder
met de koeien in de wei," zei mevrouw
van der Kolk vinnig. „Die loopen ten
minste niet vrij de kamer in en uit.
Of probeert u het eens met de olifanten
uit Artis, die moeten zoo intelligent
zijn, heb ik altijd hooren zeggen, en die
hebben ten minste het voordeel, dat ze
niet op de meest onverwachte «ogen
blikken onze slaapkamers binnensluipen
om ons te bespieden."
Een bode, die iemand komt vertellen,
dat hij de honderdduizend heeft ge
wonnen en door den gelukkigen winnaar
de deur gewezen wordt, kan zich niet
verontwaardigder voelen dan Cornelis
Abbinge bij deze boosaardige ontvangst
van zijn wereldschokkende ontdekking.
De publieke opinie was tegen hem en als
er over het lot van Tobias gestemd
had moeten worden, zou stellig iedereen
strychnine aanbevolen hebben.
Moeilijke treinverbindingen en een
zenuwachtig verlangemom de zaak tot
het einde mee te maken vormden een
beletsel voor een algemeen overhaast
vertrek, maar hel diner dien avond
was lang geen succes. Klerks had een
moeilijk uurtje doorleefd, eerst met de
kleine zwarte poes en daarna met den
melkboer, wien hij een uitgebreide ver
klaring van zijn moordlust had moeten
geven. Agues Remmers weigerde iets
te eten, zij bepaalde zich er toe, naar
de anderen te kijken, terwijl dozen met
hun maaltijd bezig waren, met een ge
zicht, alsof ze op ieder gerecht strych
nine verwachtte. Mevrouw van dei-
Kolk zweeg tijdens den geheelen maal
tijd. Mevrouw Bekkers probeerde de
conversatie een beetje gaande te houden,
maar aangezien ze daarbij weinig of
geen steun van haar gasten ontving, en
zelfs niet van haar man, faalde deze
poging jammerlijk. Bovendien was haar
eigen aandacht voortdurend op de deur
gericht, die op een kiertje openstond.
Want daardoor hoopte zij Tobias te zien
binnenkomen. Bij het buffet, op zijn
gewone plaatsje, stond een bordje met
vischresten en strychnine. Maar zelfs bij
het dessert was Tobias nog niet versche
nen, niet in de eetkamer en zelfs niet,
zooals mevrouw Bekkers van het tweede
meisje hoorde, in de keuken.
Het sombere maal was nog feestelijk
geweest, vergeleken met de stemming,
die 's avonds in den salon heersehte.
Eten en drinken geeft ten minste nog
eenige voldoening, maar nu ook deze
afleiding ontbrak, werd de algeheele
verlegenheid en prikkelbaarheid duide
lijker merkbaar. De gastvrouw stelde
een spelletje bridge voor, maar de mees
te gasten gaven hierop niet eens ant
woord voor bridge was iedereen te
onrustig, te nerveus. Juffrouw Peters
zette zich aan den vleugel en speelde
„Het gebed eener Jonkvrouw", hetgeen
in de huidige omstandigheden zelfs min
of meer toepasselijk kon zijn, maar zij
oogstte geenerlei succes bij de rest, van
liet gezelschap. Zij waagde zich zelfs
nog aan haar tweede repertoirestuk,
doch de ontvangst was zóó kooltjes, dat
zij de laatste maten haastig afraffelde en
daarna de klep van den vleugel met een
slag liet dichtklappen, tot zichtbaren
schrik van de aanwezigen en tot erger
nis van gastvrouw. Om elf uur gingen
de meisjes naar bed. De keukenmeid
kwam omslachtig vertellen, dat zij het
kleine bovenraampje van de keuken
speciaal voor Tobias op een kier had
gezet. De gasten bleven zitten. Gesprek
ken werden sinds lang niet meer ge
voerd. Er klonk alleen af en toe een
onderdrukt gegeeuw en liet droge gerit
sel van steeds weer opnieuw gelezen
kranten. Mevrouw Bekkers verdween
op gezette tijden naar de keuken. Eiken
keer kwam zij van haar excursie terug
met een moedelooze uitdrukking op
lïaar gezicht, die iedere vraag van haar
angstig afwachtende gasten al bij voor
baat overbodig maakte.
Om twee uur verbrak Klerks eindelijk
de drukkende stilte.
„Die komt vannacht niet meer thuis,"
zei hij somber, maar gelaten. „Waar
schijnlijk zit hij op het oogenblik op
het redactiebureau van de plaatselijke
krant en vertelt zijn ervaringen met de
menschcn. Het zal „het" artikel van de
week zijn. Die krant wordt op slag
beroemd. Ik zie de koppen al: Huiskat
veracht de menschen. Ik heb ze door.
zegt hij."
Niemand lachte om dit grapje.Goed
beschouwd was het ook geen grapje.
Er mankeerde slechts weinig aan, of de
fantasie van Klerks was bittere, bloe
dige ernst. Het weinige, dat ontbrak,
was het gelukkige feit, dat het dorpje
geen plaatselijke krant rijk was.
Nadat hij op zijn manier bijgedragen
had tot, verhooging van de stemming,
verdween Klerks en ging naar bed. Hij
werd gevolgd door Cornelis Abbinge,
die zich blijkbaar toch in zooverre scliul
dig voelde, dat hij niet de eerste had
durven zijn. Zijn bescheiden: „Goeden-
S/of op blz. 11
Bij de neusvleugels en tusschen mond en kin vertoonen zich de
eerste verwijde poriën. Een waarschuwing van de natuur, dat de
fijne kanaaltjes van de huid verstopt zijn, waardoor de adem
haling en de voeding van de huid verhinderd worden. Voorkom
tijdig deze schoonheidsfouten door een afdoende huidverzorging,
die de natuurlijke functie's van de huid ondersteunt en aanvult.
De Kaloderma schoonheidsproducten zijn samengesteld op grond
van de laatste resultaten der biologisch-cosmetische onderzoekin
gen. Reeds na korten tijd zult U dan ook bemerken, hoe zij Uw
huid reinigen en haar de elasticiteit en frischheid der jeugd hergeven.
KALODERMA REINIGINGSCRÊME, K ALODE R M A AC TI E F-C RÊ M E,
een reinigingscrême, die Uw huid wer
kelijk grondig reinigt en alle stof- en
vuildeeltjes uit de poriën vencijdert
- de basis vooreen doelmatige huidver
zorging. - Doos f 0.77. Pot f 2.04.
KALODERMA GE Z IC HTS WATER,
is meer dan een heerlijk verfrisschend
en de huid sterkend gezichtswater - het
is het ideale middel tegen 'n vermoeide
en verwelkte huid. Het verleent de huid
een zuivere teint en maakt haar weer
jeugdig, glad en soepel. f 1.41 en f 2.10.
een speciale voedende coldcrêmedie
door haa r bijzondere samenstelling een
onvolledige of ontbrekende voeding der
huidklieren op geheel natuurlijke wijze
aanvult. Tube f 0.51 en f 1.02. Pot f2.04
KALODERMA DAGCRÊME,
verleent de huid een blijvende fluwee-
lig matte teint, een eerste vereischte
voor een verzorgd uiterlijk. Zonder de
huid-ademhaling te belemmeren be
schermt zij de poriën tegen verontreini
ging. Tube f 0.51 en fl.02. Pot f 2.04.
EEN NIEUWE WEG NAAR
NIEUWE SCHOONHEID.
