V EEK MEISJE OUDER VOOGDIJ Victorientje zegt: get®0® c iui®Ö®8 aattt tóudere^ r< BISCUITS 20 Victorientje zou zoo graag alle Moeders willen "helpen, om de kinderen af en toe zoo'n voedzaam Victoria-biscuitje toe te stoppen. Dat kunnen de Moeders natuurlijk gerust blijven doen, maar het moet nu eenmaal zuinigjes aan! We doen ons best - zegt Victorientje, daarom" moet U geen van allen boos zijn, wanneer U de Victoria-biscuits slechts in beperkte hoeveelheid kunt krijgen. Ook wij moeten rekening houden met de omstandigheden - en die vragen allerlei beperkingen. Ook van U! Maar troost U: óók al maakt Victoria minder soorten die er zijn, nou die zijn fijn! VERVOLGVERHAAL DOOR AAGE BORKLAND Denkt u, dat ze in zoo'n armoedig huisje als dit zou willen blijven?" „Natuurlijk niet, maar u zou haar vasthouden." „Tegen liaar zin?" „Ja natuurlijk. Waar zou ik u anders voor betalen?" „Hebt u me dan wat betaald? Ik kan me niet herinneren, dat ik uw geld gezien heb." „Ja maar, vrouw," riep Lund uit. „U hebt haar toch niet weg laten gaan?" „Wie weg laten gaan? O, die jonge dame bedoelt u. Ja, dat kan uitkomen. Er is hier gisteren een jongedame geweest om den tuin te zien. Ze heeft even genist, want 'twas nog al warm." „En toen?" „Tóen is ze natuurlijk weggegaan. Wat dacht u dan?" „Maar. maar. Heeft Jules u dan niet verteld, dat u vijftig francs kreeg voor iederen dag, dat u haar hier hield?" „O, Jules! Die zegt zooveel! Maar u hoeft niet kwaad te worden!" Weer grijnsde het oude vrouwtje. „U bent toch niet voor niets gokoinen. Er is iemand om u te spreken?" „Om mij te spreken?" „Ja, Erik Lund," zei een stem achter hem, en Lund koerde zich snel om en had het gezicht van Johan Rönne voor zich. „U dacht zeker niet, dat u mij hier zoudt vinden, meneer Lund?" zei Rönne kalm. „De verrassingen zijn de wereld nog niet uit, zooals u ziet. 't Zal u wel pleizier doen te vernemen, dat juffrouw Larsson gezond en veilig is." Lund was te verbaasd en te ver schrikt om te antwoorden. De rustige toon, waarop Rönne sprak, joeg hem een rilling langs de ruggegraat. „U hebt nu voor de derde maal geprobeerd, uw kwaadaardigheid uit te meren op een weerloos meisje, een meisje, dat u had moeten verzorgen en beschermen," vervolgde Rönne. „Dat zou ik gedaan hebben, als ze niet weg was geloopen. „Sta nu niet nog te liegen en te huichelen ook!" viel Rönne hem wrevelig in de rede. „Denkt u soms, dat ik niet op de hoogte ben? Dat ik niet weet, waarom ze heeft moeten vluchten van Banerberg, en hoe u geknoeid hebt, om haar in een politie bureau opgesloten te krijgen? En nu hebt u een misdadiger in dienst ge nomen, om haar hier in huis te lokken, en haar opnieuw tot het slachtoffer van uw schurkachtigheid te maken." „Met welk recht probeert u mij de les te lezen?" riep Lund uit. „Dat zult u binnenkort te weten komen," was het rustige antwoord. „Ik ben hier ook eigenlijk niet om over recht te praten, maar om recht te dóén. Zulke glibberige kruipdieren als u hebben er slag van, aan de gewone justitie te ontsnappen, dus zal ik maar eens wat buitengewone justitie toe passen en u de straf geven, die u ver dient, op een manier, die u begrijpt." „Als je me aanraakt, zal 't. je spijten!" riep Lund angstig uit. „Dat waag ik er op," kwam bedaard het antwoord. „LT krijgt gelegenheid om u te verdedigen zoo goed als u kunt." „Wat bedoelt u?" vroeg Lund. Zijn tanden begonnen te klapperen. Ten antwoord pakte Rönne hem bij zijn kraag, trok de buitendeur open en sleepte hem mee de duisternis in. Madame kwam op den drempel staan, maar zij zag niet veel. Haar verbeelding echter en het woeste gekrijsch van Lund lichtten haar voldoende in. Rönne had dien ochtend een rieten wandelstok gekocht, waarvan hij een krachtdadig gebruik wist te maken. De stok was licht en veerkrachtig. Men kon er geen beenen mee breken, maar door bekwame hand geleid kon hij een striem veroorzaken overal waar hij neerkwam. Rönne hanteerde den stok met kracht en wetenschappelijke nauwkeurigheid. Het gebeurde niet vaak, dat hij zich woedend maakte, maar kwam hij een maal los, dan was zijn toorn ook des te schrikkelijker. Hij had er al maanden naar gehunkerd, Erik Lund onder zijn vuisten te krijgen, dus nu dat buiten kansje hem werd gegund, kende hij geen erbarmen. Graag had hij den man evenveel laten lijden, als Elsa had moeten doorstaan, maar, begreep hij, dat was onmogelijk. Hij was evenwel vast besloten, er zoo dicht in de buurt te komen als hij kon. Het mannetje piepte en schopte en kronkelde en gebruikte zijn vuisten en zijn tanden, maar hij was in Rönne's sterken greep een kind gelijk. Tegen het einde huilde en smeekte hij om genade. Eindelijk wierp Rönne hem van zich af, zoodat hij een eind voortschoof naar de deur. ,,'t Is misschien het beste, dat u hem hier laat slapen vannacht, madame," zei hij. „Ik denk, dat hij u graag vijftig francs betaalt voor zijn logies." Lund krabbelde op, liet zijn tanden zien en strompelde toen den drempel over, het huis in. Toen Rönne terugkwam in hotel Beau Site zat zijn moeder daar in ongerustheid op hem te wachten. „Maar, Johan," riep ze hem toe, „waar ben je geweest? We hebben al lang gedineerd." „Geen tijd gehad om aan eten te denken," zei hij vroolijk. „Ik heb nog nooit zoo genoten." „Hoe dan? En kijk je handen eens! Ze bloeden!" „Zegeteekenen der overwinning," lachte hij. „Wees maar tevreden, moe der. Ik heb afgerekend met Erik Lund." „Met Erik Lund? Je hebt toch niet gevochten, Johan?" „Vechten mag ik 't eigenlijk niet noemen," ging hij even opgewekt voort. „Maar ik heb hem een tractatie gegeven, PANORAMA. Geïllustreerd weekblad met de bijbladen „Humorist" en „Sjors". Verschijnt Donderdags. Hoofdredacteur J. A. M. Douwes, Heemstede. Plaatsvervanger W. N. Stuif bergen. Haarlem. Abonnementsprijs 13 cent per week per kwartaal 1.69, franco per post 1.80 per kwartaal bij vooruitbetaling losse nummers 16 cent. (Prijsverhooglng toegestaan door het Departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart onder nr. 17796 NP. d.d. 23 April 1941.) Voor postabonnementen en adreswijzigingen van postabonne menten gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau's HAARLEM Nassaulaan 51, Telef. Int. 13866, Giro nr. 142700. AMSTERDAM, Singel 263, Telef. Int. 33170, Giro nr. 97946. ROTTERDAM, Provenierssingel 27, Telef. Int. 47133, Giro nr. .101981. 's-GRAVENHAGE, Stationsweg 95, Telef. Int. 111666, Giro nr. 43141 UTRECHT Biltstraat 142, Telef. Int. 13473. Giro nr. 149597. ENSCHEDE. Oldenzaalschestraat 56, Telef! Int. 2188, Giro nr. 383773. ARNHEM. Nieuwe Plein 42, Telef. Int. 24825, Giro nr. 383772. 's-HERTOGENBOSCH, Stationsweg 27, Telef. Int. 4286. Giro nr. 129750 MAASTRICHT Stationsstraat 20, Telef. Int. 5851. Giro nr. 124690. VLISSINGEN, Badhuisstraat 5 Telef 81

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1941 | | pagina 20