M
DE SPEELSCHULD
VAN DEN BARON
DRAGEN
HET MERK
De verzorgde vrouw
26
weet, dat het fundament van haar schoonheid de moderne
lichaamsverzorging en een goede gezondheid is. Zij
wil geen „verloren dagen" hebben en waardeert daarom
de moderne Camelia-Hygiëne, die haar zekerheid, on
vermoeidheid en absolute bescherming geeft.
het betrouwbare verband
Nederlandsche Camelia Maatschappij N.V.
Amsterdam-C., Keizersgracht 453
door Lard Ivir
Oe idylle tusschen freule Henriëtte
van Iloteringen en jonker Louis
de Beaumonde was ontsproten
aan het abominabel incident met
froule's draagstoel. Of noemt u het
niet abominabel wanneer u in groot
ornaat, met precieus opgemaakte coif
fure, door het voorruitje van uw draag
stoel duikt, doordat de voorste lakei
over een of andere ondefinieerbare
gladheid uitglijdt, van den schrik de
handvaten in den steek laat en uw
kostelijk zeteltje voorover schiet met
alle treurige gevolgen van dien.
Jonker Louis de Beaumonde was in
een sleepkoets het plein opgekomen
juist toen freule Henriëtte de hierboven
omschreven tuimeling maakte, welke
zoo nadeelig bleek voor haar uiterlijk.
Met behulp van de inmiddels weer
opgekrabbelde dienaren bevrijdde hij
met de meeste zorg de dame uit haar
netelige positie, en droeg haar naar zijn
koets. Onder het voortrijden trachtte
de zoo plotseling opgedoken redder het
bloed te stelpen dat uit enkele schram
men op haar fonkelnieuwe, maar nu
deerlijk gehavende japon en crinoline
sijpelde.
Jonker Louis de Beaumonde had na
dit ongeluk zijn intrede gedaan in den
huize van Heteringen, waar hij, ondanks
zijn heldhaftig optreden, geen persona
grata bleek te zijn.
Hij vroeg zich af, wat. hiervan wel de
reden kon zijn. Intusschen dacht hij er
niet aan, om even spoedig te eclipseeren
als hij verschenen was, daar de sympa
thie, welke de knappe Henriëtte voor
hem gevoelde, van zijn kant dubbel en
dwars beantwoord werd.
Baron en baronesse van Heteringen
voerden een bijna vorstelijken staat, en
deze staat kostte in feite meer dan de
baron kon opbrengen. De schulden, die
hij hiervoor maken moest, trachtte hij
met allerlei speculaties te bestrijden.
Nu eens was hij betrokken bij een
windhandel-affaire, dan weer kon men
hem aan de speeltafel treffen. Vooral
het hombre lachte hem toe. Daar kwam
nog bij, dat hij hier heel wat invloedrijke
relaties aanknoopte, met de voortdu
rende kans om naast geldelijk gewin
tevens maatschappelijk voordeel te
verwerven
Toch lachte het geluk baron van
Heteringen niet altijd toe bij de kaarten,
en zoo kon het dan ook gebeuren, dat
hij op een ongelukkigen dag, voor hij
het goed en wel besefte, zoo diep bij een
plotseling opgedoken hertog van Pi-
cardië in het krijt stond, dat de kans
om deze schuld binnen afzienbaren
tijd af te lossen redelijkerwijze gespro
ken zeer miniem was. De baron kon er
dan ook niets aan doen, dat er een zeer
bezorgde trek om zijn mond verscheen,
iets, wat niet aan het oog van den hertog
ontsnapte.
Toen de baron dan ook zuchtend
opstond en zijn partner de hand
drukte, daarbij verontschuldigend mom
pelend, dat hij nu volstrekt moest gaan,
daar zijn tijd beperkt was en hij niet
langer blijven kon, klopte de winnaar
hem joviaal op den schouder en zei
gekscherend, dat hij zich geen zorgen
behoefde te maken. Hij zou echter de
kennismaking gaarne nog eens voort
zetten.
Van dien dag af was hertog Dagobert
van Picardië bij baron van Heteringen
aan huis gekomen, en had er kennis
gemaakt met diens jongste dochter
Henriëtte. Ofschoon deze laatste niet
zeer op den pronkerigen Franschman
van bijna middelbaren leeftijd gesteld
scheen te zijn, liet de gast van zijn kant
geen gelegenheid voorbijgaan om het
meisje openlijk zijn genegenheid te
toonen.
Over de speelschuld werd den eersten
tijd met geen woord gerept, doch de
baron begreep zelf wel, dat hij daaraan
ten slotte niet zou kunnen ontkomen.
Tevens besefte hij, dat zulks zijn onder
gang en het einde van de glorie van zijn
gezin zou beteekenen. Hij verbleekte dan
ook, toen hem op een morgen een zwaar
verzegeld stuk werd overhandigd, dat
bij nader inzien afkomstig bleek van
den zaakwaarnemer van hertog Dago
bert, waarin deze baron van Heteringen
opmerkzaam maakte op de „kleine
financieele vordering", die zijne hoog
heid de hertog nog op den baron had,
en waarvan spoedige afdoening ge-
wenscht was.
Zoodra dien dag de Fransche grand-
seigneur zijn opwachting kwam maken,
nam de baron hem mee naar zijn biblio
theek, waar hij hem onder vier oogen
verzocht, nog wat geduld te hebben,
daar hij nu moeilijk geld kon losmaken
om 't bedrag aan te zuiveren. De hertog
glimlachte grootmoedig en zei, dat hij
in het geheel niet meer aan het geld
gedacht had. Indertijd had hij, zooals
nu eenmaal zijn gewoonte was, aan zijn
zaakwaarnemer meegedeeld, wat en van
wien hij dien avond gewonnen had. Deze
had nu zeker een maanbrief gezonden.
Hijzelf hield zich niet op met die geld
zaken. Natuurlijk zou hij zijn vriend
graag enkele maanden uitstel geven,
om niet te spreken van algeheele
kwijting. De baron bezat immers wel
een onderpand dat heel wat kostbaarder
was dan die armzalige speelschuld. Om
duidelijk te zijn, hij, hertog Dagobert
van Picardië, zou schuldenaar inplaats
van schuldeiseher van baron van Hote-
ringen worden, indien deze hem de hand
van zijn dochter Henriëtte wilde schen
ken.
Van dit huwelijksaanzoek, dat veel
op een handelsaangelegenheid geleek,
stond de baron een oogenblik perplex.
„Maar hoe denkt mijn dochter over
zulk een alliantie? Hebt u haar reeds
gepolst op dit punt?" was zijn eerste
vraag.
„Och, bij ons in Frankrijk zijn het
voornamelijk de ouders, die in zulke
kwesties het eerste en laatste woord
spreken. Ik twijfel er echter niet aan, of
uw dochter zal met mij hoogst ingeno
men zijn," luidde het zelfbewuste ant
woord.
„Als dat het geval is, durf ik u wel
te verzekeren dat u mijn zegen hebt,"
verklaarde de baron opgelucht.
„En aver de schuld spreken we niet
meer," antwoordde de hertog resoluut.
Van dien dag af stond het voor baron
can Heteringen vast: zijn dochter
Henriëtte was bestemd voor hertog
Dagobert van Picardië. Zij zou de door
luchtige gade van een Franschen hertog
worden, vanr een man van gezag en
aanzien. Bij die gedachte alleen reeds
zwol zijn borst van rechtmatigen vader-
