lilillliOlIIJi
Steden- en
landschapsschoon
van Hongarije
'11111 r frW-'
t f dL «—tTTa* a
HET
LEWD DER
Trots staat op de rotsen van Boeda de herhaaldelijk uit zijn aseh herrezen
Koningsburcht, als symbool van de ijzeren wilskracht van een natie, die door alle
gevaren heen haar eigen weg kiest en vindt. Zooals de koning bij zijn kroning,
op een wit paard gezetenden heuvel opreeddie gevormd werd door aarde welke
uil alle provincies was bijeengebracht, en hij met het historische zwaard hieuw
naar de vier windrichtingen, waarmee hij wilde zeggen, dal hij het land tegen alle
gevaren zon besehermen, zoo ziet de burcht vrij naar alle kanten uit. En de Hongaar,
als hij moeilijke tijden doormaakt, kijkt rustig en met vertrouwen in zijn hart
omhoog naar den burcht, want hij weet: „Él magyar all Budo még(Boeda staat
er nog, dus de Ilongaar leeft nog).
Ten noordoosten van de hoofdstad ligt een der meest
typische Hongaarsche dorpen, Mezököresd, mei zijn
schilderachtige, wit-gekalkte huizen, zijn eindelonze
stralen en vooral zijn kleurige kleederdrachten. De
inwoners van Mezökövesd worden „Matió" genoemd.
TVat hun uitspraak, kleederdracht en gewoonten aan
gaat verschillen ze opvallend van de bewoners der
omliggende gemeenten. Vermoedelijk zijn ze ran
Tartaarsehen oorsprong. Then gebouwen zijn versierd
met den knop van 'n tentpaal, doch in plaats daar
van dragen de nieuwere huizen een kruis.
De prachtige bruggen, die de residentie met de hoofd
stad verbinden, omspannen de breede rivier, die on
onderbroken naar het oosten stroomt, en de bedrijvig
heid op haar wateren stempelt Boedapest tot koningin
ran den Donau en Hongarije tot een oosterseh land
met westersehe beschaving. Als de avond valt, weer
spiegelen zieli in de kabbelende golven de millioenen
lichten ran de groote stad, en overal in het donker
klinken de nu eens rroolijke, dan weer weemoedige
melodieën van ile Hongaarsche muziek en vertellen
van smart en vreugde.
