PETER EN VER0N1C2
Waarom
nog langer
RESA - ARNHEM
MIDDENSTANDSDIPLOMA
Zl]7l(
DANK ZIJ
STAATSEXAMEN
„TANDSTEEN"
23
VERVOLG VAN BLZ. 20
dat ze het voor hem geheim moest
houden. Want ze wist wel, dat hij niet
zou hegrijpen hoe ze zooiets kon doen.
Ze begreep het immers zelf niet! Ze
had zich al wel honderdmaal afge
vraagd waarom ze dit deed en zich
hittere verwijten gedaan. Maar het gaf
niets of ze zich al voornam, ermee op
te houden. Wanneer Lenz kwam zeg
gen: „Vanavond weet ik een bok,
Veronica! Een prachtdier!" dan vergat
ze allen twijfel. Een martelende onrust
maakte zich van haar meester en ze
werd niet weer kalm voordat het wild
onder haar schot was neergevallen.
Dan verwenschte zij Lenz, die haar
het geweer had gegeven en die het
meeste belang had bij de zaak, want hij
wist goede afnemers en Veronica wilde
van het geld niets hebben.
Een plotseling gerucht schrikte haar
op uit haar gepeinzen. Men hoorde het
breken van takken en de gedempte
sprongen van een stuk groot wild. Het
volgend oogenblik trad een kapitale
bok uit het hout te voorschijn. Hoorde
hij het knappen van den haan of zag hij
de schaduw achter het rotsblok? Met
een sprong wilde hij vluchten.
Maar het was reeds te laat. Het schot
knalde. De bok zakte in de knieën, wilde
opstaan en zonk geluidloos in elkaar.
Veronica liet het rookende geweer
zakken. Haar 'gezicht had een opge
luchte, bevrijde uitdrukking. Plotseling
kromp ze ineen en draaide zich met
een ruk om, het geweer opheffend. Ze
slaakte een kreet.
Doodsbleek stond Peter voor haar.
Veronica schrok nog meer, toen ze zijn
trcurigen blik zag. Geen woord kwam
over zijn lippen. Ze kwam (lichter bij
hem staan, zoo dicht, dat hij haar
adem in zijn gezicht voelde. „Wees niet
boos," smeekte ze.
Een droevig lachje trilde om zijn
lippen.
„Lach niet zoo," kreunde ze zacht,
„je doet me pijn."
Hij keek haar diep in de oogen. Lang
zaam hief hij de hand op en streek haar
de haren uit hot gezicht. „Veronica,"
zei hij zacht. „Lieve Veronica!" Het
geweer gleed uit haar handen. Ze hing
hem om den hals en fluisterde in zijn
oor:
„Ik kan er niets aan doen, Peter.
Ik moet eenvoudig. Het moet me in het
bloed zitten, net als.. Ze kuste hem.
„Net zooals ik je moet liefhebben, omdat
ik niet anders kan, precies zoo is dit
ook."
„Maar hoe moet dit eindigen, Vero
nica?" Ze haalde de schouders op. „Het
was vanavond niet de eerste keer,"
vervolgde hij ernstig. „De jachtopziener
is al een paar maal bij me geweest om
mij te vragen of ik iets gemerkt had,
omdat hij zoo vaak sporen vindt in de
buurt. Stel eens voor, dat je op heeter-
daad betrapt wordt. Heb je je wel
afgevraagd, wat er dan zou gebeuren?"
„Dat heb ik mij al zoo vaak voor
gehouden, maar het helpt allemaal niets.
Peter, help jij me om dezen onzaligen
hartstocht te overwinnen. Ik zie zelf
wel, in, dat het zoo niet kan doorgaan."
„Kom,"zei hij hartelijk, en sloeg den
arm om haar schouder. „Ik breng je
naar huis. Het geweer. hij bukte
zich om het op te rapen en sloeg het
tegen de rots, dat het versplinterde.
„Ziezoo, dat is weg, dat is het voor
naamste en in het vervolg zal ik boter
op je letten," liet hij er schertsend op
volgen.
Misschien zou het op die manier ge
lukt zijn, want Peter sliep voortaan
steeds op de Büchleralm en had den
sleutel van Veronica's kamer in den zak,
zoodat ze 's nachts niet naar buiten kon,
want het raam was getralied. Maar
toon gebeurde er iets onverwachts.
Op een middag kwam Frits, Peter's
broer, hem zeggen, dat hij thuis moest
komen, want vader had zijn been
gebroken en kon geen vin verroeren.
De oogst moest binnengehaald en er was
nog meer werk te doen. Moeder had het
druk met. den winkel en Frits was bij
een electricien in Altdorf in de leer.
Dus pakte Peter bijl en zaag bijeen.
„Ga jij maar vast," zei hij tegen zijn
broer, „ik kom wel na."
Eerst ging hij naar de Büclileralm om
Veronica goedendag te zeggen. Ze deed
hem nog een eind uitgeleide en keerde
toen naar de alm terug. Daar vond ze
IIuifen-Lenz voor de deur zitten. Ze
zette zich naast hom en leunde met do
ellebogen op de opgetrokken knieën.
„We moeten er toch eens over praten,
lenz. Welke vergoeding moet je hebben
voor het geweer, dat Peter heeft stuk-
„Het is een allemachtig best geweer
geweest," antwoordde de oude.
„Ja, zeg maar wat, het heeft gekost.
Ik zal het betalen. Je zult door mij geen
schade lijden."
Lenz staarde een poosje naar de
blauwe lucht. „Ik lieb alweer een
ander," merkte hij op zonder het meisje
aan te zien.
Zij gaf geen antwoord.
„Bijna nieuw. En heelemaal niet
duur. Ik heb het in de stad gekocht,"
vertelde Lenz.
„Ik wil er niets meer mee te maken
hebben," verklaarde Veronica koel.
„Daar heb ik het toch niet over," zei
de oude, kwasi beleedigd. „Ik wilde
alleen vragen, of ik het niet hier in
de hut mag bewaren, omdat ik er anders
geen goede bergplaats voor heb."
Veronica schudde het hoofd. „Nee,
Lenz, breng het liever niet mee, dat is
beter."
Hij bracht het enkele dagen later
echter toch mee en verstopte het in het
hooi, maar zoo, dat Veronica het zag.
Toen Peter thuiskwam, zag hij
dadelijk, dat hij dien zomer niet meer
aan het houthakken zou komen. Er
lag een berg werk op hem te wachten.
Ook bevonden zich aan het station
goederen, die afgehaald moesten worden,
en zijn moeder vond het beter als hij
ergens een wagen leende, want met de
handkar duurde het veel te lang.
„Ga maar naar den burgemeester,"
zei zijn vader. „Die leent je zeker paard
en wagen."
Peter ging dadelijk op pad. Toen hij
op het raadhuis kwam, was het hoofd
der gemeente juist in gesprek met een
gezet heertje, een vreemde, dien Peter
niet kende. De burgemeester wendde
zich meteen tot Peter.
„Hebben ze jou naar huis gehaald?
Jammer, dat je vader dat ongeluk is
overkomen. En wat wil je eigenlijk,
Peter?"
Peter maakte een afwerend gebaar.
„Ik kan wel even wachten," zei hij, en
zette zich op de bank in den hoek.
De burgemeester wendde zich dus
weer tot, den vreemde. „Bent, u de
directeur zelf?"
Vervolg op blz. 26
DOOF
Van Ha eft e n brengt
„hoorhulp" voor ieder
een, in welke mate hij
ook moge lijden aan
slechthorendheidVan
Haeft en's Horophoon
helpt U aan het gehoor
apparaat, dat voor U
persoonlijk het beste is.
Vraag nog heden een gra
tis demonstratie of de be
langwekkende brochure:
„Hoorhulp". Schrijf aan
VAN HAEFTEN
IJsseistraat 71 b - Amsterdam-Z.
Telefoon 93122
Tevens reparatie-inrichting voor
gehoorapparaten
Bekende Schriftelijke
Cursus
VRAAGT ONS PROSPECTUS
Praktijkdiploma Boekhouden
Handelscorrespondentie
(Frans, Duits, Engels
en Nederlands)
Manufacturenbrevet
Plakkaatschilderen - Etaleren
Makelaar-Taxateur
H.B.S.-extraneus
Onderwijsacte, Mulo-diploma
WIE BIJ RESA STUDEERT
SLAAGT!!
kan men niet vroeg
genoeg bestrijden
Hoe eerder men begint, de vor
ming van tandsteen systematisch
te verhinderen, des te beter is het
resultaat. Juist bij een sterk, gezond
gebit moet U extra oppassen en
tijdig Uw maatregelen nemen!
Stuur Uw kind regelmatig naar den
tandarts ten minste twee maal
per jaar! En zorg er voor dat het
's morgens en 's avonds grondig
tandenpoetst met SolvolithWant
Solvolith geeft dubbele bescher
ming tegen tandsteen:
1. Het verwijdert tandaanslag en
voorkomt daardoor het ontstaan
van tandsteen.
2. Het is samengesteld met natuur
lijk Karlsbader Bronzout. Daar
door wordt het reeds aanwezige
tandsteen opgelost.
„Poets je tanden regelmatig met
Solvolith, dan kan er geen tand
steen ontstaan l
Deze bruine „aanslag" aan den
achterkant van den tand is tand-
