De Goesclie Oudjes krijgen een persoonsbewijs Ziezoo, geef hu maar eren je vinger. Het dagverblijf van de oudjes in het gasthuis te Goes, waar de persoonsbewijzen werden uitgereikt aan de bewoners voor wie de gang naar het gewo-ne lokaal te 'moeilijk is geworden, t Is werkelijk een evenement voor de vrouwtjes. Wat doet die juffrouw nou Kijk, daar staat mijn portret op. Het is pas geleden gemaakt. Mijn kap mocht ik er gelukkig bij ophouden. Het ziet er wel een beetje geheimzinnig uil. IP at zou die meneer allemaal schrijven? lin wat gaal dat vlug. De meeste Nederlanders zijn thans reeds in het bezit van het zoozeer besproken persoonsbewijs, maar de oudjes uit het Goesche gasthuis kenden het nog slechts van hooren zeggen. De vorige week waren zij aan de beurt en het leek wel, of zij er een beetje nerveus van waren. Maar het is meegevallen. Alleen de onderteekening viel niet mee. Je kon ook volstaan met het zetten van een kruisje. Maar dat doe je toch niet als je schrijven hebt geleerd. Al was het ook al heel, heel lang geleden, dat je een penhouder in je handen had gehad. De tijd van de liefdesbrieven lag al ver achter je. Die schreef je trouwens ook nog meest met potlood. En hier kreeg je een echte vulpen om mee te schrijven. Ja, dat was wel het ergsteje naam te moeten zetten. De zwarte vinger, dien je kreeg voor den afdruk, was met wat zeep en wat water wel weer schoon te kiijgen. Ja, het was een gebeurtenis voor de oudjes, de uitreiking van de persoonsbewijzen. Vijf jaar kun je er mee toe. Zouden ze het allemaal nog overleven? O, moet ik hier mijn naam zetten? Dal valt niet A een, aMeduagsih werk is het niet. Ik bete nog mee. Daar krijg je de bibber van, in je vingers. den vloer kunnen schrobben. Ziezoo, hier is uw bewijs al. Zorg nu maar. dat ge 't altijd bij n draagt, opoe, ook als ge eens een eindje gaat fietsen. (Opnamen Panorama-Dellaert) 't Lijkt wel kachelpoets

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1941 | | pagina 13