rol
PETER EU VERONICA
Wacht Uop een
kruiwagen?
Laat gerust
uw tanden zien
22
Blikma
Wees Uw eigen
kruiwagen. Behaal
het PBNA-diplo-
ma, dat de goede
posities in de tech
niek voor U open
stelt. PBN A brengt
grondige, weten
schappelijke ken
nis. Dertig jaar er
varing. Beproefde
schriftelijke les
methode met per
soonlijk karakter
p,o!p«clu
den*
PARFUM EAU DE COLOGNE «ZEEP
LOTiON'CREME* POEDER «SHAMPOO
BRILLANTINE SCHEERZEEP
VERVOLG VAN BLZ. 20
„Geef mij maar bier," zei Peter, zorgen maken, Peter, en eerst het oor-
„en ik zal mijn vertering zelf wel deel van professor Littig afwachten,
betalen," liet hij er plotseling op volgen, Morgen spreken we dan wol verder."
terwijl hij met een stuk brood de saus Greta begreep wol, dat het niet
van zijn bord veegde. gemakkelijk zou wezen om voor hem
Greta lachte. Ze leunde tevreden in verborgen te houden, wie zijn studie
haar stoel en stak een sigaret op. Daar- betaalde. Maar ze rekende op zijn oner-
bij keek ze stilletjes naar Peter, die zijn varenheid. Ze had in de stad een paar
handen in plaats van aan zijn servet kamers voor hem gehuurd en een half
aan zijn korte broek afveegde. Ze had jaar vooruit betaald. Hij was er geheel
hem graag omhelsd, omdat liij nog zoo'n in pension, zoodat hij voor niets behoefde
groot kind was. Wat zou hij wel zeggen te zorgen. Maar nu moest ze hem nog
wanneer ze hem vertelde, dat hij het wat zeggen.
costuum van zijn streek moest afleggen „In dit costuum kun je geen les gaan
en gewone kleeren dragen? nemen, Peter," begon ze.
Toen ze weer in den auto zaten, vroeg „Waarom niet? Ik heb trouwens geen
Peter: „En gaan we nu vandaag nog andere kleeren."
naar dien professor?" „Het gaat niet, Peter. Ik wil geen
„Nee, morgenochtend pas. Nu gaan kwaad zeggen van je hoerendracht en
wc naar mijn woning." ze staat je uitstekend, maar in de stad
Even buiten de stad, in de heuvels, zul je ze toch moeten verwisselen voor
lag de villa Louise in een keurig aan- een paar moderne pakken."
gelegden tuin. Met een sierlijken boog Het zweet brak hem uit. Een paar
reed Greta het hek binnen en hield stil pakken tegelijk liefst. Dat kon hij im-
voor de witte steenen trap, waar een mers niet betalen,
bejaarde knecht stond te wachten. Hij Als had Greta zijn gedachten geraden,
opende het portier. vervolgde zij„Je moet me niet kwalijk
„Je kunt den wagen wel laten staan, nemen, maar daarvoor heb ik al gezorgd.
Meier, ik heb hem straks toch nog noo- Nee, nee, houd je maar bedaard. Je
dig," zei Greta, en besteeg de trap. Peter behoeft het niet als een geschenk te
volgde heel schuchter, zoodat ze om- beschouwen. Wanneer je eenmaal be
keek en zei: „Ga maar mee, Peter. Doe roemd bent, kun je het me tot den
of je thuis bent. Hier woon ik." laatsten cent terugbetalen."
Boven wachtte een dienstmeisje Dit stelde hem eenigermate gerust,
om Greta's mantel in ontvangst te Hij vroeg alleen: „En als ik niet be
nemen en staarde den jongen man, die roemd word?"
haar meesteres vergezelde, nieuwsgierig Ze streelde even zijn haar. „Dat
aaP* word je wel, Peter, wees maar niet
Toen Peter heel alleen in de voor- bang. En ga nu mee. Ik breng je in een
naam ingerichte kamer stond, was hij kamer, waar je alles zult vinden, en als
het liefst stilletjes weggeloopen naar je je verkleed hebt, kom je weer bin-
het station om naar zijn dorp terug te nèn."
keeren. Maar waar was zijn koffer Meier, de tuinman, had op Greta's
gebleven? Hij keek zoekend de kamer instructie pakken gekocht, schoenen,
rond en liep toen naar het venster om hemden, dassen, hoed, sokken, alles
naar buiten te zien. was er bij.-
Er werd geklopt en het dienstmeisje Greta keerde naar de woonkamer
bracht de thee binnen en zei, dat terug. Met haar moeizaam bewaarde
mevrouw dadelijk zou komen. rust was het nu voorbij. Rusteloos liep
Greta verscheen door een hooge vleu- ze door de kamer. Hoe moest dit afloo-
geldeur. Ze had zich verkleed en droeg pen? Ze voelde een onmetelijk verlan-
nu een nauwsluitend, donkerrood japon- gen en vroeg zich ontsteld af, wat het
netje, dat naar reseda geurde. einde van dit alles zou zijn. Ze wist, dat
„Neem me niet kwalijk, dat ik je hij van een ander meisje hield, en kon
alleen heb gelaten, Peter. Kom, ga zit- toch haar liefde voor Peter niet over-
ten. We zullen gezellig thee drinken." winnen.
Ze schonk hem in, presenteerde hem Eindelijk was Peter klaar,
koekjes en zorgde zoo hartelijk voor Toen ze samen naar buiten gingen,
hem, dat hij niet kon nalaten haar hand had hij het gevoel of hij in een d wang-
te vatten en die dankbaar te drukken, buis stak. Hij wist niet, wat hij met zijn
„.Te bent zoo lief voor me, Greta," handen moest beginnen en was blij toen
zei hij zacht. ze in den auto zaten en hij zich niet
„Het is niet moeilijk om lief te zijn, ineer behoefde te bewegen,
wanneer.Wanneer men van iemand Ze reden weèr de heele stad door.
houdt, vilde ze zeggen. Maar ze sprak Eindelijk kwamen ze op de plaats van
de woorden niet uit, want sedert, dien bestemming. Vrouw Mendel, Peter's
avond aan den boschrand was ze ver- nieuwe hospita, was al op het eerste
standig geworden. gezicht met hem ingenomen. „Nou, wij
Toevallig dacht Peter op dat oogen- zullen het wel kunnen vinden samen!"
blik aan dienzelfden avond. Hij kon Twee kamers had Greta voor Peter
zich niet voorstellen, dat hij deze gehuurd. Peter staarde haar ontsteld
dame had gekust in den maneschijn aan. „In 's hemelsnaam! Twee tegelijk,
op de weide. Destijds vond hij haar Wie moet dat betalen?"
lang niet zoo knap als nu ze rustig „Tob daar nu maar niet over, Peter,"
naast hem zat. antwoordde Greta. „Laat ze je een sleu-
„En nu hoop ik maar, dat je je in de tel geven, dat je op elk uur kunt thuis
stad zult thuisvoelen," onderbrak zij komen. Ik stel voor om vanavond naar
zijn gepeinzen. „Ik zal jé nu naar je de opera te gaan."
nieuwe woning brengen." Peter begon in te zien, dat tegenstand
Hij werd rood tot in zijn hals. „Ik nutteloos was en besloot de dingen maar
moet een heel goedkoope kamer heb- te nemen zooals ze waren,
ben, Greta, want ik bezit slechts drie- Greta liep naar het raam en riep
honderd franken. Als die opgebruikt Peter, „Kijk eens, Peter, welk een
zijn, denk je, dat ik dan al in staat prachtig uitzicht je hebt. Je kunt zelfs
zal zijn om iets te verdienen?" mijn huis zien, ginds op den heuvel. Zie
„Laten we ons daarover nu nog geen je het?" Hij knikte. „Mooi hè, Peter?
DROSTE
BONBONS
Uitsluitend verpakt
verkrijgbaar
Altijd
welkom
Daar is niets tegen, mits het gave, ver
zorgde tanden zijn. leder ziet dit graag
en u hebt het gevoel zich gemakkelijk
te kunnen bewegen. Een gezonde, fris-
sche mond met gave, blinkende tanden
is niet het voorrecht van enkelen, maar
van ieder die „Andrélon"-tandcrème
voor de mondverzorging gebruikt.
Begin er morgen meteen mee en laat
met een gerust hart uw tanden zien.
m „Andrélon" maakt nu de
tandcrème volgens een
verbeterd procédé, herken-
Let hierop als n koopt.
GROOTE
50 ct.
VERKOOP-AFD POSTBUS 1 - BODEGRAVEN
