I
ZWARTKOP
Si. natuuriiik^_.
SHAMPODOR
SHAMPODOR-BLOND
27
om strijd en do zon was al zoo warm, dat
men in hemdsmouwen kon werken.
Des Zaterdags voor Pasclien stroom
den de menschen uit de kerk. Juist op
dat oogenblik kwam een vuurroode
auto de Klausenstrasse op. Achter het
stuur zat, wat voorovergebogen, een
jonge man met een streng gezicht.
Hij keek links noch rechts, anders had
hij misschien gezien, hoe Veronica
Büchler verschrikt naast den muur van
het kerkhof bleef staan en naar haar
hart greep.
Zg had hem dadelijk herkend. De
anderen begrepen het pas, toen de roode
auto voor den kruidenierswinkel stil
hield en de elegante meneer uitstapte
en met uitgestoken hand op den kruide
nier toeging.
Het gaf in het dorp een heele sensatie.
Poter Marcus was er. Hij was gekomen
in 'n vuurrooden auto, die door de dorps
jongens als een wonder werd aangegaapt.
Het halve dorp stond voor den kruide
nierswinkel en in het café ging de Berg-
boer als razend te keer.
Het had heelemaal niet in Peter's
bedoeling gelegen om opzien te ver
wekken. Weliswaar was hij uiterlijk
wat veranderd, maar innerlijk was hij
dezelfde gebleven.
Zijn stiefmoeder was omgekeerd als
een blad aan een boom. Als een be
zorgde kloek draaide ze om hem heen
en vroeg telkens: „Wat wil je graag
hebben, Peter? Wat zal ik voor je ko
ken Hè, wat vervelend, nu gaat alweer
de winkelbel."
Met, een droevigen zucht ging ze dan
naar voren en men hoorde haar ratelen
„Heb je het al gehoord? Onze Peter
is vandaag gekomen. Met een rooden
auto, ja. En morgen kun je liem hooren,
dan zingt hij in de kerk het Ave Maria."
Peter moest er om lachen, want hij
was nog niet vergeten hoe deze vrouw
hem vroeger had behandeld. Hij zou
zich nu hebben kunnen wreken, maar
(lat kwam lieelemaal niet bij hem op.
Al zijn gedachten draaiden om dat
ééneHoe zou het weerzien met, Veronica
zijn? Dat er een kloof tusschen hen was,
viel niet te ontkennen. Kon Veronica
het hem kwalijk riemen, dat hij niet
meer geschreven had, aangezien ze
zijn brieven nooit beantwoordde? Ze
had immers niet veel behoeven te schrij
ven. Een paar woorden waren al vol
doende geweest.
Maar nu zou alles weer goed worden.
Vandaag nog zou hij haar in de armen
sluiten en zijn hart voor haar uitstorten.
Tegen het vallen van den avond ver
liet hij het huis en begaf zich naar de
Berghoeve. Veronica's venster was nog
donker. Alleen in de kamer en den stal
brandde licht.
Terwijl Peter voorzichtig langs de
schuren sloop, sloeg opeens de hond
aan. „Sterk!" lokte Peter het, dier,
„kom, Sterk, houd je toch stil. Ken je
me dan niet meer?" Hij bukte zich om
den hond te liefkoozen, die in plotseling
herkennen verheugd jankte en toen
zweeg. De voordeur knarste. Peter
zag een donkere schaduw tegen het
licht en hurkte neer, want hij wilde niet
gezien worden. Boven was nu het raam
verlicht. Hij zag Veronica's schim langs
het verlichte venster heen en weer
loopen en zijn hart, begon heftig te
kloppen. Hij wist, niet, of er nog iemand
voor de deur stond. Heel langzaam stond
hij op en sloop behoedzaam nader. Nu
stond hij onder het raam. Het licht viel
tot midden iri den voorhof. Nee, er
stond niemand voor <le deur. Peter kon
het, nu duidelijk zien.
Nu moest hij Veronica nog een teeken
geven van zijn aanwezigheid. Hij bukte
zich om een paar kiezelsteentjes op te
rapen en toen hij zich weer oprichtte,
stond de Bergboer voor hem. „Zoo,"
zei die tandenknarsend, „dacht ik niet,
dat je hierheen zou komen? Wat heb je
hier te zoeken? Ga weg, ik wil niets met
je te maken hebben."
Peter liet de opgeraapte steentjes
op den grond vallen. Het eerste oogen
blik was hij geschrokken, want, de boer
had zich zoo dicht tegen den schuurwand
gedrukt, dat hij hem niet had gezien.
Maar nu antwoordde hij heel bedaard
„Ik wil immers met u ook niets te maken
hebben, Bergboer. Alleen Veronica w
ik spreken."
„Anders niet? Al dien tijd heeft hij
haar niet noodig gehad en nu hij weer
hier is, zal de pret opnieuw beginnen.
Maak dat je wegkomt en laat ons met
rust,."
„U laat ik immers met rust," ant
woordde Peter, „en Veronica wil ik ook
met rust laten als ze (lat wensclit, maar
dan wil ik dat eerst uit haar mond hoo
ren." Daarna wendde, Peter zich om en
liep naar het, hek. „Ik blijf een week
hier, Bergboer, en u kunt mij toch niet
beletten, in dien tijd Veronica een keer
of nog vaker, al naar het uitkomt
te ontmoeten. Denk niet, dat ik bang
voor je ben." Peter vertrok met lange
passen en keek niet om, hoewel hij wist
dat Veronica haar venster had geopend
en alles had verstaan.
Waarom had ze niet geroepen of hem
een teeken gegeven om te wachten
Waarom? Waarom? vroeg Peter zich
toornig af.
Op de Berenweide sjilpten de krekels.
Soms gleed over de bergtoppen in het
westen het felle lichten van een ver
wijderd onweer. Poter merkte het eerst,
toon hij thuis voor zijn kamervenster
stond. Hoe heel anders liad hij zich
dezen avond voorgesteld. Geen oogen-
blik had hij gedacht, dat hij alleen op
zijn kamer zou zijn.
Hij zag Greta's bedrukt gezicht bi'
het afscheid weer voor zich. Hij had
wol gemerkt, hoe zij er onder leed, dat
hij naar huis ging, naar Veronica.
„Blijf toch hier, Peter," had ze go
bedeld. „We reizen met Paschen naai
het meer van Thun of naar Genève.
waar het, lente is
Hij had het hoofd geschud. „Dal
begrijp je niet, Greta. Ik moet nu eens
naar huis."
„Ja, Peter, als je moet, dan zal ik je
niet weerhouden."
Zoo was hij vertrokken en had in
een razend tempo den afstand van Baze
naar hier afgelegd en zich al dien tijd op
het, weerzien met Veronica verheugd.
En in plaats daarvan stond liij nu
hier, gekweld door duizend vragen.
Wordi vervolgd
Als U zoo n ouderwetsche wespen
taille ziet, begrijpt U. dat een vrouw
vroeg oud werd. Moderne kleeding is
luchtig en gezond. Sport en moderne
hygiëne doen hun invloed gelden.
Wie jong en trisch wil blijven, zorge
voor een normale tunctie van het
lichaam. Daarom is Nefa onont
beerlijk, omdat de zachte celstol-
watten zeldzaam absorbeerend wer
ken en uiterst hygiënisch gefabriceerd
worden.
PANORAMA. Geïllustreerd weekblad met de bijbladen „Humorist", „Sjors" en „Haken
en breien". Verschijnt Donderdags. Hoofdredacteur J. A. M, Douwes, Heemstede
Plaatsvervanger W. N. Stuifbergen. Haarlem. Abonnementsprijs 13 cent per week
per kwartaal 1.69. franco per post t 1.80 per kwartaal bij vooruitbetaling losse
nummers 16 cent (Prijsverhooging toegestaan door het Departement van Handel.
Nijverheid en Scheepvaart onder nr. 17796 N.P. d.d. 23 April 1941.) Voor postabonne
menten en adreswijzigingen van postabonnementen gelieve men zich uitsluitend te
wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau's HAARLEM Nassaulaan 51, Telef. Int.
13866, Giro nr. 142700. AMSTERDAM. Singel 263. Teief. Int. 33170. Giro nr. 97946
ROTTERDAM Provenierssingel 27. Telef. Int. 47133, Giro nr. 101981. 's-GRAVENHAGE,
Stationsweg 95, Telef. Int. 111666, Giro nr. 43141. UTRECHT, Biltstraat 142, Telef. Int.
13473 Giro nr. 149597. ENSCHEDE. Oldenzaalschestraat 56. Telef. Int. 2188, Giro nr. 383773
ARNHEM Nieuwe Plein 42. Telef. Int. 24825. Giro nr. 383772. 's-HERTOGENBOSCH,
Stationsweg 27, Telef. Int. 4286, Giro nr, 129750. MAASTRICHT, Stationsstraat 20,
Telef. Int. 5851. Giro nr. 124690. VLISSINGEN, Badhuisstraat 5. Telef. 81. K 1311
■yS jjS-l' V I
de zeepvr'ie' nie
W O** U ;WARIK°P"- ,U"
Mooi, 9eZO _„„,nina _i,...rliiken1
laidonktUdoo-in
KLEURECHT
