\0
PETER EU VERONICA
T?l
KHASANA
klinkende cijfer»
EEN ROMAN UIT DE BERGWERELD
DOOR HANS ERNST
Een heldere stem!
W
mm
22
IEDEREEN
BEWONDERT HAAR
sinds zij KHASANA
gebruiktvoor haar da-
gelijksche make-up.
Ook U zult overal be
wonderende blikken
ontmoeten, indien U
KHASANA op decen
te wijze gebruikt.Een-
maal per dag toege
past is voldoende,
want KHASANA-lip
penstift en rouge ge
ven niet af en zijn
bestand tegen water.
Voor elke teint is er de
juiste natuurlijke kleur.
Importeur
MV. THE Globe Trading Co. Ltd
44. Singel, Amsterdam C.
Deze
behaalde de Heer H. J. Vonk uit
Steggerda bij het laatste Midden
standsexamen, dank zij de gevolg
de PONT-opleiding. (Hoofdkantoor
Den Haag}. Reeds duizenden leidde
PONT tot succes, zowel door de
mondelinge lessen voor Kantoor
opleiding aan 30 scholen als door
de schriftelijke cursussen voor
Boekhouden, Handelscorrespon
dentie (ook in de moderne talen).
Steno, Typen, Algemene Ontwik
keling, Middenstandsdiploma, Ma-
nufacturenbrevet, Kruideniersdi
ploma, Politiediploma, enz. Ga
ook een PONT-cursus volgen en
U komt er met PONTSchrijf
nog direct even om gratis inlich
tingen of zend de coupon inge
vuld op.
COUPON
Aan CENTR. BUREAU INSTITUUT PONT
Afd. Briefonderwijs - AALTEN p K 1
Gelieve mij, zonder enige verplichting, inlich
tingen te zenden over een schriftelijkecursus
voor
Naam
Adres
Plaats:
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: Peter Marcus, een eenvoudige Jongeman,
tl ie zyn dagen slijt als herder op'de Zwitscrsehe Alpenweiden, en Veronica Büehler, de eenigc
dochter van den rijken Bergboer, zijn zich bewust geworden van hnn innige liefde voor elkaar.
Veronica's vader keurt dezen omgang sterk af, omdat Peter zeer arm is. Hoewel zulks niet waai'
is, laat hij Marcus weten, dat zijn dochter reeds met TVastl Rcitenberger verloofd is. Peter
voelt zieli bedrogen en besluit Veronica niét meer te ontmoeten. Veronica heeft Wastl afge
wezen en vertoeft nu hij Peter in de bergen. Peter moet plotseling naar Bürglen terug, om
de plaats van z'n r ader, die een been gebroken beeft, in te nemen. Girgi Wiirmseer vertelt
Veronica, dat hij hem met Greta Arends, een opdringerig meisje, gezien heeft. Greta heeft
Peter, die prachtig kan zingen, er t.00 overgehaald met haar mee naar de stad te gaan en
zangles te nemen. De kosten van zangles on kamers worden door haar betaald. Na verloop
van tijd brengt, Peter een bezoek aan z'n geboorteplaats en hoopt Veronica te ontmoeten.
De Paaschzondag was de mooiste dag
van de geheele week. Peter liad in
de kerk liet Ave Maria gezongen.
Hij wist niet, of Veronica hem gehoord
had, wist, zelfs niet of zij de hoogmis had
bijgewoond, want hij had na den dienst
geen tijd om naar haar uit, te kijken.
Terwijl hij naar zijn ouderlijk huis
slenterde, overlegde hij hoe hij Veronica
te spreken kon- krijgen. Spreken moest
hij haar, want hij had een gevoel of
zijn hart zou barsten.
Daar kwam hij een jongen tegen,
den jongsten zoon van boer Anger. Franz
zou best een briefje naar de Berghoeve
kunnen brengen, dacht Peter.
„Zou je iets voor me willen doen,
Franz?" vroeg hij.
„Natuurlijk. Voor jou loop ik tot op
de Zanglerplatte als het moet. Je hebt
mij ook altijd geholpen als ik ondeugend
was geweest."
Peter glimlachte. „Nee, zoover behoef
je niet te gaan. Alleen maar naar de
Berghoeve. Maar je moet je mond
houden, Franz!"
„Daar kun je op rekenen. Peter. En
wat moet ik daar doen!"
„Wacht, even, dan schrijf ik liet op."
Peter holde naar zijn kamer en schreef
haastig: „Lieve Veronica! Ik verwacht
je in elk geval vanmiddag om twee uur
op de Berenweide."
Ilij deed het briefje in een enveloppe
en drukte den jongen op het hart, den
brief aan niemand anders dan Veronica
af te geven. „Zorg, dat je het er goed af
brengt."
Franz bracht het er goed af. Hij trof
Veronica in den tuin en gaf haar het
briefje.
Al vroeg was Peter op de Berenweide.
Terwijl hij zoo op den heuvel zat. had
hij het gevoel of er in het geheel geen
tijd verloopen was tussehen nu en de
dagen, waarop hij hier eiken avond de
geiten hoedde. De kerkklok sloeg twee
uur. Hoe meer het oogenblik naderde,
hoe kalmer Peter werd. Hij verbaasde
zichzelf, dat liij zoo rustig was. Hij
begon zelfs zachtjes een liedje te zingen.
Hij vouwde de vingers achter het hoofd,
strekte zich languit en staarde naar de
witte schapenwolkjes.
Daar kwam Veronica. Hij hoorde
haar schreden niet op het zachte gras,
maar hij voelde haar nadering en hief
het hoofd op. Zij rende nu niet meer den
heuvel af zooals toen, met wapperende
rokken en haren. Heel langzaam kwam
ze aanloopen. Fier en trotsch was haar
gang.
Peter stond op. Het was een vreemd
weerzien. Er gebeurde niets, geen
omarming, zelfs geen handdruk. Ze
keken elkander aan en Peter zag meteen,
dat een klove tussehen hen gaapte.
Eindelijk vermande hij zich en greep
haar hand. Slap lag die in de zijne en in
zijn oogen stond de ontsteltenis van een
kind, wiens liefste speelgoed gebroken is.
„Croedenmiddag," zei hij, en schrok
van het nietszeggende van zijn groet.
„Dok goedenmiddag," antwoordde ze-
Haar stem klonk kalm en diep. Heel
langzaam maakte ze haar hand uit de
zijne los.
„Zullen we gaan!" vroeg hij.
„Waarheen!"
„We kunnen hier toch niet blijven
staan."
Zij haalde de schouders op.
„Ach," zei hij eensklaps, haar omvat
tend, „wat is er toch met ons, Veronica?
Als je eens wist, hoe ik heb verlangd
naar het oogenblik, waarop ik weer
voor je zou staan en in je oogen kijken
Gisteravond was ik al hij je huis.
„.Ta, ik heb je met vader hooren
praten."
„Waarom heb je mij geen teeken
gegeven om te wachten?"
„Waarvoor? Vader zou me toch niet
naar buiten hebben laten gaan. Hij is
den heelen nacht opgebleven."
„Kom, laat ons gaan, Veronica," her
haalde hij.
En zoo gingen ze zij aan zij over de
Berenweide. Ze liepen met, gelijken pas.
Nu en dan keek hij haar van tel' zijde
aan, heel schuchter, alsof hij voor liet
eerst, van zijn leven naast haar liep en er
nooit een oogenblik was geweest,, waarop
de liefde hen vereenigde.
Ze kwamen in de schaduw van het
woud. Peter vertraagde zijn pas.
Plotseling besloot hij om te keeren,
want eensklaps leek hem alles nutteloos.
Hetzelfde oogenblik vroeg Veronica
hem, hoe het met zijn zangstudie ging.
Een warm gevoel welde in hem op. Ze
had naar zijn werk gevraagd. Die vraag
deed hem ongeloofelijk veel pleizier. Hij
vertelde van de eerste lessen, t-oen alles
hem zoo moeilijk had geschenen, dat
hij het liefst ermee was opgehouden.
Maar daarna was hem de studie een
levensbehoefte geworden en nu be
schouwde hij het als zijn roeping om
anderen mensohen vreugde te brengen
in de sleur van hun bestaan. „Binnen
kort zal ik de Tannhiiuser zingen,"
besloot hij zijn verhaal. „Je weet toch
wat het zeggen wil, Wagner-opera's te
zingen?"
Veronica, zei niet of ze het wist. Ze
zei alleen: „Dan word je een heel
beroemde zanger, zooals men weieens
door de radio hoort!"
„Dat zal nog wel een tijdje duren,
Veronica. Maar in elk geval.het zal
je.. ik bedoel.... slecht zul je het niet
bij me hebben."
Haar mond werd smal. „Wil je dan
hier zingen? Hier in Bürglen en om
geving!"
Peter lachte verlegen. „Maar, Veroni
ca, hoe stel je je dat voor? Dan zing ik
Moeder, dat is nu onze leeradr,
meneer van den Berg."
„De kinderen vinden het wel fijn,
als ze een jonge onderwijzer heb
ben. Het is een mooi beroep, de
jeugd leiding geven."
„Ja Mevrouw, het is een móói
beroep. Alleen het vele spreken
valt wel eens zwaar. Ik ben name
lijk gauw heesch."
„O, maar meneer, dan zijn Wybert-
jes net iets voor U. Mijn man
houdt vaak lezingen en hij gebruikt
Wybert-tabletten met succes."
Wybert-tabletten geven een hel
dere stem.
Alleen verkrijgbaar in orU/ineelé
blauwe iloorcn.
