Een naam voor
vele steenen
Granaten uit Bohemen
De oogst van een dag is niet heel groot
en de arbeider staat de helft van zijn
vondst aan den eigenaar van het veld
af, een oud gebruik, waarbij de halve
opbrengst als pacht wordt beschouwd.
Granaten worden bij het „lood" in dit
geval 17 gram) verkocht. Handelaars
hebben steeds een weegschaal bij zich,
die zeer nauwkeurig moet zijn.
Granaten worden veel in broches, ringen
verwerkt.
Men vindt granaten slechts op enkele plekken. Hén <ler belangrijkste
vindplaatsen is in de omgeving van Trebnitz, bij Lobositz, in Bohemen.
zon gedroogd.
Iedereen bijna kent den granaat,
den steen van onze groot
moeders, die in den laatsten
tijd weer in de mode komt, warm
bruinrood van kleur, dikwijls in
aardige rozetten gevat, meestal niet
groot, maar mooi, vooral tegen een
blanke huid.
Dat is, om zoo te zeggen, „onze"
granaat, de granaat, dien de leek
onmiddellijk herkent, maar de des
kundige kent er veel meer. Want
de term „granaat" is in zekeren
zin even vaag als het woord „huis"
en zooveel verschillende huizen als
er zijn, zooveel verschillende gra
naten vind je ook. De bouw-
steenen van granaten, de algemeene
structuur, is min of meer het
zelfde, doch de kleur wisselt naar
mate er een ander metaal in voor
komt. Zoo heb je grossulaar met
calcium, en al mad ij n met ijzer, en
spessartijn met mangaan, en pyroop
met magnesium, en met het metaal
en den naam wisselt de kleur: rood,
groen, leverkleurig, ja er bestaan
zelfs zwarte granaten.
De „gewone" granaten, die,
welke wij gemakkelijk herkennen,
komen veel uit Bohemen en wor
den daar op tamelijk primitieve
wijze gewonnen. De oogst van een
dag gaat in het holletje van je
hand. Geen wonder, dat de granaat
Het zet en van de aarde, waarin zich granaten bevinden.
(Foto's Orbis-Holland)
dan ook nog tamelijk prijzig is, vooral indien men
bedenkt, dat ze niet, zooals zoovele halfedelsteenen,
synthetisch te verkrijgen is.
