BRIEVEN VAN DEN DRÉ
12
ULYENHOUT, 24 September 1941.
Amioo,
Nuchter, wintersch al valt 't licht in de dreven,
deur de gedunde boomkruinen, gerinneweerd deur 't
vroege najaar.
Op den erf loopt 't zacht, zoo dik liggen er de
struisehe blaren van den notenleer. Maar ook den wil
den wingerd valt leeg. De rijpe, rooie blaren laten
geruchtloos los van den muur, vurmen kussels
onderlanks den achtergevel. Tot weer 'nen noord
wester uit de velden giert en 't gehlaart verstuift
naar hoeken en kanten, 't Hangt, in de mazen van 't
kiepengaas, 't. sliert in de blompotten veur 't raam,
't glipt achter de blinden; werendig, 't waait soms
onder de deurspleet den huis in. En gaandeweg valt
wintersch licht op eerde; klèèr en nuchter dringt 't
in den huis, kil valt 't op den mensch, die er nog aan
wennen mot.
Ook in d'akkers speurt ge de kanteling van 't tij.
Leeg liggen daar, in den wind, die vrij baan heeft,
de stoppelakkers. Waar pas nog den geelen oogst te
ruischen stond, daar strekken nou de zwarte, ge
ploegde akkers in de trieste verlatenheid van deus
jaartij. 'n Zilveren wolkenjacht spoeit laag over
d'eerde. Soms breken de wolkenstapels vaneen en
'nen dikken zonnebussel blinkt op den geploegden
grond. Maar rap loopen de lochten weer dicht, 't Is
of den open, zwarten èèrde 't zonlicht opzoog. En
kil valt 't nuuwe tij weer op oewen nek; ge mot.
daaraan nog wennen.
't Is stil op den buiten. Den lesten vrimdeling is al
lank vertrokken. Ook de veugels zijn weg; hoogstens
zit liier en daar 'n musch, dik te peizen, mee waterige
ooggit.jes, over de leege akkers. Z'nen overdaad is
weg. Maar den open grond is nog 'n vette tafel.
Den wind woelt in z'n verfomfaaide veerkes,
treitert z'n oogskes. Dan snukt ie mee 't astrante
kopke de zaak verveelt 'm. Hij gaat 'ns wijerop
zien! Ja -ook hij mot aan 't. nuuwe tij nog wennen.
't. Nuuwe tij! 't Jaagt lanks den hemel, 't Stuift
over de velden in dwarse motregens, die soms, lijk
natte lakens om oewen kop flicren.
't Kleddert in de Mark, als 'nen inktzwarten wolk
leegvalt, die van gunderwijd, van den schemerenden
kim kwam aangedreven lijk 'nen machtigen schaduw,
die 't land verdonkerde.
't Nuuwe tij! 't Brandt in de loofboomen, waar
over 'nen geelen gloei te barnen staat, telkens als 'n
koperen najaarszon 't natte loof overglanst.
't Spookt deur de donkere bossclien, waar 't
herfstgerucht suist in oewen kop. Waar de blinkend
groene eikels uit. de boomen smakken; 't dooie hout
te kraken hangt in de zingende dennen. Waar de
zware beuken de boschgreppels volstrooien mee 't
bruine blad, dat lijk 'nen gouwen regen tusschen de
boomen wemelt.
't Nuuwe tij't Loeit in onze schouw, 't grist, over
't dak, 't rukt aan de blinden en de bouwsels op den
erf. 't. Giert om den huis somwijlen, dat ge'r van
verschiet. Ja we motten er nog aan wennen!
Van den grooten mensch tot. 't kleine veugeltje
is gehecht aan 't ouwe. In 't nuuwe, wintersclie licht
staan we te knippen mee natgewaaide oogen, die
vrimd 't nuuwe tij inkijken, den herfst, die deur de
waereld jaagt. Die 't dooie hout van de boomen brikt.
Die lanks den hemel sturmt bij dag en bij nacht,
lanks zon en lanks sterren. Die woeit. over de uit
gebloeide èèrde mee de leeggeoogste velden over
de schuimende wateren, waarin de striemen staan
van 't sturmgeweld. Die loeiend, blaffend deur de
bosschen tiert, waar 't. vooral de liooge boomen zijn,
die den sturm verduren.
Ik veur mij, ik zie er gin kwaad in, als hier en daar
'n plek wordt opengesturmd, waar de zon al veul
te lank ontbrak, 't Is in den buiten van God nou
eenmaal zoo! Daar wordt deur onweer en ontij dikkels
bar huisgeliouwen. En niomand, die me waarmaken
kan, dat buiten, in den ongerepten natuurstaat, in
de maagdelijke schepping, nie alles gedijt en tiert
in den volmokston pracht, in schoonste kracht, in
overdaad en weeldeOndanks, neeë, dank zij 'nen
pootigen sturm, die deur den goddelijken wildernis
zoo nou en dan 'ns steuvig. tuiniert
'k Zie 't zoo als boer, die gewoon is te arbeiën
in de eenzaamheid van den akker, onder den stillen
wolken- of zonnehemel, naar gelang van 't tij. Wijd
van de menschen, die 't altij „zoo razend druk"
hebben onder malkaar en ginnen tijd overhouwen om
te zien naar dieën hemel van wolken en zon, in
gedurige wisseling tot nut van 't land, waarop de
oogst mot rijpen. Den óógst! Waar 't op aankomt.
Die zoo veul belangrijker is dan alle drukte van die
mensehen, die op malkaars teenen trappen, alsof
de waereld te klein is en gin eksteroog meer bergen
kan.
't Is goed als 't 'ns sturmt en tiert, dat alle dooie
hout van de boomen brikt! 't Water, tot scliuimens
toe, in den opongeploegden akker staat. Den bojem
bemest wordt mee 't rot van den blarenval.
Sturmdagen van herfstgetij zonder die kun
nen we ons eigen den jaarkring nie denken! Ze
lióóren er bij, lijk op de st.ee de schoonmaakdagen
van Trui,
Ge wit genogt: ik ben op die slameurige schoon
maakdagen van Trui nie bar gesteld! Inteugendeel!
Maar 'k heb altijd geren toegegeven: daarna blonk
ons huizeke als nuuw! En was 't weer dubbel goed
om daar te zijn.
'k Zou er nog zooveul van kunnen zeggen van 't
nuuwe tij, van de herfstmaand. Maar. eh.
genogt. 'Nen goeien verstaander hee-d-aan 'nen
halven liter z'n bekomst.
Veul groeten van Trui, Dré III en den Eeker
(volgende week vertrekt ie van den hof) en als altij
gin horke minder van oewen
t.a.v.
DRÉ
JJe eerste Tilburgsche Has- en Nutkonijnen-
fokvereeniging herdacht haar 25-jarig bestaam
De voorzitter van de Tilburgsche Vogelclub,
de heer Dróge, biedt het jubüeerende bestuur
zijn gélukwenschen aan.
Te Maastricht had onder groote belangstelling
de begrafenis plaats van ir. P. IIG. Klijnen,
directeur van het gem. electriciteitsbedrijf en
commandant der brandweer. De stoet op
weg naar de kerk.
De korfbalvereeniging Swift 1 uit Middel
burg behaalde het kampioenschap van de
zomercompetitie van den Zeeuwschen Korf-
balbond. Het kranige twaalftal.
In het gebouw can het Provinciaal Museum te Den Boscli
wordt een koloniale tentoonstelling gehouden. Een aanlig
hoekje van de expositie, waarop de scheep- en luchtvaartlijnen
in Indië overzichtelijk zijn aangegeven.
HechtsHier zijn de vier ge
slachten in vrouwelijke lijn
der familie N. Laheij te Kerk-
Driel.
(Foto's: Hot Zuidon-Spierings (2),
liet Zulden-Farla (1), Het Zui-
den-Fonteijn (1), N. Lahoij (1),
Panoramo-DUlaert (3).
Het personeel van Philips
exposeert. In het ontspan
ningsgebouw van Philips te
Eindhoven werd door de volks
tuinders een tentoonstelling ge
houden van zelf-gekweekte
groente. Een overzicht van
enkele fraaie inzendingen.
De voetbcd rolt weer. In Zeeland werd het voetbal
seizoen geopend met den wedstrijd Vlissingen-R. B.C.
uit Roosendaal. Deze eerste competitiewedstrijd werd
door Vlissingen met 3-1 gewonnen. Een spannend
moment voor het doel van H.H.O.
Op fraaie wijze weet de R.B.G.-doelman een aanval,
van Vlissingen af te slaan.
voutwcf
NZiNDWl
