22
HET A-ö-C
VAN DE SCHOONHEID
begint met: KHASANA
voor de dagelijksche
make-up! KHASANA
rouge en lippenstift zijn
kissproof en bestand te
gen weer, wind en water.
DoorKHASANAdiskreet
te gebruiken legt men
het accent op zijn per
soonlijk karakter. Daar
om zou iedere vrouw
KHASANA moeten ge
bruiken.
KHASANA
ImportwfGUke Trading Ca ltd.
44. Siagal, Amstardam C.
water. Ver weg, eerst slechts een lijn, „Maar. maar. De toon van
maar iedere minuut, die verliep, dui- Aline was bijna nederig. „Zie je niet
delijker zich. afteekenend, lag een eiland, „Dien verrassend moeien zone-
badend in liet lielit van de ondergaande ondergang? Natuurlijk. Maar dien zou ik
zon. Toen zij dichterbij kwamen, ver- liever bij een lekkere boterham zien, als
toonde het aan de eene zijde alleen maar je het mij vraagt. Hier is de mand. Pak
riet met laag hout. Aan den anderen jij haar uit, terwijl ik een vuurtje maak."
kant liep de oever, beplant met hoornen, Hij slenterde wat rond, terwijl hij
eenigszins af naar een zandige baai. dorre takken opraapte, die hij terug-
Winter bekeek de liefelijke schoonheid bracht en op een hoop stapelde. In
er van met goedkeurende blikken. enkele oogenblikken had hij al een vlam,
„Een mooie plek om ons souper te die uitgroeide met lange, lekkende
nuttigen," stelde hij luchtig vast. „We tongen, geel en amethistkleurig, heel
kunnen een vuurtje aanleggen van decoratief tegen den achtergrond van
rijshout."
„Wij stoppen niet," kondigde Aline
aan.
„De „Stormvogel" wil stoppen,"
het geboomte en het riet.
Daarna pakte hij de mand uit, die
Aline zich niet verwaardigd had aan to
raken en nadat hij een bord voor haar
en de wereld lacht met u mee
Maar laat een goedverzorgde mond
zien als u lacht. Dat kan, als uw
tanden dagelijks gepoetst worden
met „Andrélon"-tandcrème. Een mond
vol gave, blinkende tanden en frisch,
gezond tandvleesch: een genot om
te bezitten, een plezier om naar te
kijken. Begin daarom morgenochtend
uw tanden met„Andrélon"-tandcrème
te verzorgen en lach weer vrij uit.
„Andrélon" maakt nu de
tandcrème volgens een
verbeterd procédé, herken
baar aan het gele eti
meende de passagier. „Merk je niet, dat en voor zichzelf had neergezet, ging hij
zij naar adem snakt? Wij hebben al op het gras zitten en viel met animo
tien kilometer gevaren, en dat is meer op de koude kip aan. Terwijl hij haar
dan ze kan, geloof ik. Maar een paar ontleedde, kondigde hij het menu aan
dagen rust op dit eiland zullen haar er met een stem, die bij voorbaat het
wel weer bovenop helpen." komend genot uitdrukte.
Aline luisterde niet. Zij was met een „Sardientjes, een paar harde eieren,
haastigen uitroep overeind gesprongen kersen, een half pond brood en twee
en nu keerde zij zich naar hem toe met fleschjes limonade," vermeldde hij vre
eengezicht, waarop de ijzige kalmte had dig. „Niet slecht voor het hotel „De
plaatsgemaakt voor toenemende onrust. Wijde Wielen", ofschoon ze er wel wat
„Benzine," hijgde ze. „De benzine is extra's bij hadden kunnen doen,"
op." voegde hij er spijtig aan toe. „Maar mis-
Haar gast keek haar beleefd en scliien schiet ik morgen nog wel iots."
belangstellend aan.
„Heusch?" vroeg
daarom zoo?"
„Het is die ellendige
hij. „Snikt
jongen
„Mijnheer Winter."
„Juffrouw Houwink."
„Wij moeten hier vandaan."
„Zeker - en voor er sneeuw valt.
Let hierop el» u koopt.
50 ct
VERKOOP^AFD. POSTBUS 1 - BODEGRAVEN
Bakker," riep Aline uit. „Hij zei tegen Daar zal ik voor zorgen." Hij knikte,
mij, dat hij er vanmorgen voor gezorgd troostend, met zijn mond vol. „Zorg
had, maar ik had hem niet moeten in den tusschentijd, dat je op krachten
gelooven. Ik had zelf moeten kijken. Je blijft. Eet."
kunt geen mensch vertrouwen," voegde „Je kon wel wat meer rekening met
ze er bitter aan toe. „O, wat moet ik mijn gevoelens houden. Je kon wel een
beginnen!" beetje. een beetje tact en kieschheid
Haar metgezel gaf zijn meening over toonen."
het probleem. De jonge man legde de boterham en
„Ten eerste," zei hij vroolijk, „zou het hardgekookte ei, dat hij juist naar
ik, als ik jou was, de „Stormvogel" op zijn mond bracht, neer.
den oever stilren en haar daar een dutje „Houd ik niet op de meest kiesclio
laten doen. Dat schijnt zij graag te_wijze rekening met je gevoelens?"
willen. Dan zou ik een vuurtje maken en vroeg hij. „Daar zitten wij nu, eens
een boel eten. En daarna zou ik naar de geliefden, nu vreemden, drie dagen,
maan kijken en je door mij het hof laten gescheiden door een dom misverstand
maken. Iets zegt me," voegde hij er en daarna gestrand op een verlaten
bescheiden aan toe, „dat ik je vanavond eiland, dat naar wilde bloemen ruikt
goed het hof kan maken." en in zeventien verschillende kleuren de
„Lieve help, kun je het dan niet zon laat ondergaan. Wat moest mijn
begrijpen? Wij.... wij moeten hier natuurlijke ingeving zijn? Jou te ver
blijven!" tellen, dat ik je aanbid daarmee door
Winter knikte. te gaan tot ik niet, meer praten kan en
„Dat weet ik," gaf hij toe. „Aanland dan de goden te leeren het voor mij
gespoeld, gestrand, schipbreuk geleden te zeggen. Jou in het avondrood te
en al die grapjes meer. Ik zal je Vrijdag hullen, je de maan en de sterren te
zijn. Ik ga een huis voor je bouwen en geven en er bij te zeggen, dat ik ze voor
het strand afzoeken naar gereedschaps- jou gemaakt heb -en waarom. Doe ik
kisten en wild schieten om je in het dat? Neen. In plaats daarvan eet ik
leven te houden. Hoeveel eet een meisje hard gekookte eieren," zei hij bitter en
per dag?" voegde hij er met plotselinge hij voegde de daad bij het woord,
belangstelling aan toe. „Kun je niet iets bedenken, waardooi
Alle gedachten van Aline waren er we weer naar huis komen?" drong het
op gericht om de stervende „Storm- meisje aan met een stem, die beefde,
vogel" in de nauwe haven te sturen, die ondanks haar pogingen om deze vast
voor hen lag. In de oogenblikken, die te doen klinken.
volgden, speelde zij dit klaar en even „Misschien, dat een tjalk ons op]tikt
later was de boot Vastgelegd en betraden of een walvisclivaarder of zooiets der
de beide scliipbreukelingen het eilandje, gelijks. Maar tot die komt, voegde lnj
Het meisje ging meteen zitten en keek er vast aan toe, „geen woord van liefde
naar de onbestemde lijn van den oever van mij geen enkel pleidooi, geen
van het meer met een uitdrukking van enkel verwijt. Ik wil je niet eens ver
verlangen en wanhoop. tellen, hoe ellendig ik mij de laatste
„Eerst eten," kondigde Winter vroo- drie dagen gevoeld heb
lijk aan. „Ik ga het rijshout zoeken, „Denk je, dat er kans bestaat, dat
terwijl jij de tafel dekt. In een paar er een boot komt?"
dagen ontwikkel ik mij tot één van die „Of hoe ik iedere minuut jouw oogen
dappere en vindingrijke genieën, waar- voor mij gezien heb
van je zoo vaak leest. Als het regent „Houd je stil."
vind ik waarschijnlijk een massa wol- Winter gehoorzaamde en wijdde al
gras en maak daar een weefsel van, dat zijn aandacht aan den maaltijd,
je over een paar stokken kunt spannen „Zouden wij geen noodsein kunnen
als paraplu. Maar vanavond doen we maken?" vroeg liet, meisje ten slotte,
het maar met de voorraden, die we „als er dan een boot langs komt.
meegebracht hebben." „Zoodra wij klaar zijn, zal ik het
Hij had het leelijk
te pakken!
Als het erg druk is in 't distri
butiekantoor, valt het niet mee
_om in de rij te staan.
Er is een gure wind en menigeen
staat te hoesten.
,,U hebt het leelijk te gakken,
mijnheer Smit", zegt zijn buur
vrouw, „neemt U meteen een
Wybertje."
„Ik ga in dezen tijd nooit de deur
uit zonder Wybert-tabletten. Die
hebben mij al menige verkoudheid
bespaard."
Alleen verkrijgbaar in origineele
blauwe doozen.
