T0S1VP01MK
EEN ROMAN UIT
DE BERGWERELD
DOOR HANS ERNST
25
NICA
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: -Eeter Marcu», oen eenvoudige
jongeman, die zijn dagen slijt als herder op de Zwitsersche Alpenweiden, en Veronica
I melder, de eenige dochter van den rijken Bergboor, zijn zich bewust geworden van
hun innige liefde voor elkaar. Veronica's vader keurt dezen omgang sterk af, omdat
Peter zeer arm is. Girgl Würmseer vertelt Veronica, dat hij Deter met Greta Arends,
'n opdringerig meisje, gezien heeft. Greta heeft Peter, die prachtig kan zingen, er toe-
overgehaald met haar mee naar de stad te gaan en zangles te nomen De kosten
van zangles en kamers worden door haar betaald. Na verloop van tijd brengt Peter
een bezoek aan Veronica, om zich daarna opnieuw met groeten ijver m Bazel aan
de zangstudie te wijden. Z'n eerste optreden in het publiek, eenigen tijd nadien,
wordt een groot succes. Hoewel Greta Arends erg verliefd op hem is, en ook hij wel
van haar houdt, kan hij Veronica toch niet vergeten. Al z n brieven aan haai
blijven evenwel onbeantwoord.
over haar lokken en haalde toen een
pakje uit zijn zak. „Ik heb wat voor je
meegebracht, Veronica. Dat zul je wel
lekker vinden Het waren een paar
gebakjes en het was ontroerend hoe
de groote, sterke kerel smeekte, dat ze
die zou opeten.
Het bezoekuur vloog om en hij het
weggaan vroeg Wastl Reitenberger of
hij nog eens mocht terugkomen.
Doch hij kwam nog maar één keer,
want, de week daarop kwam de zaak
voor. Op de publieke tribune zaten ook
Peter en Greta.
Toen Veronica de rechtszaal binnen
trad, keek ze rechts noch links. Met ge
bogen hoofd nam ze plaats op de be
klaagdenbank. De formaliteiten werden
vervuld; de officier las de aanklacht
voor.
„Je bent betrapt op stroopen," hoorde
zij den rechter zeggen. „Wil je nu niet
bekennen, wie je daarbij heeft gehol
pen?"
Veronica stond op en daarbij viel
haar blik onvermijdelijk op de zaal. Die
blik was voldoende om haar van haar
stuk te brengen. Ze had Peter gezien en
naast hem de mooie vrouw. Haar knieén
werden slap en ze moest een oogenblik
de oogen sluiten.
„Vergeet, niet, dat je door je zwijgen
de clementie van de rechtbank ver
beurt," hoorde zij den rechter zeggen.
Toen richtte zij zich op en zei heel
kalm: „Niemand heeft me geholpen.
Ik alleen ben verantwoordelijk voor het
gebeurde."
„En heeft niemand ervan geweten?"
„Dat wel. Eén persoon heeft er van
geweten en die persoon had mij er van
kunnen terughouden."
„Kun je ons zijn naam niet noe
men?"
„Neen, dat heeft geen doel, 'want, die
persoon is dood."
Toen Peter dat hoorde, wilde hij luid
protesteeren. Maar Greta vatte zijn
hand en hield hem vast.
Na het getuigenverhoor werd Vero
nica opnieuw ondervraagd, maar ze
bleef bij haar verklaring, dat ze geen
medeplichtige had.
Juist wilde de officier het woord
nemen, toen zich een nieuwe getuige
aanmeldde. Het was Huifen-Lenz, die
in zijn versleten plunje voor de groene
tafel trad en verklaarde, dat hij dë
aangeklaagde tot stroopen had verleid,
ja, haar er toe had aangespoord.
Er ging een gemompel door de zaal
en de rechter inoest tot orde manen.
„Aangeklaagde, wat heb je hierop
te zeggen?"
„Dat ik alleen schuld heb. Niemand
heeft me er toe gedwongen."
„Getuige, vertel eens precies hoe de
zaak zich heeft toegedragen," klonk de
stem van den rechter.
Huifen-Lenz begon te vertellen en
trachtte de geheele schuld op zich te
nemen. Twee uur later zoo lang had
het verhoor van Huifen-Lenz geduurd
hield de officier zijn requisitoir en vor
derde een strenge straf.
Daarop kreeg Veronica's verdediger
het woord. Hij sprak met ijver en over
tuiging en niet tevergeefs. De straf
werd tot op de helft verminderd en
luidde acht maanden onder aftrek van
preventief.
Zonder een spier te vertrekken hoorde
Veronica het vonnis aan. Langzaam en
fier verliet zij de rechtszaal zonder één
blik te werpen op de publieke tribune,
waar Peter doodsbleek naast Greta zat.
Twee dagen later zocht Peter Vero
nica in de gevangenis op. Toen ze in de
gevangeniskleedij voor hem stond,
dreigde zijn hart stil te staan.
„Veronica," zei hij zacht, „moest dit
nu gebeuren?"
Zij keek langs hem heen. „Ja," zei
ze, „er was niemand die mij tegenhield."
„Spreek zoo niet, Veronica. Je breekt
mijn hart."
„Och nee, dat denk je maar. Dat
breekt zoo gauw niet."
Hierop zwegen ze. „Waarom heb je
dat gezegd in de rechtszaal, dat ik dood
was? Heb je dan alle vertrouwen in mij
verloren, Veronica?"
„Kon ik anders?"
„Nee, nee, dat was toch niet noodig.
Voor wie denk je dan dat ik zing? Ik
doe töch alles alleen voor jou. Veronica,
wees toch verstandig. Alles zal weer
goed worden. Als je hier weggaat, kom
je bij mij. Naar Bürglen zjiI je dan toch
niet terug willen."
Ze zag hem met groote oogen aan.
„Waarom niet? Ik schaam me voor
niemand."
„Dat zeg je nu, Veronica! Denk er
nog maar eens over na. Wat zou mijn
leven zijn zonder jou?"
„Je hebt toch al dien tijd zonder me
gekund. Ja, het is heter om er nu
meteen over te praten. Wat zou je dan
met mij moeten beginnen? Die andere
past veel beter hij je. Tot dat besluit
ben ik reeds lang gekomen. Toen je met
Paschen thuis was, heb ik alles nog één
keer willen beleven, wilde ik nog één
keer gelukkig zijn als in den tijd, toen
je geheel van mij was. Toen je wegging,
wist ik wel, dat ik je zou verliezen. En
toen je me schreef, dat die andere met
je mee op reis ging, heb ik een streep
gezet onder het verleden. Ik heb mezelf
voorgehouden dat je dood was, dat je
nooit voor mij had bestaan. Dat heeft
me geholpen om er overheen te komen."
„In dat geval, Veronica, ben ik ver
geefs gekomen. Maar ik geloof het niet
je probeert jezelf wijs te maken, dat
je me vergeten bent. Er is zooveel tus-
schen ons, wat we nooit kunnen ver
geten."
„Als ik het zeg, kun je me gerust
gelooven."
"4711" Tosca poeder! Bevat een rijk gehalte
aan ingrediënten, die de huid goed doen en
haar tegen schadelijke invloeden beschermen.
Schoonheidsmiddel en huidverzorgingsmiddel
gecombineerd! Twaalf bekoorlijke tinten
voor iedere teint de juiste, natuurlijke nuance.
Hoogste graad van fijnheid toch goed
„hechtend" en prachtig „dekkend". Met den
edelen, zachten geur van het wereldberoemde
„Tosca"-parfum.
Voor ieder type de juiste nuance
