VIM
SR((((TO(Wf(ffWTO«((((« [{wmvmmmmm
Jmi'jKcUiklcctt
■■fth n.
W"
De door arisen aanbevolen tandpasta
bevat 0 0075 °/o organisch jodium, waarvan 0 000035 gr.
jodium door het tandvleesch opgenomen en daardoor in
de inwendige organen van het lichaam verspreid wordt.
Jod'vKaliklccci is een aangenaam schuimende tandpasta van
uitstekende kwaliteit (zonder chloorzure calium) met een
lekkere Irissche smaak. De uiterst kleine hoeveelheid organisch
jodium is voldoende om de mondholte gedurende langen tijd te
ontsmetten (wetenschappelijk bewezenen daardoor de tanden
zoowel als het tandvleesch voor ontsteking en vooral ook tegen
de in de geheele wereld verspreide tandwoll (Paradentose) te
beschermen.
JccL-JCaliklüca is voorts door artsen erkend als
voorbehoedmiddel tegen verkoudheid, aderverkalking
(Arteriosklerose) en als stimulans voor alle lichaams
functies.
Oueisser C
Hamburg 19
DepotPharmaceuti-
Union, Hilversum
P. de Hoogh laan 34
De aangenaam schui
mende Gezond
heids-Tandpasta.
-WBL
Heel wat jongens hebben al bemerkt, dat VIM voor vuile
handen nog beter is dan zeep. En in de buishouding zijn er
tientallen werkjes te vinden, waarbij zeep met succes
door VIM kan worden vervangen. Bedenk verder, dat
Uw potten en pannen en ander keukengerei thans langer
dienst moeten doen. Gebruik dus geen scherpe schuur
middelen, die krassen veroorzaken, doch VIM, dat zacht
en veilig reinigt.
Neem voor potten, pannen, schilderwerk, houtwerk, tegels en
vloeren uitsluitend VIM, het „automatische" reinigings
middel, in handige strooibussen.
Door zijn bijzondere samenstelling oefent VIM
een speciale dubbele werking uit, waardoor
het snel reinigt zonder iets te beschadigen.
HET „automatische'
PETER EN VERO
REINIGINGSMIDDEL
EEN RADIOS FABRIKAAT - OVERAL ZONDER BON VERKRIJGBAAR
Beefden zijn handen werkelijk? De
wagen slingerde plotseling van
rechts naar links. Het volgend
oogenhlik had hij den wagen weer in
zijn macht. Zonder het hoofd om te
wenden, vroeg liij„Waarom wilde je
dat doen? Kon je dat dan doen?"
„Ik kan met geen woorden zeggen,
hoe zwaar het me viel. Maar het andere
was onmogelijk. Als je met Veronica was
getrouwd, kon ik niet langer hij je zijn
gebleven. Dat liad ik niet overleefd!"
Nu zag hij haar aan. „Heb je me dan
zoo lief, Greta?"
„Liever dan mijn leven!"
Bijna had hij een troepje ganzen over
reden. Aangezien hij al zijn aandacht hij
hot sturen noodig had, kon hij verder
niet op het onderwerp doorgaan. Maar
hij hoorde nog dat „Liever dan mijn
leven" in zijn ooren klinken, toen ze in
Wildcrswil zaten te dineeren. Ze be
sloten, in dit lieflijke dorpje den nacht
door te brengen.
Na het eten gingen ze een eindje
wandelen. Het was een heerlijke avond.
Hoog hoven de hehosolite hellingen
scheen de maan. En de gletsehers
glansden. Ze liepen langs den oever van
de ruischende heek.
„Laten we even gaan zitten," stelde
Peter voor en hij trad op een bank toe,
die ter zijde van liet pad tusschen de
struiken stond. Hij ging echter zelf niet
zitten, liep een paar keer heen en weer en
keek toen Greta aan.
„Ik wilde je eigeidijk nog wat. vragen,
Greta," zei hij eindelijk. Zij hief het
hoofd op. „Heb je mij liever dan
je leven, Greta?"
„Dat heb ik je toch gezegd!"
„En heb je het leven lief?"
ja!"
Peter ging naar haar toe. „Heb je mij
gemist toen ik weg was?"
Ze vatte zijn handen en trok hem naast
zich op de bank. „Toen ik je den eersten
keer zag, Peter, voelde ik, dat er iets in
me veranderde. Er ontwaakte een liefde
in me, die heftiger werd, naarmate je mij
koeler behandelde. Ik probeerde je te
haten en toen bemerkte ik. dat ik je
liefhad. Ik heb me wel honderdmaal
afgevraagd, of dit nu de liefde was die
het leven zijn zin geeft. Mijn hart gaf
hierop klaar en duidelijk liet antwoord.
En zoo is het gegaan. Ik leefde naast je,
leefde alleen nog voor jou, kreeg je
van dag tot dag meer lief en met den
dag groeide ook mijn verdriet. Je wist
niet, hoe ik leed als je mij van je liefde
voor die andere vertelde. Misschien
begrijp je nu, dat ik had moeten
weggaan als zij gekomen was."
Peter wist niet., wat hij moest doen.
Hij kon Gre.ta onmogelijk voorliegen.
Hij was haar onuitsprekelijk dankbaar,
maar liij wist tevens, dat hij Veronica
nooit zou kunnen vergeten.
Over den straatweg suisde een auto
voorhij en het licht der koplampen drong
zelfs tot de verborgen bank door en
verlichtte een oogenhlik hun bleeke
gezichten. Nu eerst ontdekte Peter,
dat Greta schreide.
„Lieve Greta," zei hij ontroerd,
..huil alsjeblieft niet,. Luister, nu is
alles veranderd. Wil je mijn vrouw
worden! We kennen elkaar lang genoeg
■li ik heb je vroeger al gezegd, dat ik
niet zonder je kan. We kunnen goed met
elkaar overweg. Je moet alleen wat
geduld met me hebben. Ik weet zeker,
dat, ik mettertijd steeds meer van je
zal gaan houden."
,.Ik behoef me heuseh niet te heden-
ken, Peter. Ik was al gelukkig met je
samen te zijn, terwijl jc van een ander
hield. En al blijf je van die ander
houden, misschien nog heel lang, dan
behoef ik nu toch niet meer bang te
zijn, dat ik je op een keer zal moeten
missen."
„Vat het niet te licht op, Greta," zei
hij ernstig. „We moeten ons rekenschap
geven van wat we doen."
Greta borg het hoofd aan zijn borst.
„Voor mij bestaan er sinds lang
maar twee mogelijkhedenmet jou of
alleen!"
„Dan is het goed," antwoordde hij
zacht en sloeg zijn arm om haar heen.
Drie weken later trouwden ze in alle
stilte. Professor Littig was een der ge
tuigen en met vaste stem sprak Peter
voor het altaar het veelbeteekenende
„Ja" en was zich daarbij bewust,, dat
hem nu de terugkeer tot, den droom
zijner jeugd voorgoed was afgesneden.
Aangezien Peter naar Bürglen had
moeten schrijven om zijn papieren,
raakte zijn huwelijk in Bürglen hekend.
Veronica, hoorde het echter eerst op
den dag, dat zo met, Wastl Reitenberger
in ondertrouw ging. Na afloop hiervan
gingen ze hij den Neuwirt aan, waar iri
de zijkamer voor hen was gedekt.
Terwijl ze zaten te wachten op het eten,
bladerde Veronica in een geïllustreerd
tijdschrift. Plotseling begonnen haar
handen te heven en haar blik werd
star. Ze had Peter's beeltenis herkend on
de vrouw aan zijn zijde moest natuurlijk
die Greta zijn, om wie ze zooveel had
geleden. De letters dansten haar voor
de oogen terwijl ze las: „In Bazel is
kort geleden het huwelijk voltrokken
van den bekenden tenor Peter Marcus
met mejuffrouw Greta Arends".
Veronica legde haastig het blad weg,
opdat haar bruidegom het, niet zou zien.
Reitenberger wist het echter al lang en
had liet, alleen verzwegen omdat hij
wist, dat Veronica van Peter Marcus
had gehouden. Hij voelde ook, dat haar
gedachten vaak hij den afwezige
toefden en ze had hem eerlijk gezegd:
„Als je mij wilt hebben, dan moet je mij
nemen zooals ik hen.dan moet je
geduld met me hebben. Misschien zal ik
nog zooveel van je gaan houden als je
verdient. Voorloopig kan ik slechts
beloven, dat ik een goede en trouwe
vrouw zal zijn."
En voorloopig was Reitenberger hier
mede tevreden. Over acht dagen zou
de bruiloft zijn. Dan zou hij haar naar
huis voeren, naar zijn hoeve, en zijn
geheele leven zou daardoor een nieuwe
beteekenis krijgen.
NEGENDE HOOFDSTUK
Twee jaren waren verloopen. In die
twee jaren zong Peter in alle groote
operagebouwen van Europa, maakte
een tournee van een half jaar door
Amerika en keerde ten slotte naar Bazel
terug.
Hij had zich niet vergist, toon hij op
dien zomeravond aan den voet van
den Jungfrau tegen Greta zei: „Ik weet
zeker, dat ik steeds meer van je zal gaan
houdenHij was gelukkig geworden
met Greta, gelukkiger dan hij had dur
ven hopen.
