mm
EEN PRIJS OP
RIN HOOFDEN
door Albert Ruigeveen
Laat I urco
het voor U doen!
Het dienstmeisje in een pukje!
24
LYRA-ORLOW - POTLOODENFAt»»'
Ideaal ook voor reiniging can
geverfd hout
en geverfde plafonds.
TURCO is geen surrogaat. Hel
is een volwaardig waschmiddel
dat in Amerika reeds jaren voor
den oorlog populair was.
„Ja, het hoeft geen zin om daarop
terug te komen."
Maar toch kwamen ze in den loop van
den avond vaak genoeg op het verleden
terug. Eerst zaten ze op de Zangier-
platte in den gloed van de ondergaande
zon. Peter vertelde van zijn reizen, zijn
concerten, van zijn huwelijk met Greta.
En eigenaardig, toen hij van Greta
vertelde, smolt alle haat, dien Veronica
nog steeds tegen die vrouw had ge
koesterd.
„Zoo had ik me haar niet. voor
gesteld," zei ze getroffen. „Ze moet
een engel zijn geweest, veel liever
dan ik."
Toen ze ten slotte terugkeerden, werd
het roeds donker en nog steeds ver
telde hij van Greta. Veronica vroeg er
zelfs om. Maar toen hij vroeg: „Vertel
me nu ook van jouw leven," zei ze:
„Spaar me dat. Mijn man was heel goed
voor me. Wil je meer weten!"
Nee, meer wilde hij niet weten. Hij
had dien dag";il zooveel beleefd. Hij kon
het nauwelijks begrijpen, dat hij naast,
haar liep, zijn huis voorbij, den weg naar
de Eeitenbergerhoeve op. Peter wilde
afscheid nemen, maar zij vroeg: „Laten
we nog wat op de bank gaan zitten.
Het. is zoo'n mooie avond."
De hemel was bezaaid met sterren.
De twee mensehen zaten heel stil, hiel
den elkaar bij de hand en verbaasden
zich er over, dat het leven hun nog zulk
een uur schonk.
En op dit eene uur volgden vele uren,
waarin een nieuw, groot geluk opbloeide.
Heel langzaam, maar steeds inniger,
hechtten zij zich aan elkander en in
den herfst wisten zij, dat nu niets hen
meer kon scheiden.
Peter had nog een contract te ver
vullen, dat hem dwong 'n jaar op reis
te gaan. Hij troostte Veronica, dat, een
jaar gauw om was en dan zou hij nooit
meer weggaan. Ze keek hem met be
traande oogen aan.
„Dacht je hensch, Peter, dat ik je
alleen zou laten gaan!" Ze schudde
beslist het hoofd. „Nee, ik wil met je
meegaan en probeeren voor je te zijn
wat Greta geweest is."
Nu was er niets meer wat hun belette
om zoo spoedig mogelijk te trouwen.
De hoeve besloten ze te verpachten aan
een neef van den overleden Reitenberger.
Het huwelijk had in alle stilte plaats,
zeer tot ergernis van den ouden Berg-
boer, die desondanks verbazend trotsch
was op zijn schoonzoon.
Den volgenden avond verlieten ze
Bürglen. De bergen gloeiden in het licht
der ondergaande zon toen de trein hen
uit Altdorf wegvoerde. Peter en
Veronica langen uit het portier, dc
hoofden tegen elkaar geleund, den blik
opgeheven naar de bergen. Toen de
duisternis alles verzwolg en de wind
steeds koeler langs hun wangen streek,
trok Peter Veronica van liet. venster
weg en sloot haar iri zijn armen. „Eens
heeft het lot ons gescheiden," zei hij
zacht. „Maar nu hebben wij het over
wonnen en kan het ons niets meer aan
doen. Kun je dat begrijpen, Veronica!
Kun je dat gelooven?"
„Ja, Peter, ik geloof het. En gelooven
kunnen is een zogen."
EINDE
met illustraties van B. ten Hove
Het TURCO-meisje staat voor U klaar.
Het probleem van zeep-schaarschte
is hiermede opgelost, want Turco is
zonder bon. Turco bevat geen bijtende stoffen;
U hoeft dus niet bang te zijn voor vroegtijdige
slijtage van de wasch. Het bevat geen schuur
middelen, dus geen gevaar voor beschadiging
van keukengerei en vaatwerk. En U moet eens
zien hoe frisch de kleuren van Uw. tapijten
worden na behandeling met Turco.
TURCO houdt Uw handen BLANK.
PER GROOT PAK
VOOR DE WASCH
CENT
ZONDER BON
VAATW ERk
TAPIJTEN
De oude strooper, Bertus van Ha-
verheke, legde voorzichtig zijn
geweer op het gras. Hij wachtte
al lang op de nadering van een zwer
vend konijn, dat hoogdag had gehou
den in het veldje Bmsselschet spruitjes
van de weduwe Caroen, maar scheen
nu het konijn te vergeten. Nadat hij
een ouden ijzeren bril op zijn langen
dunnen neus had gezet, hurkte hij neer,
naast de gebroeders Caroen, die op den
grond lagen, met een verkreukelde
krant van „baoliten de Kuppe" voor
zich.
Bertus van Ilaverbeke was een klein
ruig kereltje met. grijs haar, een geiten
sik en een moustachke. Hij deed denken
aan een bejaard en schuw stekelvar
ken.
De zon rees traag uit haar bed achter
't dennenbosch, 'n dunnen gouden sluier
spreidend over het. groen-met-bruine
lage land. Een jong briesje bewoog de
kruiden en de ilennetoppen en speelde
met een punt van den zwarten omslag
doek der weduwe Caroen, die op den
dorpel van haar huisje stond en zich
afvroeg, wat haar teugelloos nakroost
uitvoerde met den ouden buurman.
Een oud Fordje stond tusschen het
huisje en de schuur, in de koelte, Het
zat vol modder en stof. Hét zwervende
konijn sprong onopgemerkt het kool-
veldje in, vatte post achtor een flink
uit de kluiten gewassen kool, knab
belde aan de bladen en hield de mannen
strak in 't oog.
„.Ta hoor, hier staat 't," zei. Polle
Caroen, met zijn wijsvinger naast een
kolom drukletters. Hij las, niet zonder
moeite, den tekst voor:
„Dc Crediet-Bank van Bavichove heeft
nu een prijs van vijftigduizend franks
gesteld op de hoofden der gebroeders
Caroen, die den_kassier neersloegen en
zich met een groot bedrag aan bank
papier uit de voeten maakten. De
hoofddirectie heeft, de politie gemach
tigd, dezen prijs uit te loven, en de
medewerking van alle goedwilligen
wordt ingeroepen, om deze ongure
gasten onschadelijk te makon."
Karei Caroen, een lange magere
knaap van vijfentwintig, maakte een
onrustige beweging en keek de twee
anderen beurtelings aan. Er kwam
even een trek van angst over zijn
kantig, donker gezicht, maar Polle
lachte onbevreesd, zoodat de witte
streep van zijn tanden zichtbaar werd
tusschen zijn zorgelooze roode lippen.
„Ik hoorde zooiets in de stad," zei hij
onverschillig tegen Bertus, „en toen heb
ik in een stamineoke de gazet gepikt,"
Do oude man kwam overeind met
zoo'n heftigen uitroep van verontwaar
diging, dat ook de gebroeders oprezen.
,,'t Is een schandaal!" riep luj met.
