3
DE GEDENKSCHRIFTEN VAN EEN
BAKVISCH
Ï&B1
r
Honderd
jaar
geleden
Huwelijks
geschenk
HUMOR EN ONTSPANNING
ACHTENTWINTIGSTE
DRAMA
reckoning
igen atelier)
Meneer Zuur zat te boekhouden, maar hij keek
extra-zuur en hij keek extra-vaak op, dus
't verbaasde mij niets, toen hij zijn pen neer
kwakte en uitriep„Ik zibin de knel. Beppie."
„Spuit u maar uit," zei ik met gepasten eerbied.
„Maar ik durf haast te wedden, dat 't iets met de
bruiloft te maken heeft."
„Je krijgt een tien," zei meneer Zuur. „Wat zou
't me een hoop ellende bespaard hebben, als je tante
in 't geheim met boer Knops getrouwd was!"
„Zoo praten er meer," zei ik. „Maar 't zou mij een
nieuwe jurk gekost hebben, meneer Zuur."
Mijn zuster Cato en ik zouden bruidsmeisjes zijn
bij tante Bertha, en meneer Zuur had beloofd, in een
vlaag van verstandsverbijstering, als getuige op te
treden.
„Ik gun je die nieuwe jurk best," zei meneer Zuur.
..Vrouwen hebben nu eenmaal plezier in dat getrouw,
maar ik geloof, dat niet één man prijs stelt op zoo'n
voorstelling, vooral als hijzelf ook moet optreden."
„Waar tobt u over?" vroeg ik. „Kloeren Of bent
u bang, dat u moet speechen?"
„Geen van tweeën. Ik heb in 1921 een begrafenis-
pak gekocht, en daar kun je maar 't tiende part van
de motgaatjes op zienen ik heb in een boekje een
pracht van een speech gevonden als ik er maar
om denk. dat ik er ,,'t jonge paar" en „tal van levens
jaren" uit moet laten. Maar de tijd schiet op, en ik
kan maar geen geschikt huwelijkscadeau bedenken.
Ik kan er gewoon niet van slapen."
„Ja, u ziet er echt katterig uit de laatste dagen,"
zei ik met oprechte deelneming. „Maar zoo bar moei
lijk lijkt 't me toch niet! I" zoekt maar iets, waar ze
allebei iets aan hebben en dat niet te duur is
natuurlijk."
„Ik weet wel honderd dingen, waar hij iets aan
kan hebben, en ook honderd, waar zij iets aan kan
hebben; maar ik laat me villen, als ik iets weet, dat
voor allebei geschikt is, en dan, zooals je zegt, niet te
duur."
Aangezien ik niet wist, hoeveel geld hij op wou
dokken, deed ik liever geen voorstel, uit angst, dat
ik zijn financieele draagkracht te boven zou klau
teren.
„Een canapé zou bijvoorbeeld wel iets zijn, voor
alle twee; maar dan kan ik net zoo goed zeggen een
motorboot, Ik heb al gedacht; een flinke, ruime leun
stoel.
„Maar, meneer Zuur, da's toch prachtig?"
Hij schudde zijn hoofd. „Welnee op hun leef
tijd en met hun gewicht.
„Ze kunnen er toch om de beurt op zitten?"
„I)an maakten ze waarschijnlijk ruzie, wie z'n
beurt het was, en ik wil niet, «lat mijn cadeau een
rotte twistappel wordt." Hij zuchtte en ging voort:
„De familie wil ze een radio geven, daar zouden wij.
getuigen, een luidspreker bij kunnen doen. Maar ik
weet niet. Ik wil wedden, dat hij 't stil zou willen
hebben, als zij muziek zou willen liooren, en omge
keerd. Een oogenblik heb ik gedacht ik geef een
boek, of een paar boeken. Maar of ze wei eens lezen
betwijfel ik."
„Mijn tante zou- ze kunnen gebruiken, om boer
Knops z'n Zondagsche pantalon op te persen,"
zei ik.
„En daar was ze dan net mee bezig, als hij
laten we zeggen in de „Vraagbaak voor Iedereen"....
iets op wou zoeken. Wie de havermout heeft uit
gevonden, of hoe een glas jenever op een broedende
kip werkt. En dan was 't mis met hun betrekkelijk
gelukkige huwelijksleven
„Als u alles zoo uitzoekt, is 't. hopeloos," zei ik.
,,'t Is hopeloos." antwoordde hij. „Ik heb zitten
piekeren, tot ik dacht, dat ik er krankjorem van
werd."
„r hebt zoo'n massa prijscouranten boven," zei ik.
„Kunt u daar niets in vinden?"
„Mensch, ik zou heele pagina's op kunnen lepelen,
als ze me naar 't gekkenhuis brachten. Ik heb bijvoor
beeld een catalogus van muziekinstrumenten. Maar
buiten een piano waar ik natuurlijk niet over
denk weet ik geen een instrument, waar twee
personen gezamenlijk en in vereeniging op te keer
kunnen gaan. Kun je met tweeën fluit spelen, of
viool, of mondorgel, of waldhoorn?"
„Op een groote trom wel." dacht ik hardop.
„Ik hoor 't al," zei meneer Zuur.„En ik zie ze al
op elkaar trommelen. Ik heb een prijscourant van
spelen ookmaar iets stevigere dan 't vlooionspel
zullen ze wel te vermoeiend vinden, en ik hoor mijn
vriend Knops al razen, als hij misschiet. Nee, Beppie,
ik geef niet graag iets op, maar ik zie maar één uit
weg, en dat is eigenlijk een achterdeurtje."
„Bedanken om voor getuige te spelen en net doen
of uw neus bloedt?"
„Daar bezit ik den zedelijken moed niet toe," ant-
DE SsEF IS
EEN «SOEIE
MET IS HIER
AAR
IK WEET EEN KNUS Kt FUN
RESTAURANT WAAR II ZEG
WE GEZELLIG KUNNEN
0 mams: IK BEN
WEG VAN EEN REU
ZEN KNAPPEN
JON6ENIK ZAL
MEENEMEN?
GA JE
UIT1
KENNIS VAN
ME
K WIL SEEN SCENE
MAKEN JOSSIE! IK
ZAL EVEN GELD
GAAN HALEN
PAT KAN WEL
MAAR EERST 6ELD
LATEN ZIEN!
VERTROUWT
U VERGIST ZICH
BL'JKBAARIK
BEN LEO KONING!
HOOR EENS, DAT
FOEFJE VAN DIE
VERGETEN POR
TEFEUILLE GAAT
NU NIET
M'J NIET
avond:
DIE PAAR
1 GULDEN
TJON6E
WAT LIEF
VAN JE
IK HEB MAMA GEZEGD, DAT
ZE ZOU OPK'JKEN VAN
DEN KNAPPEN JONGEN
DIE MU THUISBRACHT
KOM EVEN
BINNEN, FLIP!
IK ZAL DEZEN
AVOND NOOIT
VERGETEN!
IK BEN ZOO B'J JE
jossie: WAAR
BEN JE
HALLO FLIP
IK VOELDE ME
ZOO EENZAAM,
EN DACHT JUIST
AAN JE I
Dj
woordde hij. „Ik wou twee kleine cadeau's geven,
't eone mannelijk en 't andere vrouwelijk."
„Wordt 't dan gemakkelijker, om iets te vinden?"
„Misschien weet jij iets voor je tante," zei hij.
„Voor den bruigom weet ik al iets. Waar hij heel veel
nut van kan hebben, niet alleen als boer, maar ook
als huisvader."
„Toch geen koe?"
„Nee, een complete, goed werkende koe is te duur.
Ik dacht aan een tienlitersblik van dien prima insec-
tendooder. Hoe vind je dat?"
Hij leek verbaasd, «lat er geen applaus volgde,
„Vind je dat niet reuzengeschikt?" vroeg hij, een
sigaret te voorschijn halend.
„Nou," zei ik bedachtzaam, „dat ligt er aan, hoe
je 't bekijkt. Er zijn wel mensehen in Eigenheim, die
zullen denken, «lat u meneer Knops ermee in verzoe
king brengt. En mijn tante is een erg zenuwachtig
mensch."
Hij keek me aan en sloeg toen zijn handen in de
lucht. „Da's de druppel, waar de emmer door over
loopt! Ik geef 't op!" riep hij, en hij wankelde het
achterkamertje in.
Ik liep hem na, hoewel hij afwijzend met zijn han
den wuifde, en ik zei
„Meneer Zuur, laten we nog eens terugkomen op
«lat radio-idee. Als «lat doorgaat, weet ik misschien
wel iets."
Het was een lust te zien, hoe het daagde in zijn
gelaatstrekken
„Ja?" schreeuwde hij.
„In plaats van een luidspreker, één tweepersoons
luidspreker," zei ik langzaam, „geven de getuigen
twee koptelefoons, één voor de bruid en één voor den
bruidegom."
Hij stond een halve minuut na te denken.
„Beppie!" krijschte bij toen, „wat zou ik moeten
beginnen, als ik jou niet had? Als ik nog ooit van mijn
loven een standbeeld onthul, zal 't. er een van jou
zijn!" En met een stralenden gelukslaeh slingerde hij
zijn nieuwe sigaret in den kolenbak en stak hij den
lucifer in zijn mond. Beppie
HET NEGENENTWINTIGSTE DRAMA SPEELT
VOLGENDE WEEK
Teekening B. ten Hove
Een geruimen tijd geleden,
Honderd jaar of daaromtrent,
Was er veel van wat beslaat Ihans
Nog volkomen onbekend.
Onder andere: de auto,
Bic zich pijlsnel voortbeweegt,
Naast de practische machine,
Die zoo klopt, als zuigt en veegt..
't Vliegtuig, dat zich kan verplaatsen
Als een vogel op z'n vlucht;
Plus de radio, die golven
Feilloos opvangt uit de lucht
't Filmtoestel, dat beelden levend
Ons vertoont en hooren laat
Nevens het nog niet volmaakte
Televisie-apparaat.
Het elect,risch licht, de lichtbron
Zoo voor woning als fabriek
Plus de vulpen, die de letters
Op papier brengt, vlot en kwiek.
Heken-, schrijf- en spreekmachine
Ook genaamd muziek in blik),
Telefoon en verreschrijver
Fn ten slotteu en ik.
H li E ET VAN R IJ S W IJ K
De eenige taal, welke over Je heele
wereld verstaan wordt, is het knipoogje
Teekenin>r Fr. Piöt
