met dispergon tegen tandsteen
ONZE VERVOLG ROMAN
Prodent plus een goede tandenborstel is de ideale
combinatie voor Uw tanden en mondverzorging.
Deze vermaarde, heerlijk schuimende tandpasta
bevat het kostelijke „dispergon", dat tandsteen
verwijdert en nieuwe vorming tegengaat. Maar
dan ook 's morgens en 's avonds poetsen!
PRODENT
HEERLIJK SCHUIMEND - MAAKT DEN MOND FRISCH EN DE TANDEN PARELBLANK
GOOI GEEN OUDE TUBEN WEG! Slechts tegen inlevering van een willekeurige
oude tube met dop kunt U voortaan een in tube verpakt product koopen I
NEDERLANDSCH FABRIKAAT DER N.V. PRODENTA - AMERSFOORT
Maar nn keek Adri weer helder, en
nuchter. Nu was zij voldoende
verschanst in haar trots. Nu kon
zij naar binnen.
Meneer Rooding was er. Hij zat met
haar vader in den hoek bij de serre,
j ieder in een leunstoel, bij de groot.e
schemerlamp met het tafelvlak in 't
midden van den poot. Voor haar vader
stond een glas met een sohuimloos
restant bier; Rooding had zijn bierglas
opzij gezet, en er stonden drie bier-
fleschjes naast zijn stoel op den grond,
en vóór zich had hij een half fleschje
cognac en een glas, bijna leeg. Haar
moeder zat in de serre, aan de rieten
tafel bij den glazen achterwand, oin 't
betere licht. Zij was een patience aan
't leggen.
„Zoo, meneer Rooding," zei Adri,
„alleen
„Ja," antwoordde Rooding, „dacht
je, dat ik altijd mijn heele karavaan
meesleepte?"
„We hadden zaken te bespreken," zei
Lan tenia.
Da's een zachte wenk, dacht Adri.
En de verklaring, waarom moeder
alleen in de serre zit. Opgeborgen.
„En u bent nog niet klaar, zie ik,
want ti bent nog niet aan de koffie.
Dus ik verdwijn."
„Blijf nog een jaartje de avond is
nog jong genoeg!" zei Rooding jolig.
„Voor u wel maar wij moeten
morgenochtend weer stof afnemen,"
gaf Adri ten antwoord. „Ik ga moeder
gezelschap houden."
Ze liep door naar de serre en ging
zitten kijken naar de lange rijen kaarten,
die haar moeder op de rieten tafel had
uitgelegd, en nu nadenkend verschikte,
om ze langzaamaan in de juiste volg
orde te krijgen. Adri zat, tegenover
mevrouw Lauteina, met haar rechteroor
precies voor de kierende serredeur.
De verplaatsing der kaarten boeide
haar niet bijzonder, wijl ze die niet
van 't begin af gevolgd had. dus begon ze
onwillekeurig te luisteren naar 't gesprek
der twee lieeren. Rooding was druk,
Lantema praatte weinig en bedacht
zaam. Hij zei:
„En 't liep al zoo aardig, leek me!"
„Dacht ik ookzei Rooding. „Anders
had ik me misschien nog wel stil
gehouden. Maar hoe praat je, als groote
kerels onder elkaar. en ik heb met
Han nóóit verstoppertje hoeven spelen.
Dus ik zei: als je zin in d'r hebt, grijp
dan toe, jongen, da's meteen goed voor
de zaken ook en daar werd hij nu
juist zoo nijdig om."
„De zaken hebben er niets mee uit
te staan," zei Lantema.
„Nee, natuurlijk niet strikt ge
nomen niet, maar je wérkt toch makke
lijker samen als je zoowat familie
bent, is 't niet zoo? 11; leg mijn kaarten
altijd open op tafel, dat weet je. Bluffen
doe ik niet ik bied wat ik bieden kan,
en geen steek hooger. Dus als je vindt,
dat je aan mijn andere huizen geen
zekerheid genoeg hebt, moet je 't niet
doen. Maar als je nou net op de wip zat
en je twijfelde: links of rechts, dan kon
den die twee handjes in mekaar misschien
precies 't extra-duwtje geven! Enfin,
hij is zoo nijdig geworden als een spin.
En toen hij hoorde, wat we uit gekheid
tegen elkaar gezegd hadden dien eersten
keer, dat ik je in de tram trof, was hij
heelemaal niet meer te houen. Wat ie
allemaal al niet kletsteHij liet zich
geen meisje aansmeren, om de porte-
monnaies van de ouwelui te spekken,
en hij liet zich niet verkwanselen, en hij
paste er voor, om zich door eenkomplöt-
je naar 't stadhuis te laten sleepen, en
't was een doorgestoken kaart tusschen
jou en mij, en als Adri bij ons over den
vloer kwam, liep hij de deur uit, en zoo
ging 't maar door."
„Hij schijnt 't nogal hoog in den bol
te hebben," spotte Lantema.
„Dat wil zeggen. hij snapt best,
dat hij niets te mooi voor haar is.
daarvan niet. Maar raad aannemen
heeft hij nooit gekund; en o wee als
je je bemoeit met zijn zoogenaamde
particuliere dingenDat je vader
bent, telt niet meer mee tegenwoordig.
Enfin, 't zal voorloopig wel niets worden.
Zand er over. Maar 't zou me spijten,
als je daarom geen zaken wou doen.
Ik dacht 't zoo mooi voor mekaar te
hebben!"
„Daarom geen zaken doen zég ik
niet," zei Lantema langzaam. „Maar
waarom wil je 't zoo gróót aanpakken
ineens? Waarom niet een paar huizen,
zooveel je makkelijk aankunt, en zoo
stap voor stap verder?"
„Duurt me te lang!" riep Rooding.
„Dan wordt 't te laat voor. voor
wat anders waar nog veel méér aan
te verdienen is."
„Wat is dat dan?" polste Lantema.
„Nou ja...." Rooding aarzelde.
„Als ik tóch geen kans heb, dat er wat
van komt.
Het bleef even stil.
„Neem er nog een," zei Lantema.
Hij greep naar de cognacfleseh.
„Nee," zei Rooding. ,,'t Is welletjes
zoo. Of jij moest ook nemen.
„Ik niet," antwoordde Lantema.
„Maar misschien wil je wat anders.
dan nemen we koffie erna. Een port-
flip? Toos!"
Mevrouw Lantema hoorde het niet.
„Vader roept u, moeder," zei Adri.
Mevrouw Lantema ging.
„Wil je koffie laten komen?" vroeg
haar man. „Maar misschien wil je
eerst even een portflip voor Rooding
maken."
„Doe toch geen moeite," protesteerde
Rooding.
,,'t In geen moeite," zei Lantema, „hè
schat? 't Is zoo klaar."
In een fluitglas kreeg Rooding de
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: Han Rooding, een jong cn energiek journa
list van eon plaatselijk dagblad, bemerkt dat in een leegstaande villa achter zijn luiis nieuwe
bewoners zijn gekomen, maar tegelijkertijd beeft hij ontdekt, dat bij een schattig en alleraardigst
buurmeisje heeft gekregen, dat Adri heet! Op denzelfden middag dat Han deze ontdekking doet,
ontmoeten twee oude vrienden elkaar, die vroeger santen op school en in diepst zijn gewoest; het
zijn de heeren Rooding, oen groot aannemer, en Lantema, directeur van de Industnehank, de
respectieve vaders van Han en Adri. Onder het genot van 'n glaasje halen zij oude herinneringen
uit hun dienstjaren op en heiden zijn het er onder uitbundig vermaak over eens, dat Han en Adri
zeker geen slecht paar zouden vormenHan vindt het meisje erg sympathiek en maakt al spoedig
konnis met haar. De jongo Ronding wil reizend journalist worden; hij heeft hiervoor voor
loopig driehonderd gulden per maand noodig en bespreekt daarom zijn plannen met zijn
vader. Rooding wil oen complex, hulzen houwen en 'zoekt daarvoor een groot bouwcrediet,
dat hij van Lantema wil zien te krijgen. Om hierin te slagen lijkt hem een nauwere ver-
hintenis tusschen Han en Adri gewenseht. Han is over dit voorstel van z'n vader heftig
verontwaardigd on tracht Adri in den vervolge te ontloopen. Nu kunt u verder lezen.
