a
RESA-ARNHEM
Andrépétrde
RH£urTv!«t»^' °rdr«"oE
°r,'fko"'
TROTSCH EN KOPPIG
Heen, n AKKERTJE
Frans, Duits, Engels L.O.
Staatsexamen A en B
pA
ROOS en HAARUITVAL
BEKENDE SCHRIFTELÜKE CURSUS
WIE Bil RESA STUDEERT SLAAGT!
f - D
De Nederlandsche Pijnstiller
Dat kan, met „Andrépétrole". Een
dagelijksche massage van de hoofd
huid met enkele
druppels bestrijdt
Roos en Haaruit
val afdoende en
geeft dor haar
een fraaie glans.
Wacht niet tot het
te laat is, maar
begint vandaag
nog met een kuur.
De flacon
van f 1.25
is genoeg
voor een
kuurvan 6
weken. In
oliegoede
zaken ver
krijgbaar.
ANDRELON BODEGRAVEN
dank zij
Vraagt ons Prospectus
Hoofdakte A en B
Wiskunde L.O. en
M O. K1
Nijverheidsakte N
Handelskennis L.O.
Boekhouden M.O.
H. B. S. A en B
Onderwijzersakte
Mulo-Diploma
hel g»-10'9 ileal i' f'9"'"
to'T, "°9 h.'
en verdn\ven ^ken en
traaSP,redie de p,ine° "de oorzaak'
sto«en, d,e tevens de
bestr'\den
VERVOLG VAN BLZ. 11
hem. Hij zag er knap uit., een sterke stond voor haar als een gevangene voor
jonge vent met een gezicht, dat zij in- het gerecht, die voor zijn leven pleit,
telligent en gevoelig gevonden had. Maar hij wilde niét, bedelen.
Maar dat daclit zij nu niet langer. Van „De meeste vrouwen verlangen naar
zijn intelligentie bleef weinig over door een eigen huis, is het niet?" zei hij. „Het
zijn belachelijke vooroordeelenzijn zou alles van jou zijn. Ik ik zou
gevoeligheid was niets meer dan een er ine niet mee bemoeien. Ik zou mijn
lastige, liehtgeraaktheid. best doen om je gelukkig te maken."
„Uitstekend!" zei ze. „Maar wat heeft „0!" riep ze uit. „Het geeft zelfs niet
't, dan voor zin samen uit te gaan, als jij om te probeeren het je duidelijk te
uiet eens vriend wilt
zijn?"
„Ik heb nooit ge
dacht, dat er eonige
„zin" in zat," zei hij
hoonend.
„Goed, dan...."
„Luister eens!"
viel hij haar in de
rede. Hij had zijn
hoofd afgewend, zno-
dat zij slechts zijn
profiel zag, zijn
magere kaak, zijn
recht donker voor
hoofd wat een
koppig gezicht! Hij
sprak koel, maar zij
zag, dat zijn hand
den hoek van de
tafel zoo hard greep,
dat de knokkels wit werden. „Ik
kan met jou geen vrienden zijn."
maken! Ik ben zoo-
niet! Ik zou zoo'n
leven niet verdragen
heb je niet ge
merkt, dat de vrou
wen veranderd zijn?"
„Dat zal wel," zei
hij. „De kwestie is,
jij houdt niet van
me. Daar is niets
aan te doen."
Tot haar verbazing
vulden haar oogen
zich mét tranen.
„Maar ik.
begon ze en zweeg
toen.
Ze hield wel van
hem, meer dan ze
zich bewust was,
maar hij kon het aan-
ik hod vanhaar vriendschap niet hegrijpen.
Rn stellig zou hij haar medelijden niet
Eindelijk stemde Itij er in toe, in
het huis te blijven.
„Omdat ik zoo'n onlogisch, grillig wenschen.
vrouwelijk schepsel hen!" Zij lachte. „Ik vraag me af, of ik thee voor ons
Zij wist heel goed, dat zij dat niet zou kunnen zetten. Het wordt kil, hè?"
was, wat hij ook mocht denken. „Er is geen gas," zei hij. „Hindert het
Maar dat alles maakte voor hem geen je als ik rook?"
verschil. Zij wist, dat zij in zijn oogen Hij wilde haar niet helpen de situatie
slechts een meisje was en zij kende zijn te redden; hij stak een sigaret op en
dwaze, onrechtvaardige begrippen om- stond bij het raarn te rookenhij gaf
trent, meisjes -dat zij buitengewoon geen antwoord als zij iets zei en dat was
onredelijke schepselen waren. alles. Het was inderdaad alles, waar hij
„Nee. zei hij een beetje onvast, toe in staat was.
..Dat bedoelde ik niet. Ik bedoel.... „Ik zal deze bordjes even wasschen
ik bied je alles aan wat ik heb. Ikik zei ze, terwijl ze opsprong.
wil alleen maar voor jou werken
voor je zorgen. Is dat nietbeter dan
vriendschap?"
Zij draaide zich vlug naar hem om.
Hij draaide zich om.
„Nee!" zei hij heftig. „Nee! Ik wil
niet, dat je dat doet!"
„Goed," zei Lous. „Laat ons dan een
„Het spijt me," zei ze, „maar dat is wandeling maken."
niet zoo. Ik wil niet, dat iemand anders
voor mij werkt, begrijp je? Er hoeft
niet voor mij gezorgd te worden. Ik wil
geen
Zij zweeg plotseling.
„Wil je geen.liefde?" vroeg hij.
De gezonde kleur week uit haar wan-
„Nee," zei hij weer. „Ik breng je weer
thuis."
„Maar ik wil niet naar huis!" riep ze
en begon te lachen. Je hebt me voor
den heelen middag uitgenoodigd."
Hij pakte haar hij haar pols.
„Luister!" zei hij met lage, woedende
gen. Het was de eerste keer, dat hij dat stern. „Ik ik houd van je. Ik ik
woord gebruikte. vind het niet zoo erg grappig. Ik breng
En zij wilde het liever niet liooren. je nu naar huis."
„Nee!" zei ze. „Nee, da.t wil ik niet!" Hij .wist niet, dat het huilen haar
Hij was opgestaan en toen hij voor nader stond dan het lachen. Zij had
haar stond, zag zij hem in een nieuwe vriendelijk willen zijn, maar niet als lrij
hoedanigheid, zoo hard en onverbiddc- zich op een dergelijke manier gedroeg,
lijk, dat zij zich even angstig voelde. ,,Ik wil niet naar huis," zei ze.
Ifet, woord liefde was in zijn mond niets Het leek hem, dat zij opzettelijk
dan een valstrik. Hij zei, dat hij haar wreed was. Zij wilde hem niet. hebben,
alles wat hij had wilde geven, maar maar zij wilde hem ook niet laten gaan.
wat hij haar werkelijk aanbood was Hij liet haar pols vallen en draaide
een kooi. Hij wilde, dat zij haar werk zich om.
en haar vrijheid opgaf; hij wilde haar „Goed," zei hij. „Doe wat je wilt.
hier opsluiten, in dit nare, oude huis; Ik ga."
liij wilde, dat zij slechts had. wat hij In de deur zei liij:
haar gaf.
„Nee," riep ze. „Als ik ooit trouw,
moet het -heel anders zijn dan jij je
kunt voorstellen. Ik zou mjjn werk en
mijn eigen leven willen houden...."
Hij luisterde niet eens naar haar.
„Ik zal je van het station een taxi
sturen."
Zij ging weer aan de tafel zitten. Ze
hoorde de voordeur achter hem dicht
slaan; daarna zag zij hem over het tuin-
,Kijk eens," zei hij. „Het gaat mij pad loopen. Het was nu begonnen te
vrij goed. Later krijg ik nog meer. En regenen, trage, zware druppels. Haar
intusschen jij kunt het wagentje schouders schokten van het lachen,
krijgen. Je kunt het huis op laten knap- omdat hij zoo belachelijk eigenzinnig
pen, zooals je dat wilt. Het zal van jou was. Hij moest, maar gaan, als hij zoo
zijn jouw eigen huis. graag wilde.
„Ik wil geen huis!" Hij kon den wagen niet op gang
Een oogenblik lang zweeg hijhij krijgen. Zij begreep, hoe hem dat, moest
