JumlumS
X>e Baron^ï
■Bij fiwtffendèn fioest,entaaieversfi)'/ning,
6ijfieefaancfmingenensfst/im
ONZE VERVOLG ROMAN
Z IJ Z IJ
i\ I Z E L II Z A M E II
24
gaat het er niet alleen om het slijm op te lossen en het
opgeven te vergemakkelijken, maar ook om het gevoelige
weefsel der luchtwegen minder prikkelbaar en meer bestand
tegen schadelijke invloeden te maken, kortom de oorzaak
der kwaal moet worden bestreden. Daarom wordt Silphoscalin
door vele geneesheeren in dergelijke gevallen aanbevolen.
Ook IJ kunt Silphoscalin gerust LIw vertrouwen schenken.
Let echter op den naam Silphoscalin en de groene verpakking.
Verkrijgbaar in alle apotheken en drogisterijen.
80 tabletten f 2.10. Geïll. brochure gratis verkrijgbaar.
W. Moll, Laan van Leeuwensteijn 40, Voorburg.
«le onvolprezen Jiinghans klokken. Dat is liet
ftevolp van «Ie tegenwoordige, uitzonderlijke om
standigheden. Des te noodzakelijker is liet dan
eehter voor alle liefhebbers van werkelijk goede
uurwerken, om de herinnering aan hun tech
nische voortreffelijkheid en verzorgde, fraaie
uitvoering levendig te houden tot den dag, waarop
zij wederom zullen verschijnen in de goede
klokkeuwinkels. kostelijker en nog meer waarde
voor hun prijs biedend dan ooit tevoren, door
weer honger ontwikkelde preeisie-teehniek en
gelouterde!! smaak, dus
NOG BETER, NOG MOOIER
f/ n
KORTfc INHOI I) VAN HET VOORAFGAANDE: Han Ronding; een jong en energiek journa-
t van een plaatselijk dagblad, bemerkt dat in een leegstaande villa achter zijn huis nieuwe
bewoners zijn gekomen, maar tegelijkertijd heeft hij ontdekt, dat hij een schattig en alleraardigst
buurmeisje heeft gekregen, dat Atlri heet! Oji denzelfden middag dat Han deze ontdekking doel.
ontmoeten twee otide vrienden elkaar, die vroeger samen op school en in dienst zyn geweest- het
zijn de hoeren Hooding, een groot aannemer, en ban tenia, directeur van de Industricbank, de
respectieve vaders van Han en Adri. Han vindt het meisje erg svnijiathiek en maakt al spoedig
kennis met haar. De jonge Hooding wil reizend journalist worden; hij heeft hiervoor voor-
loopig driehonderd gulden per maand noodig en bespreekt daarom zijn jilannen met zijn
vader. Rootling wil een complex huizen bouwen, waarvoor hij een groot bouweredict moet
hebben, dat hij van Lantema wil zien te krijgen. Dm hierin te slagen lijkt hem een nauwere
verbintenis tnssehen Han en Adri gewenscht. Han is over dit voorstel van z'n vader heftig
verontwaardigd en tracht Adri in den vervolge te ontloopcn. De plannen van de beide
vaders zijn nu ook Adri bekend. Rooding heeft een stuk grond op liet oog. dat hij van
Nelis van Stiel, een vroegeren vriend uit den diensttijd, wil koopen. Lantcma hoort Rooding
oji slmksehe wijze uit en vernoemt, dat aan het land veel geld te verdienen is hij maakt
misbruik van vertrouwen en doet 't bij Van Stiel voorkomen alsof hij door Rooding gestuurd
is. I)e grond is nu zoo goed iris zeker eigendom var. Lanteina. Han 'is inmiddels op kamers
gaan wonen. Nu kunt u verder lezeA.
Een enkelen keer drongen stout- eigen oude planeet: zijn maatschappe-
moedig de woorden in lietn op, lijk streven.
die hij zijn vader had liooren Voorshands beloofde dat streven wei
zeggen: „Zon je geen zin hebben, haar nig succes. Van zijn vader had hij niets
in je armen te nemen en af te zoenen?" te verwachten, en van de krant, ook
Of hij daar zin in zou hebben! kon hij niet die was te bescheiden, om een
denken, wild opeens. En zelfs: „Niets redacteur de ruime wereld in te sturen,
kan me schelen als ik haar ergens ook al waren ze voor 't idee te winnen
alleen tref, doe ik 't!" Maar die drift geweest. Geld overhouden kon hij wei-
duurde nooit lang. Zoo dééd je niet met nig: rui hij niet meer gratis woonde en
zoo'n meisje. Hij zou 't niet willen en at, kon hij zich zijn sportkarretje niet
hij zou 't niet durven. Was alles zijn eens meer permitteeren. Dat stond op
natuurlijken gang gegaan, dan was hij stal; de fiets was zijn vervoermiddel,
een vriend vol toewijding voor haar De zeilboot zou er ook wel aan gaan.
geweest; eerbiedig, zonder aanhalerij Meer dan ooit was hij een loondienaar,
en zonder iets te vragentot, hij in haat vastgeboeid aan het maandelijksche
oogen en in de trekken van haar gezicht envelopje met wat, bankpapier,
had gezien, en in den klank van haar Zijn haan laten schieten, en als vnj-
stem gehoordik weet en ik erken even journalist den kost zien te winnen,
goed als jij, dat we hij elkaar hooien, vooruit zien te komen» Daar kende
"En had hij zich dan goed genoeg ge- hij het vak te goed voor. Duizend pro-
voeld voor haar, genoeg kerel, zooveel beeren het, één is er, wien het zoowét
bóven haar hoewel anderszins ver lukt. Je schrijft, je vindt 't, zelf goed
ónder haar als 't hoorde, dan. Dan (allicht), je stuurt 't aan een hoofd-
niets. Dan was 't, vanzelf gekomen, redacteur, en je krijgt geen asem. Je
Gelijk 't, allemaél vanzelf kwam, als sclioone stuk werk ben je kwijt. Of je
het je ware was. En in het tegenoverge-, krijgt 't, haveloos gekreukeld terug, met
stelde geval bedankte hij voor de pret. een onverschillig: hou maar. Of ze beta-
Flirten en aanhalen en zoenen en je dan len een krats, al is 't nog zoo goed. Want
omdraaien en vergeten, dat kon je met ze kunnen veel goedkooper werk krij-
tien of met honderd meisjes doen, maar gen. Rommel maar ze vinden rommel
niet met het ééne. gopd genoeg. Als 't maar rommel van
Nu kon hij nooit meer 't gevoel heb- vrindjes is of van genieën in 't stroop-
ben, dat t vanzelf was gekomen; ge- smeren, schetteren en irnponeeren. Nee,
groeid. 't Was bedisseld. Ze hadden dat was niks.
er op aan gestuurd. Dus had hij de Hij ging zijn gangetje maar, en keek
keuze: aanpakken, wat hem werd toe- uit en telde dagen,
gestopt. maar dan maakte hij Adri Vóór 't, eten werkte hij niet meer,
één van die tien of honderd meisjes, maar ging hij in de Gouden Leeuw zit-
waar je bloemetjes hij plukte voor je ten, om niet collega's en artisten te
knoopsgat - óf 't vertikken, omdat borrelen en grapjes te maken of over
zij te goed en te mooi was. om luchtig- politiek en kunst te redekavelen. Na 't
'ijk geplukt en verflenst te worden. eten had hij voor zijn krantjes tijd zat.
Hij vertikte 't. Hij wou niet gelijmd, Daarna vergaderingen en eens per week
gekoppeld worden. Dok al hield zij zich de bioscoop hij had een eigen bios-
niet te hoog, om zich voor de aardigheid coop gevraagd, en vlot gekregen, want
te laten beflirten - wat ze zeker wél hij wist er wat anders van te maken
deed en al was ze niet trotsch ge- dan inhoud navertellen en klakkeloos
noeg, om zich af te wenden van wat ophemelen en 's avonds laat nog wat
haar werd opgedrongen wat ze zeker lezen. Zoo perste hij zijn dagen" vol,
wél was dan nog wou hij niet. en weerde hij de verveling, en, voor
dat zij zich voor hém verlaagde en ver- zoover het ging, de trieste droonien, die
klein de. Hij wou geen laf profiteurtje na het beeld van Adri in hem konden
zijn, en liij wou haar niet zien als een oprijzen.
«oedkoop aangeboden artikel. Nu had hij, om kwart voor negen in
Dus: afkappen. den morgen, een boterham met kaas en
Hij gii'g iederen Zondag naar huis, een boterham met koek op, henevens
en soms nog eens in de week ook. maar twee koppen thee, en trok hij zijn regen-
steeds vergewiste hij zich vooruit, door jas aan om naar het bureau te stevenen,
een welbegrepen «telefoontje met zijn Han werkte aan één stuk door tot
moeder, dat er geen visite zou zijn. half een, at toen de broodjes en dronk
Adri was door de vaderlijke actie op de koffie, die uit een nabije lunchroom
een andere planeet geschoven; en hij voor hem gebracht waren, en verdiepte
hield zichzelf, na een intermezzo, dat zich toen weer in rechtszaken, eorres-
e.e.n droom had geleken, en dat zijn pondentenberichten en telefoontjes tot
geest- had verrijkt, met een mooi en half vier. Juist wou liij zijn moeder
kostelijk beeld, met alle geweld op zijn opbellen liij had niets dien avond.
