Vasenol
SeBgrgn en de Freule
Beter dan een
hoop zakdoeken
28
£)e VASENOL wond-en brandzwachtel
werkt verkoelend, pijnstillend en hecht
niet aan de wond; daardoor pijnlooze ver-
bandvernieuwing en voor
koming van litteekens!
VERVOLG VAN BLZ. 25
te verslijten is het, 'n
opkomende kou den
kop in te drukken. Dat
bereikt U door tijdig
Aspirin in te nemen.
Aspirin is onschadelijk
voor de maag.
PARFUM EAU DE COLOGNE «ZEEP
LOTiON »CREME» POE DER «SHAMPOO
BRILLANTINE SCHEERZEEP
VAN
RIN
schoot, hem te binnen, dat hij op een
afstand van Adri won blijven; dus toen
ze zaten, bedwong hij zijn neiging,
om naar haar te kijken, en hield hij ziell'
ijverig bezig met Els.
j Hij kreeg te hooren, dat Adri en Els
t elkaar kenden van het muziekgezel
schap Toccata, waar zij beiden viool in
speelden; dat Els aan de post was, en
door haar collega's de Roodbonte werd
genoemd, wegens de aarzelende kleur
van haar lokken; dat ze al tweemaal
getrouwd had kunnen zijn, maar heide
keeren was teruggedeinsd voor de taak
eener huisvrouw zonder dienstbode -
want heide candidaten blonken meer
uit door bevalligheid dan door den om-
vang van hun salaris. Adri liet zich
j heel weinig hooren. Ze leek verstrooid,
keek rond en zei alleen iets, als ze werd
toegesproken door Els. Han ver
meed, tegen haar te spreken, al keek hij
vaak heimelijk naar haar gezicht; en
één keer gebruikte hij de taal, om den
afstand te vergrooten„Wou u nog een
j kop koffie, juffrouw LanteniaV'
Het tweede deel van het concert
duurde maar kort. Ilan nam de garde-
robe-nummertjes van de meisjes in
ontvangst en haalde haar mantels.
„Mag ik de dames naar huis bren
gen?" vroeg hij.
„Dat zal niet hoeven," antwoordde
Adri. „Ik heb den wagen vader had
hem niet noodig vanavond."
„Misschien wil je meerijden," zei Els.
„Ik ben op de fiets," antwoordde Han.
Zij namen met handdrukken afscheid.
Adri en Han ontweken eikaars blik.
Els riep lachend: „Tot ziens, hè?"
In den auto vroeg Els aan Adri;
„Zeg, wat héb jij met dien Rooding?"
„Ik? zei Adri. „Niets! Zijn vader
en mijn vader zijn oude vrienden, maar
t botert niet best tegenwoordig.
Misschien vloeit zooiets op de omgeving
uit, net als een olievlek."
„Jawel, je maakt; mij wat wijs!" riep
Els. ,,Ik ben niet voor niets dertig ge
worden! Jullie zijn precies twee par
kietjes, die mot hebben."
„Je bent gek," zei Adri. Ze zat met,
haar lippen stijf opeen over haar stuur
te kijken.
Han stapte van zijn fiets voor 't
café, waar hij zijn verslag wilde schrij
ven. Hij voelde zich doodongelukkig,
en schold zichzelf voor uilskuiken, om
dat hij naar 't, concert was gegaan, en
omdat hij van plaats was veranderd,
en omdat hij niet gewóón had kunnen
doen, en omdat 't voorhij was, afge
sneden, nog scherper dan eerst. lederen
keer immers, dat hij naar haar gezicht,
had gekeken, had er iets teeders in hem
op willen dringen, en hij wilde dat niet:
bij kon nóóit meer gewoon doen tegen
Adri Lantema, want die toenaderende
teederheid was er, maar ze was troebel,
en zooiets mócht niet troebel zijn.
Sterker dan ooit werd zijn besluit: haar
niet meer zien en niet meer spreken
al werd (dat voelde hij nu) zijn leven
er leeg door. Uiterlijk had lrij koel en
afzijdig gedaan vanavond, innerlijk had
hij zich warm voelen leven, en vol, als
in geen weken. En tóch wou hij 't niet.
Géén vriendschap of wie weet
liefde met haakjes van verdenking. I)an
maar leeg.
Hij nam heftig de vlucht in zijn werk.
Buisje 20 tebletten 55 ct.
Zekie 2 tebletten 7 ct.
ELFDE HOOFDSTUK
Den dag na het concert had Adri
repetitie van Toccata 's avonds
een zoogenaamde groote repetitie, waar
aan alle leden van de club deelnamen,
en die gehouden werd in een zaaltje van
een vereenigingsgehouw.
Adri ging een half uur vroeger van
huis, dan zij eigenlijk hoefde te doen.
Haar vader was aanstonds 11a het eten
uitgegaan, en haar moeder, in vele
huwelijksjaren met Willem Lantema
aan inschikkelijkheid gewend, vroew
niet verder, toen Adri zei, dat ze eerst
nog een eindje om wou loopen. Had zij
verder gevraagd, dan zou Adri niet
goed geweten hebben, wat zij zeggen
moest.
Het was namelijk haar bedoeling, aan
een kiosk een exemplaar van de Post
hoorn te gaan koopen, waarin liet
muziekverslag van Han stond, en dat
bier of daar te gaan lezen. En over
Han over Han en haarzelf kon zij
ook met haar moeder niet spreken,
/ij wist te goed, hoe weinig persoon
lijke meening en persoonlijke kracht-
mevrouw Lantema had overgehouden,
na een zoo lang leven met den tactischen
lieer Lantema.
Adri voerde haar voornemen uit.
In een lunchroom, met een glas limo
nade voor zich, vouwde zij de krant
open, en alras vond zij het verslag. Het
was nogal een lang stuk, en er stond
onder: „De Leek". Snel las zij de regels
door. Toen knipte zij het stuk uit, borg
liet in haar portefeuilletje en liet de
krant liggen.
Han Rooding had zich op een eigen-
aardige manier door de moeilijkheid
heengeslagen. Hij sprak niet de taal
van een muziekrecensent, maar die
van een gewonen beschaafden burger,
die zonder speciale muziekkennis een
concert bezoekt. Maar de burger, die
zich „De Leek" noemde, schreef raak
en overtuigend, geestig in het begin,
dichterlijk op het einde, Mi gaf als
onopzettelijk blijk van een geoefenden
smaak en een vrij groote kennis van
muziek. Het was een mooi stuk, zonder
schoolmeesterijlof voor de muziek, en
lof voor de uitvoerders door 't geen er
gezegd, blaam slechts door hetgeen er
verzwegen werd.
Adri kénde den schrijver, en stelde
zicli voor, hoe die gedachten en aan
doeningen door hem heeri waren ge
gaan. terwijl hij in dien leelijken
schouwburg zatterwijl hij in de pauze
en in de gang met Els en haar (of eigen
lijk alleen met Els) praatte. Er kwam
een nieuw respect in haar op voor zijn
talent, voor zijn innerlijk leven; haar
trots sloeg neer; en haar brein formu
leerde een paar woorden: knappe
jongen, lieve jongen
Maar terwijl zulke gaven in hem
werkten, had hijja, had hij zich
aangesteld. Aardig en complimenteus
tegen Els. koel en afwijzend tegen
haar.... opzettelijk! Ze begreep hem
weluit geraaktheid en koppigheid
Omdat de vaders een handeltje met hen
wilden drijven. Misschien omdat hij zich
verbeeldde, dat zij dat spelletje méé-
speelde. Domme jongen! Alsof 't er wat
toe deed, wat de vaders praatten en
meenden te sturen. Alsof 't niet heele-
maal apart van alles stond, wat je voor
elkaar voelde of niét voelde!
Er steeg een angst in haar op: als
1 dót maar niet was, dat hij niéts voor
haar voelde! Zij had in hem iets vol
komen anders gezien dan in alle andere
mannenzou hi j haar precies zoo
beschouwen als ieder ander meisje, en
alleen maar zoo.... zoo vriendschap-
