HET GEHEIM
van tie IJzeren Vrouw
Een raadsel
dat nog niet
I werd opgelost
mm:
Op het water volgen vele hengelaars de werkzaamhetlen.
Waar is de visch van de IJzeren Vrouw?
Deze vraag stelden de leden van de Eerste
Bossche Hangelsportvereeniging elkaar en
zichzelf. Den laatsten tijd was de vischvangst
op dit geliefde water ver heneden peil. En of
schoon het een rechtgeaard hengelaar meer om
de sport dan om de visch te doen is, is het tóch
vervelend en stemt het tot wanhoop, als hij zoo'n
heelen dag geen „leven" ziet. Te meer daar hij weet,
dat door zijn vereeniging duizenden ponden zijn
uitgezet, die door voortkweeking moeten aangroeien
tot een astronomisch getal! Alle listen om de visch
te verschalken, of tot hijten te hewegen, faalden.
Wegzwemmen kunnen de visschen niet, want liet
uitgestrekte meer heeft geen communicatie met de
buitenwereld. Wel is het water erg diep, op sommige
plaatsen zelfs zestien meter, doch een visch zou geen
visch zijn. wanneer hij steeds maar in de diepste
gedeelten bijeenkomsten zou organiseeren en liet ver
tikken zou om hoogerop te gaan. Een hengelaar is
echter niet voor één gat te vangen. Hij begint ermee
de visch te verontschuldigen en het weer de schuld
te geven. Krijgt hij, onder verschillende weers
omstandigheden, toch niet beet, dan ligt de schuld
bij liet water. Het is te helder of te troebel, ofschoon
het spreekwoord zegt, dat het in troebel water goed
visschen is. Helpt dat alles nog niet, dan gaat hij
twijfelen en zich afvragen of de schuld bij hemzelf
ligt of bij de visch. Zichzelf schakelt hij dadelijk
uit, want heeft hij niet vele visschen verschalkt van
onwaarschijnlijke afmeting en gewicht!
Dus stapt hij naar zijn bestuur en verklaart, dat-
hij nu eindelijk wel eens visch wil zien en wel speciaal
de „bewoners" van de IJzeren Vrouw. Daar is liet
bestuur het geheel mee eens, want zijn ook zij geen
echte hengelaars! En nog wel van betere klasse dan
de gewone leden, anders hadden zij het nooit tot een
bestuursfunctie gebracht. Dus wordt goedgevonden
en verstaan, de onwillige waterbewoners tot de orde
te roepen en ze te verzoeken zich den volke te ver-
toonen. Een beroepsvisscher, eigenlijk een vijand van
den hengelaar, omdat hij hem meestal achter het net
laat visschen, werd in den arm genomen, om niet
zijn net, een „zegen" heet dat in hun taal, het water
af te visschen. Op een goeden dag arriveert deze aan
den oever van het vischwater 0111
dat zaakje even op te knappen.
Het bestuur had de leden op
geroepen om den te verwachten
buit onderling te verdoelenOp
dat er niet te veel schade onder
den vischstand zou komen, werd
besloten alleen de allergrootsten te
verloten en de kleineren weer in
vrijheid te stellen.
Onze fotograaf, die er bij ge
haald werd om de wonderbare
vischvangst te vereeuwigen, kreeg
een eerste klas plaats in een bootje,
waarin liij van dichtbij alles zou
kunnen volgen: uit de leden werd
een trekploeg samengesteld, die het
zware net op den kant zou trek
ken andere leden kropen ook in
hun bootjes en zoo kon alles dan
beginnen.
Laat ons maar direct verklaren,
dat ondanks alle moeite, dien dag
gedaan we zien de nettrekkers nog transpireeren
aan den kant en ondanks het driehonderd bij
zeven meter groote net, de visschen hun belagers
nu eens „beet" hadden. Nog geen ka-tvischje werd
gevangen, behalve dan een blijkbaar levensmoede
blei van een paar pond, die bij een der trekken
binnengehaald werd. Die moest op een plaatje en
uit pure aanhankelijkheid is zij met onzen foto
graaf mee naar huis gegaan, waardoor deze dus
de eenige was, die visch thuisbracht. De andere
braadpannen, die wellicht op het vuur stonden,
wachtten tevergeefs op inhoud.
Zoo was het geheim van de IJzeren Vrouw nog
Het groote nel wordt zorgvuldig in (le boot geileponeerd
Trekken moor!"
Zon de vangst gelukt zijn
Het resultaat stelt teleur: sleehts één blei wordt gevangen
en daarna in het water uitgezet.
dieper geworden en verslagen stonden de hengelaars
na afloop bijeen en staarden over de rustig kabbelende
golfjes van het mooie meer! De IJzeren Vrouw zal
na deze poets vele minnaars minder tellen.
De Hengelsport vereeniging heeft echter meer pijlen
op haar boog, in dit geval, meer water om te visschen.
Daar is het IJzeren Kind, een prachtig karper-
watertje, waar tijdens den openingswedstrijd, in Juni,
honderd karpers uitgesleept werden. En dan nog het
Engels Gat, waar verreweg de meeste visch gevangen
wordt. Bij elkaar beschikt de vereeniging over
dertien hectare vischwater, waar tweehonderd-
zeventig leden, voor den prijs van f 7.80 per jaar,
naar liartelust deze gezonde
sport kunnen beoefenen.
De vereeniging heeft ook
een „eere-hengelaar" en dat
is oud-burgemeester Van
Lanschot, die voor de rest;
van zijn leven gratis mag
visschen.
We hopen voor de ver
eeniging. dat de grillige
IJzeren Vrouw spoedig haar
geheim prijs zal geven, en
den hengelaars toestaat,
weer met volle netten naar
huis te gaan. e.
(Foto's Panorama-De Jong)
