twwr VIM,
VIM
SPAART IttP'
^trA.elvere<^(
HET „automatische" REINIGINGSMIDDEL
/V-/
Zorg 9?^kkÊrT)ES". da 'j!)
teur,-rk=o<)^'<!beS,n|J
13
zal het doen." Camp-
liuis haaldez'n scliou
ders op. „Het was
een goedkoope siga
rettenkoker, dien ik
eens gekregen heb.
Toen ik gisteren over
de brug ging, kon
ik de verleiding niet
weerstaan dien op
'n gemakkelijke ma
nier kwijt te raken
ik gooide het ding
in het water."
De verklaring was
tamelijk fantastisch
en toch leek het
De brutale grijns op Camphuis'
gezicht verdween
zakken en het weer
ophaalde, zat er iets
aan den magneet
waardoor Jonkers'
hart van opwinding
sneller begon te klop
pen. In de duisternis
kon hij niet precies
onderscheiden, wat
het was, maar toen
hij het zorgvuldig
betastte en een veer
lossprong, ging liet
open. Vier of vijf
doorweekte sigaret
ten vielen er uit.
Het was de sign
er niet op. alsof Camphuis haar nu ret.tenkoker van Camphuis!
zoo plotseling had verzonnen. Jonkers Jonkers' gezicht had een slimme
keek hem aan. uitdrukking gekregen. Er waren nog
„U zou er geen bezwaar tegen heb- steeds verschillende kleinigheden, die
ben als we dien sigarettenkoker eens hem dwars zaten, maar van één ding
opviscliten om hem nader te bekijken?" was hij zeker: deze sigarettenkoker
Camphuis haalde diep adem en het wees den dader aan van een geraffi-
scheen Jonkers toe. dat hij schrok, neerden moord en er bestond geen
Daarop lachte hij gedwongen. „Als je twijfel of Rolf Camphuis zou zijn
daar plezier in hebt, ga je gang," zei gerechte straf niet ontgaan!
hij. „Waarom zou ik je dat willen
beletten?" Zoo verdiept was Jonkers in zijn
gedachten, dat hij de donkere, slanke
Jonkers gaf den jongen man zijn gestalte niet zag, die onhoorbaar de
rijbewijs terug. Camphuis stak het brug op kwam. Hij had geen besef van
in zijn zak en reed weg. De agent bleef eenig gevaar, voor hij iets ronds en
den wagen nastaren tot deze uit het hards in zijn zijde voelde,
gezicht verdwenen was. En toen, juist „Handen omhoog, Jonkers!"
toen hij op het punt stond zich eveneens De agent verstijfde. Hij wist, dat hij
te verwijderen, merkte hij een gevouwen aan iemand overgeleverd was, die niet
stukje papier op voor zijn voeten, dat tegen een moord opzag. Hij hief zijn
klaarblijkelijk uit Camphuis' porte- handen op en keerde zich om.
feuille was gevallen. Hij hukte en Rolf Camphuis stond voor hem met
raapte het op. een zware revolver in zijn rechterhand.
Het was een nota van een bekend Hij stak zijn linkerhand uit en nam
warenhuis in de hoofdstad en er stond Jonkers den sigarettenkoker af, dien hij
op: Eén sigarettenkoker f5.25, onder in den zak van zijn colbert liet glijden,
rembours. „Dank je wel," zei hij spottend.
Jonkers fronste zijn voorhoofd, ter- „Daar kwam ik ook voor. Je hebt me
wijl hij naar de nota staarde. Kon dit heel wat moeite bespaard."
de sigarettenkoker zijn, dien Camphuis, Met. zijn zijde tegen de leuning van
naar hij zei, in den vijver had gegooid? de brug keek Jonkers den neef van
Als dat zoo was, waarom had hij dan Zwart aan. „Wilt u het spoor van den
de moeite gedaan, hem te bestellen, en eenen moord met een anderen uit
nog wel in de hoofdstad? wisschen?" vroeg hij.
Er was slechts één manier om op die „Zooiets, ja," zei Camphuis grimmig,
vraag te antwoorden en dien avond, Jonkers overwoog de mogelijkheid
toen het donker was, begaf Jonkers om met eenige kans op succes den
zich naar een garage, waarvan hij den jongen man onverhoeds te overvallen,
eigenaar kende. Hij was in burger en Gemakkelijk leek het niet. Hij zette
na een paar minuten gepraat te hebben, een van zijn voeten iets achteruit en
verdween hij met een groot pak onder voelde hoe deze den zwaren ijzeren
zijn arm. De ingang van het stadspark magneet aanraakte, die op den rand
werd 's avonds bij het invallen van de van de brug lag.
duisternis gesloten, maar Jonkers klom „Niemand zal ooit gelooven, dat il
over het hek. Hij zocht voorzichtig zijn zelfmoord pleegde," zei hij.
weg tnssehen de donkere hoornen door. „Niemand behoeft dat te gelooven.
De brug over den smallen vijver was Ze zullen je lichaam nooit vinden,
van hout en had aan beide kanten een Daar op den oever liggen een paar
leuning. Midden op
de brug bleef Jon
kers staan. Hij legde
zijn pak neer en
maakte het los. Er
zat een zware mag
neet in. Hieraan
knoopte hij 'n lang.
stevig touw vast.
Het water onder de
brug was op dit
punt ongeveer drie
meter diep en Jon
kers liet den magneet
tot den bodem zak
ken. Hij manoeu
vreerde handig met liet touw. zoodat
Handen omhoog, donkers!"
palen van beton.
Nadat ik je dood
geschoten heb, bind
ik er daarvan 'n paar
om je nek en gooi
je dan in 't water."
Het stevige touw.
dat aan den magneet
bevestigd was, lag in
een lus onder Camp
huis' voeten. Jonkers
kreeg een inval en
hij zette zijn linker
been achteruit, tot
hij den magneet
raakte.
,En ik verknoei geen tijd meer," ze
de magneet over den grond heen en Camphuis. „Maak je klaar, Jonkers."
weer schoof. Bijna twintig minuten was Een plotselinge stoot en de zware
hij zoo in het donker bezig, zonder iets magneet viel omlaag. Het natte touw
op te halen, dat zijn aandacht waard kronkelde over de planken, en de lus
was: een paar leege blikken, een bus- werd onder Camphuis' voeten vast
opener, een roestig stuk draad en een getrokken.
spatbord van een fiets. Hij probeerde Toen hij even omlaag keek, deed
het nu aan den anderen kant. Jonkers een sprong. Met één hand
Hier had hij meer succes. Bij den
tweeden keer, dat hij het touw liet Vervolg op blz. 21
Bi) het boodschappen doen moet vooral
VIM niet vergeten worden, want VIM kan
in huis voor tallooze doeleinden zeep ver
vangen, die de huisvrouw zoo broodnoodig
heeft voor het waschgoed
Bedenk verder dat Uw potten en pannen en
ander keukengerei thans langer dienst moe
ten doen. Gebruik dus geen scherpe schuur
middelen, die krassen veroorzaken, doch VIM,
dat zacht en veilig reinigt.
Voor potten, pannen, schilderwerk, hout
werk, tegels en vloeren uitsluitend VIM.
Heeft U wel eens geprobeerd hoe uitstekend
VIM is voor het reinigen van vuile handen?
EES RADIO Y E IRRIKA II - O! ER IE '/.OSl)ER ROS IERKRIJGI1 I IR
V 106.0V4I
_v
'a JiiW er van al
Ze bevorderen ^"ÏÏgevoA
