HUDNUT
dankzij LcJ- c ARNHEM
Z
CukZuS
11
„Hij moet op slag (lood zijn geweest."
Na den eersten schok kregen Jonkers'
verweerde trekken iets hards. Hij draaide
zich plotseling om en liep het kantoor
weer uit, naar Rolf Oampliuis.
„Waar was u, toen het gebeurde?"
Jonkers' stem was streng.
De jonge man spreidde de vingers
van zijn eene hand verward over zijn
gezicht.
„Ik had net met hem gepraat. Ik
ging juist weg.
Voor de bank hield een politie-auto
stil en inspecteur Luyten kwam binnen,
op den voet gevolgd door Bremmers
van den recherche-dienst.
Jonkers keerde zich van Camphuis
af en salueerde zijn chef. Luyten stelde
snel een aantal vragen. .Meteen daarop
gaf hij zijn bevelen, kortaf, op een toon,
die geen tegenspraak duldde.
„Breng Camphuis in het kantoor,"
zei hij tegen Jonkers.
Nadat het kantoor ontruimd was,
kon Jonkers zich zelfs met het lijk in
den stoel niet voorstellen, dat hij den
ouden Zwart nooit meer levend zou
zien. Hij slikte een paar maal, terwijl
hij zich de gesprekken herinnerde, die
zij samen gehad hadden. De bankdirec
teur was zoo dikwijls bij Jonkers blijven
staan om hem een of andere nieuwe
snuisterij te laten zien. Zwart was bijna
kinderlijk verrukt over allerlei nieuwig
heden. Soms was het een bijzonder soort
sigarenknipper, soms een nagelschaar
met iets bijzonders er aan. een verbeter
de sigarenaansteker hij had altijd
plezier in zulke kleine, handige instru
mentjes.
Toen Brommers ten slotte de deur
goed en wel had gesloten, stond Luyten
al gereed om den jongen Camphuis te
ondervragen.
„Nu, Camphuis," zei hij, zic.li in zijn
handen wrijvend, „u schijnt de laatste
geweest te zijn, die
uw oom levend zag.
Vertel ons nu maar
eens, wat u weet."
Rolf Camphuis
stond verlegen met
zijn hoed in zijn han
den te di-aaien. Hij
zorgde er voor, niet
naar het lichaam in
den stoel te kijken.
Hij scheen nu geheel
in de war.
„Dezen morgen
aan het ontbijt," zei
Camphuis, „vroeg
mijn oom me om
later op den ochtend
op de bank te komen.
Toen ik hier onge
veer een half uur ge- „Hij moet op slat/
leden kwam, was hij
in een neerslachtige stemming, heele-
maal niet als anders. Hij zei, dat hij
misschien niet in staat was door te gaan
wegens zijn gezondheidstoestand. Ik
maakte hieruit op, dat hij van plan was
zich uit de zaken terug te trekken. Ik
trachtte hem op te vroolijken, maar het
hielp niet, en daarom besloot ik weg te
gaan om eens met zijn dokter te praten.
Ik wilde weten of mijn oom er werkelijk
zoo slecht aan toe was. Toen ik naar de
deur liep, hoorde ik een lade opengaan
en weer sluiten. Ik was bijna bij de deur,
toen het schot afging."
„En wat (leed u toen?" vroeg Luyten.
„Ik keerde me om. Ik.. ik wilde op
hem toegaan, maar ik kon niet. Het was
zoo afschuwelijkIk rende de deur uit
en riep den kassier toe een dokter te
halen."
„Dus u ging na het schot niet naar
uw oom toe? I.' holde de kamer uit?"
Camphuis knikte.
Luyten wendde zich tot Jonkers.
„Laat den kassier hier komen," zei hij.
Jonkers begaf zich naar het kantoor
van de bedienden en kwam terug met
den kassier. Na een paar inleidende
vragen zei Luyten„Denk eens heel
goed na. Hoeveel tijd verliep er tussclien
het schot en het oogenblik, waarop
Camphuis het kantoor binnenkwam?"
De kassier aarzelde niet. „Hij kwam
bijna meteen, niet meer dan één of
twee seconden er na. Ik was nog achter
mijn loket."
Luyten knikte peinzend. Hij wierp
een doordringenden en onderzoekenden
blik op Camphuis.
„Uw reputatie hier in de stad is niet
bepaald gunstig," zei hij. „Ik twijfel
er niet aan, of u erft het grootste deel
van hetgeen uw oom nalaat. Ik had
eerst zoo'n idee, dat u dit had kunnen
doen: eerst uw oom doodschieten en
daarna de revolver in zijn hand druk
ken om den indruk te wekken van zelf
moord."
Camphuis begon heftig te protestee
ren, maar Luyten viel hem in de rede.
„Het feit, dat u onmiddellijk, nadat
het schot werd afgevuurd, in het kan
toor verscheen, schijnt u vrij te spreken.
Er zijn nog een paar dingen.
Niet in staat zich te bedwingen, deed
Jonkers een stap vooruit.
„Ik kende mijnheer Zwart heel lang,"
zei hij. „Hij zou zooiets nooit doen."
Luyten wendde zich tot den dokter.
„Wat denkt u er van?"
De arts haalde zijn schouders op. „Ik
ben geen detective, maar mijns inziens
is er geen twijfel mogelijk. Het was
ongetwijfeld zelfmoord. Hij hield den
loop van de revolver ongeveer vijf
centimeter van zijn gezicht. Er is een
schroeirand om de wond."
Jonkers weigerde de lezing van den
dokter te aanvaarden. „Ik had net
met hem gesproken,"
zei hij. „Hij was even
vriendelijk en op
geruimd als altijd."
De dokter wees met
zijn vinger. „Kijk
eens, hoe stevig zijn
handen de revolver
vasthouden: zijn vin
ger ligt nog om den
trekker. Samentrek
king van de spier,
zooals in dit geval,
zou alleen maar kun
nen voorkomen op
het oogenblik, dat
de dood intrad. Hij
hield de revolver in
zijn hand, toen hij
stierf."
dood zijn geweest." Jonkers schudde
koppig zijn hoofd.
„U zult me nooit zoo ver krijgen, dat
ik u geloof."
Luyten's gezicht vertoonde een uit
drukking van ergernis. „Goed, goed.
Jonkers. Bremmers en ik zullen deze
zaak behandelen."
Maar Jonkers had zich te veel opge
wonden om op te houden. Hij hief
plotseling dreigend zijn vinger op tegen
den neef van Zwart. „Hij heeft den
ouden heer gedood. Hij heeft hem ver
moord."
Rolf Camphuis werd lijkbleek. Zijn
dunne lippen bewogen zenuwachtig,
maar het was Luyten, die het eerst
sprak.
„Als er beschuldigd moet. worden,
dan ben ik daarvoor de aangewezen
persoon," snauwde hij Jonkers toe.
„Deze zaak moet grondig onderzocht
worden, maar dat dient te gebeuren
Vervolg op blz. 14
Geen enkele vrouw is ooit heelemaal met zich zelf
tevreden. Wanneer U heimelijk Uw spiegel raad
pleegt, zal deze zonder medelijden ook U een paar
vlekjes en plooitjes verraden, maar Hudnut Three
Flowers verhelptdat,snel - afdoende en onzichtbaar.
Eerst Three Flowers Vanishing Crème die maakt
Uw huid mooi soepel, effen en mat. Daarna Three
Flowers Poeder, die als een fijn waasje over Uw
gezicht blijft liggen en Uw teint de teere frischheid
van de jeugd verleent. Kijk nu weer eens in den
spiegel: hij antwoordt U: "Jaren jongeren - mooier!"
Gooi geen oude tube weg! Slechts tegen inlevering van een oude tube
met dop kunt U een nieuwe tube koopen.
