MELIORIN
W-
van oun
OLAF EN DE OLIFANT
Moederluister nou 'ns naar mei
mk*
li 2^1
y
50 CT
11
VERVOLG VAN BLZ. 9
drie kroppen sla en een bosje asperges „Ik kon er niets aan doen," kTeunde
door den vraatzuchtigen muil van het Olaf.
beest. Olaf stond als versteend. „Agent, arresteer dien man," her-
Hij had niet gedacht ooit een mensch haalde de bankdirecteur,
te ontmoeten, die in dén adem zooveel De politieman zat er kennelijk mee
kon zeggen als de fruitverkooper, en in. „Ik kan hem niet arresteeren, als
het werd er niet beter op toen diens hij niets heeft gedaan," vond hij. „De
vrouw er een duet van maakte. Einde- olifant is de schuldige, dien zou ik kun-
lijk kon hij er wat tusschenin brengen, nen aanhouden en voorgeleiden!"
„Hoeveel is het?" vroeg hij.
Olaf had hem wel om zijn hals kunnen
De man maakte inventaris en zei: véllen. „Ja, doe dat, wilt u? Pik het
„Acht kronen."
„Accoord," antwoordde Olaf haastig,
„waar kan ik dit biljet wisselen?"
beest in, dan ben ik er af!"
De agent schoof hem waardig terug
en haalde zijn boekje te voorschijn,
Een eind verder was een bank. Het „Hoe is uw naam?" Hij noteerde alle
was bij drieën en dus bijna sluitingstijd, gegevens.
Ze begaven zich vlug op weg. Er zat
niets anders op. dan den olifant buiten
te laten staan.
Het bureau van den kassier stond
„Waar moet dat lxeen met dat dier?"
„Naar Brunnsvik. Naar kolonel
Nygaard, die wil 'm koopen;"
Ook dat. werd genoteerd. Toen wendde
vlak bij het geopende raam en was hij zich tot den directeur.
letterlijk bestrooid
met bankbiljetten.
De man zelf was ner
gens te zien. Terwijl
Olaf even stond te
wachten, werd hij
getroffen door een
vertooning, die hem
op slag tien jaar
ouder maakte. Een
lange slurf gleed t.us-
sclien dé raamspijlen
door en begon overal
rond te snuffelen.
Wat den geur van
bananen klaarblijke
lijk het meest nabij
kwam, was een dik
pak banknoten. Tot
zijn grooten schrik
zag hij den olifant
het grijpenmeer
wilde hij niet zien,
hij draaide zich op
Een paaizware planken vlogen
de lucht in.
„Het beste is, dat
u een klacht tegen
hem indient," advi
seerde hij. „Zonder
machtiging kan ik
hem niet arresteeren.
Het is trouwens de
vraag of hij verant
woordelijk is voor
wat, zijn olifant uit
haalt."
„Misschien heeft
hij 'm wel getraind,
om op die wijze geld
te stelen."
„Wat zou hij daar
aan hebben?" vroeg
de politieman.
„Bedoelt u dan, dat
we dat verlies maar
moeten nemen?"
„Dat moet u den
rechter vragen."
„En ik?" deed de
zijn hielen om en vloog de deur uit. fruithandelaar een duit in het zakje.
„Ilééé!" schreeuwde de fruithande
laar, luider dan ooit, „waar moet dat
heen? Waar blijft m'n geld? Grijp 'm!"
Olaf hoorde niets.
„Groote hemel!" riep de bankdirec-
„Hoe kom ik aan mijn geld?"
Olaf had den man met, genoegen
kunnen vermoorden.
„Wie kan er twintig kronen wisse
len?" vroeg hij aan de omstanders.
teur uit, die het lawaai had gehoord Hij duwde den handelaar er acht in de
en een dikken man zag wegvluchten, vingers en vertrok.
„ik geloof, dat, ik bestolen ben!" Met gebogen hoofd sleepte Olaf zich
„Zoo is het ook," gilde de kassier, voort, in de richting van Brunnsvik,
„er zijn twintigduizend kronen ver- een berouwvol-kijkenden olifant achter
dwenen!" zich aan.
In één seconde kwam er leven in d'e Het, was over elven, toen zij bij een
brouwerij. Een politieagent, de kassier, alleenstaande boerderij aankwamen. De
de bankdirecteur, klerken, allen waren waakhond, die hen met, geblaf had
de straat op gesneld, schreeuwend als aangekondigd, vluchtte met zijn staart
gekken. Olaf liep zoo hard hij kon en tussehen de aekterpooten weg. Olaf
de olifant, die niet in den steek wensolite bond den olifant aan het tuinhek en
te worden gelaten, volgde hem op de klopte aan.
hielen. Het kostte hem een half uur. om den
„Houdt den dief!" hijgde de bank- boer duidelijk te maken, dat, hij geen
directeur. landlooper was, maar onderdak zocht
„Welken dief?" voor zich en zijn olifant,. Was het een
Een bevende vinger wees op den ichthyosaurus geweest, dan had de man
smeekenden Olaf. niet dommer kunnen kijken. Eindelijk.
„Wat, heeft, ie gedaan?" vroeg de na vooruit te hebben betaald, kreeg
agent. Olaf toestemming om in een schuur
„Hij heeft mijn bank van twintig- te slapen, terwijl zijn reisgezel in
duizend kronen beroofd!" een andere schuur werd ondergebracht.
„Ik niet," snikte Olaf en wees op Hij moest plechtig beloven voor dag
den olifant. „Hij heeft het gedaan." en dauw te vertrekken, daar anders de
Hij wérd gefouilleerd, doch slechts vrouw van den boer zou schrikken,
het twintigkronenbiljet, kwam voor den als ze de kippen kwam voeren,
dag. Om zeven uur werd hij door een
„Wat heb je met het geld uitge- doordringenden gil wakker. Hij had
voerd?" vroeg de agent, dreigend met zich door uitputting verslapen, met het
zijn gummistok zwaaiend. De arme gevolg, dat de vrouw toch den olifant
Olaf kon slechts den olifant als den had zien staan. Terwijl de boer met
dader aanwijzen. vlugzout en koude doeken bezig ging
„Hij heeft gelijk," bevestigde een zijn flauwgevallen echtgenoote tot, nieuw
van de klerken. „Ik zag de slurf door leven te brengen, sloop Olaf als een dief
hot raam komen. Dat beest heeft die van het erf.
twintigduizend kronen opgevreten!" Slof op blz. 17
iJ^oermeel
Sol*!"»1'0
„Mag je zoon óók eens wat
zeggen? Speel dan niet met mijn
rammelaar en luister eens
Ik heb laatst op de kliniek m'n
ooren opengezet. Jij stond weer
naar dat dikke kind van die andere Moeder te
kijken goed dat ik er was om op te letten!
Nou, en toen zei de dokter: „Mummelemummelemum
Meliorine-kind...." Toen wéér iets, dat ik niet
verstond en toen: „ongewoon voedzaam met zijn
hooge eiwitgehalte. En 't werkt reguleerend, dat
zuivere gerstebloem uit Nederlandsche gerst bereid".
Nou, wat denk je, Moeder. Zullen we het óók
maar nemen? Ik word graag groot en sterk!"
250 gram 25 ct.
N.V. KONINKLIJKE PELLERIJ „MERCURIUS"
voorheen GEBROEDERS LAAN
WORMERVEER
PER DOOS
VAN PUNGEN
CHOCOLADE BONBONS
