PONT
24
DROSTE
BONBONS
Uitsluitend verpakt
verkrijgbaar
Altijd
welkom
SLUIT
DEN WEG
NIET
AF
naar een betere toekomst,
door studie achterwege te
laten.
tfeltzijn goed^orftwikïeWe'krachten
onontbeerlijk, «aar evenzoo zal
nideerden,
uiterst moeilik *'ln*
Kon. U de mondeling.
meene OntwiKneiina ontvangen
alle inlichtingen gratu.
COUPON
^"sTw^rtlrU^ÏÏÏTlH
geworden van de hulpverleening aan de smaalde Han. „Je weet nooit, waar 't
polderhewoners. De kastelein kwam goed voor is!" Die woorden, door zijn
buiten, om hem te verzoeken, zijn auto jaloezie ingegeven, riepen een gedachte
naast of achter het huis te plaatsen in hem terug, die hem al eenige malen
ile dijk moest vrij blijven. had gehinderd, en hem nu een bitteren
Terwijl hij het achtererf in zoiner- wrevel aanjoeg; de vrees namelijk, dat
sehe en 1 >1 ij der dagen speeltuin op- Adri wist van haar vaders manoeuvre,
reed, zag hij haar al: Adri, die met de en er in zekeren zin medeplichtig aan
vrouw van den kastelein stond te pra- was, ondanks haar menschlievend werk
ten, voor de achterdeur. van den vorigen avond. Hij kon er niet
Hij aarzelde uit te stappen. Hoe over zwijgenen omdat zij dien kwaste-
moest hij zich houden, als ze hem zag? rigen Horst geprezen had. kreeg hij lust
Er hingen twee herinneringen in zijn haar pijn te doen.
hoofd: het beeld van het meisje, dat met ,,Wat ik zeggen wou," vervolgde hij,
vertelseltjes een troep kinderen bezig- „dat kindermeisje-spelen gisteravond....
hield, kinderen met toetjes bruin van de was dat nu tijdverdrijf of camouflage?"
chocola, en vroolijk ondanks de ellende Adri keek hem aan, met bijna ver-
en de gedachte aan den .koopmans- schrikte oogen. ..Ik begrijp je niet,"
streek van haar vader, waarmee samen- zei ze.
ging een vage vrees, dat zij medeplichtig „Heusch niet?" vroeg Han. „Ik
was aan dien gevoelloozen handel. Iïij bedoel. waarom was je vader eigen
had geen vermoeden hóé, maar waarom lijk hier gisteravond?"
was zij anders meegekomen, toen haar „Om iemand te spreken," antwoordde
vader uittrok, om in troebel water te zij zonder erg. Maar trotsch, door zijn
vissclien toon geprikkeld, ging ze voort„Wat
De kasteleinsvrouw hakte den knoop gaat 't je eigenlijk aan?"
door. „Daar is die meneer van de krant „Daar zou je van opkijken, hoeveel 't
ook," riep zij uit, en toen keek ook Adri. me aangaat. .Te had gisteravond beter op
Xu kon Han weinig anders doen dan je vader kunnen passen, dan op die
uitstappen, en het lukte hem niet, Adri onschuldige kinderen."
voorbij te loopen. Zij had een kort, grijs Adri keek hem aan. met een kleur als
bontjasje aan en een muts van hetzelfde vuur.
bont op, en daartusschen was haar zui- „We moesten dit gesprek maar sta
vore gezicht, blank en rood, friseh als ken," zei ze gekwetst. „Meneer de baron
een jonge bloem. schijnt te denken, dat hij zijn personeel
„Dag, juffrouw Lantema," groette voorheeft."
Han. „Ik heb aan uw wensch gevolg „Zooals de freule wenscht." Han
gegeven, zooals u misschien gemerkt maakte een spottend buiginkje. „Maar
hebt. Er staat geen woord in de krant mag ik u dan een kleinigheidje vertellen,
over uw kinderverzorging gisteravond." als u 't nog niet weet? Meneer uw vader
„Dank u," antwoordde zij. „We zijn is gisteravond een vroeger begonnen
nu aan 't probeeren, of we de kinderen werk op waardige wijze komen voort-
weer hij hun ouders kunnen krijgen, zetten. Hij heeft van den schrik en de
Ah, daar is er weer een!" neerslachtigheid van zoo'n stakker hier
Ze keek naar den ingang van den tuin, gebruik gemaakt, om hem zijn boerderij
waar een jongeman op een fiets binnen voor een schijntje af te koopen. Welke
kwam gereden, met een klein meisje op rol de freule daarbij gespeeld heeft, is
den bagagedrager. Het was een tamelijk me niet heelemaal duidelijk. Maar dat
klein jongmenseh met een regenjas, een doet er ook weinig toe. Papa heeft den
kantig gezicht, blond haar en een bril. buit binnen. Die arme stakker is gedu-
„Mag ik even voorstellen?" zei Adri, peerd, met nóg een paar mensehen."
toen de jongeman en het kind naast de ,,'t Is niet waar!" riep Adri uit. Weer
fiets stonden. „Meneer Horst meneer joeg het bloed toornig in haar gezicht op.
Rootling. Meneer Horst offert een vrijen „En al was 't zoo. waar bemoeit n zich
dag op, om me te helpen," voegde zij er, mee?"
Han aankijkend, aan toe. „En meneer ,,'t Is wél waar," zei Han ijzig. „Mis-
Rooiling is hier voor de Posthoorn," schien heeft je vader jou niets verteld,
lichtte zij Frits Horst in.
De heeren beweerden, dat zij liet aan
genaam vonden.
„Hier hebben we Annetje Bottel," zei
Frits. Horst.
maar ik heb 't hem zelf toe hooren geven,
door de telefoon. Want mijn vader heeft
hem er over opgebeld. Mijn vader kende
dien boer Van Stiel óók van vroeger,
zie je, en mijn vader stond met hem in
„Die d'r zuster zit vóór," zei de kaste- onderhandeling over dien grond; en toen
leinsvrouw. „Kom maar mee, Annetje, is hij zoo onvoorzichtig geweest, dat aan
dan zal ik je bij je zuster brengen." Met jouw vader te vertellen; omdat ze al
het kind aan haar hand ging zij de veertig jaar vrienden waren, vertrouw-
achterdeur binnen. de hij hemEn je vader heeft gauw
Adri streepte den naam van Annetje gezorgd, dat hij er tussclien kwam. Hij
Bottel door op do lijst, die zij in haar heeft dien grond voor mijn vader z'n
hand had. Frits Horst keek op een ander neus weggekocht. En gisteravond heeft
lijstje. hij dien Van Stiel waar hij óók al
„Die kwam uit A 312," zei liij. „Nu veertig jaar vrienden mee was verder
;a ik maar eens in A 317 kijken daar gevild. Mijn vader vroeg, of hij ook wist,
zitten er drie." Hij draaide zijn fiets om waar Van Stiel uithing, en je vader zei
reed weg. van niet. Maar ik had hem een half uur
Han zag het dikke, scherp horizontaal vroeger zélf met Van Stiel hier vandaan
afgeknipte haar op het achterhoofd van zien gaan. Dat weet je toch wél, want
den jongeman, en werd zich bewust, dat je bent meegegaan!"
hij dien knaap niet uit kon staan. Dat Adri kon niets zeggen. Om zich een
was natuurlijk die gast, waar Els over houding te geven, staarde zij op de lijst
verteld had: ilc muziekvriend van Adri. met kindernamen. Het duizelde in haar
„Die meneer is zeker bij't onderwijs," hoofd. Zij begreep maar half, wat Han
zei hij. daar allemaal praatte, maar er gonsden
„.Ta," zei Adri. „Hij heeft vacantie herinneringen door liaar luisteren heen
omdat het hoofd van de school aan een geprek tussclien Rooding en
jubileert." haar vader, op een avond onder de
„En hij doet zeker zwaar aan schemerlamp.... en aan woorden, die
muziek," ging Han voort, „Dat adver- haar vader met Van Stiel had gewisseld
toeren zijn haren ten minste."
Adri glimlachte flauwtjes, een beetje
pijnlijk. „Hij helpt me reusachtig," zei
iu den auto. Hoe kon Han haar zoo
martelen? Hoe kon haar vader haar
leven zoo stukslaan?
„Weet je, waar Van Stiel op 't oogen
ic licht van die nobele mensehen," blik is?" vroeg Han.
De man, die
uitkomst bracht!
Krijg je het te pakken, vrouw t"
„Ja, ik heb zoo'n kriebel in mijn
keel."
„Laat ik gauw wat Wybertjes
halen." „In 't donker f Je vindt
den weg niet en de winkels zijn
dicht
„Wybertjes, die heb ik wel voor
je. Ik heb ze altijd bij me, dat
heef' me al veel gehoest en ge
proest bespaard."
Wybert-tabletten opzak, gezond
heid en gemak. Alleen verkrijg
baar in de bekende blauwe doozen.
Naam, merk en verpakking
wettig gedeponeerd.
II V f rocstimomtw'A
30 JAAR ERVARING
