SOLIDOX
mn
tegen tandsteen
25
„Nee," zei Adri dof. „Hij is met vader
meegegaan na 't ontbijt."
Nog steeds staarde zij op het papier,
en Ifan keek naar haar slanke vinger»,
fijne blanke vingers, waarvan er één
een kinderlijk ringetje droeg, met een
blauw klaverblaadje. Doordat zij zweeg,
en door dat kinderlijke ringetje aan den
fijnen vinger, werd er medelijden door
hem heen gesnerpt. De pijn, die hij
haar deed, sneed in hem zelf met dub
bele pijn. Niettemin sprak hij verder.
Nu moest alles er maar uit, van zijn hart
af. Zij moest maar weten, hoe de vork
in den steel zat. Straks kon ze zich
laten troosten door haar muzikant!
„Toen zeker plannetje mislukt was,"
zei hij, „heeft je vader maar meteen de
lieele vriendschap willen liquideeren, op
zóó'n manier, dat hij al 't voordeel bin
nenhaalde. Mijn vader gaf hem de kans,
door een paar malen zijn mond, voorbij te
praten. Meneer Lantema hield zijn ooren
wijd open en zijn mond dicht, en hij
hield mijn vader zoet met een klein cre-
dietje. maar toen de buit binnen
was, trok hij 't fopspeentje óók terug.
Ilij heeft mijn vader dat bouworediet
meteen maar opgezegd gisteravond."
Adri keek gejaagd, met, oogen van
doodelijken schrik, op.
„Is dat waar?" vroeg ze.
„Jullie kunnen zeker in de kamer niet
verstaan, wat er in de gang aan de
telefoon gezegd wordt," smaalde Han.
„Anders had je 't gehoord."
Plotseling draaide Adri zich om, en
haar rechterhand kneep het papier in
elkaar. Zij vluchtte door de achterdeur
naar binnen, alsof zij door een wild dier
werd achtervolgd en Han meende een
snik te hooren.
Hij bleef verwezen staan. In zijn hoofd
bonsde het hol, en zijn borst voelde leeg
aan. Kapot.Kapot! Hij kon niets
denken dan dat eene woord. Hij liep met
slepende voeten het erf over, naar den
uitgang, den dijk op. De onderwijzer-
musicus reed langs hem heen op zijn
fiets, zonder kind nu. Hij lachte tegen
Han.
Met een onnoozelen blik ging Han
naar het water staan kijken, dat stil de
tongpunt van den afdalenden dwarsweg
omvatte. Werktuiglijk nam hij waar....
er steken heggen bovenuit, en rijtjes
hoornen. daar drijft een stuk dak.
de wind is geluwd. 't water zal wel
gauw zakken. Toen dacht hij niets
meer, en keek aar den overstroomden
polder, alsof L, lien al jaren zoo had
gekend. Kapot.
Toen lachte hij. Snel liep hij terug
naar zijn auto. Er was niemand op liet
erf. Er stond een damesfiets. Van Adri.
Hij sloeg den motor aan en reed achter
uit, draaide den dijk op en reed weg, de
brokkelige rij huizen langs, tot hij aan
een ander cafeetje kwam. Daar stapte
hij uit, en bestelde hij een glas klare.
Hij werkte dien dag met al de macht
van zijn ijver en zijn routine, maar
het bleef hol in zijn hoofd en leeg in
zijn borst.
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
„Wat ben je stil. Is er iets?" vroeg
mevrouw Lantema.
't Was half een. Mevrouw Lantema
was aan 't dekken voor de koffietafel.
Adri zat in een stoel in de serre, en ze
zat daar al tien minuten, maar ze had
nog geen woord gesproken.
„Nee moeder," zei ze nu. „Wat zou
er zijn?"
„Heb je te veel narigheid gezien
vanmorgen?"
„Nee hoor. 't, Begint allemaal
alweer aardig in orde te komen," zei
Adri snel, en druk praatte ze door. „De
meeste menschen hebben ergens onder
dak en 't water zal wel gauw zakken,
denken ze, dus dan kunnen ze naar huis.
En er is een massa hulp. er wordt
warm eten gebracht en zoo, en de genie
is 't gat in den dijk aan 't stoppen,
zeggen ze.
Het meisje kwam de eetkamer in, en
zette een schaaltje gestoomde makreel
op het buffet. Adri zweeg, en toen liet
meisje weg was, stond ze op en kwam
de eetkamer in. Er was maar voor twee
personen gedekt, zag ze.
„Komt vader niet thuis?"
„Nee," zei mevrouw Lantema. „Hij
lieeft opgebeld 't is druk, dus hij
at wel wat aan 't station en dan ging hij
meteen door naar Enschede. Een be
diende heeft den wagen thuisgebracht
en vaders koffer meegenomen."
Adri was op haar plaats gaan zitten
en keek peinzend naar haar bord.
„Ik zou vanmiddag nog even naar
den polder gaan," zei ze, toen haar
moeder eveneens zat en het meisje de
koffie had gebracht. „Anders hadden we
mooi de stad in kunnen gaan samen...."
Weer staarde zij naar haar bord, en toen
keek ze met schitterende oogen op.
„Weet u wat? Gaat u mee naar de over
strooming kijken straks! Dan nemen we
den wagen. Frits Horst zou me af komen
lialen, met de fiets, maar dan kan Fien-
t.je wel zeggen, dat 't niet meer hoeft,
en dat we uit zijn.
De gewoonte toonde haar macht over
mevrouw Lantema. „Als we maar vroeg
terug zijn," zei ze. „We eten lof, en
Fientje.
„Vader is er toch niet?" zei Adri vlug.
„Weet u wat we doen? We slaan eens
flink aan 't fuiven vandaag! We gaan
naar de overstrooming kijken, wat ik
nog te doen heb is zóó klaar, en dan
rijden we nog wat om, en we gaan win
kels kijken en in de stad eten en dan
pikken we een bioscoop je.
„Ik zal er eens over denken," zei haar
moeder glimlachend. „Laten we maar
eerst eten."
Adri lachte vroolijk. „Als de kat van
honk is, dansen de muizen de stad in,"
riep ze uit. „We hebben in geen eeuwen
samen gefuifd. Toe, moeder! Doen we 't
Ik heb echt zin, 0111 eens flink te keer te
gaan!"
Wordi vervolgd
VERZOEK AAN DE ABONNE'S
De bezorgers van ons blad ondervinden door het vaak voorkomende gebrek tui n
■pasmunt herhaaldelijk moeite en verspelen hierdoor veel tijd.
Ten. einde hun deze onaangenaamheden, welke het op tijd bestellen boven
dien niet in de hand werken, te besparen, verzoeken wij den zgn. weekabonné's
met gepast geld te willen betalen.
PANORAMA. Geïllustreerd weekblad, verschijnt Donderdags. Hoofdredacteur J. A. M
Douwes, Heemstede. Plaatsvervanger W. N. Stuifbergen. Haarlem. Abonnementsprij-
13 cent per week per kwartaal 1.69, franco per post 1.80 per kwartaal bij vooruit
betaling losse nummers 16 cent. (Prijsverhooging toegestaan door het Departement van
Handel, Nijverheid en Scheepvaart onder nr. 17796 N.P. d.d. 23 April 1941.) Voor postabonne
menten en adreswijzigingen van postabonnementen gelieve men zich uitsluitend te
wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau's HAARLEM Nassaulaan 51, Telef. Int
13866, Giro nr. 142700. AMSTERDAM. Singel 263, Telef. Int. 33170. Giro nr. 97946
ROTTERDAM. Provenierssingel 27, Telef. Int. 47133, Giro nr. 101981. 's-GRAVENHAGE,
Stationsweg 95. Telef. Int. 111666. Giro nr. 43141. UTRECHT, Biltstraat 142, Telef. Int.
13473. Giro 'nr. 149597. ENSCHEDE, Oldenzaalschestraat 56, Telef. Int. 2188, Giro nr. 383773.
ARNHEM. Nieuwe Plein 42. Telef. Int. 24825. Giro nr. 383772. 's-HERTOGENBOSCH
Stationsweg 27. Telef. Int. 4286, Giro nr. 129750. MAASTRICHT, Stationsstraat 20,
Telef. Int. 5851, Giro nr. 124690. VLISSINGEN, Badhuisstraat 5. Telef. 81. K 1311
l wee onarschei
delijken de
vrouw met smaak
en Rogo kousen!
Want alles, wal
een m o d e r n e
vrouw van een
kous verwacht,
vindt /ij in Rogo.
In schoonheid
bijna niet te over
treffen, verba
zend houdbaar...
dat zijn van oud-
de kenmerken
van alle Rogo
kousen
WITTE TANDEN KUNNEN OOK BEDRIEGEN....
.vggtv-y
Aan den voorkant wit,
aan den achterkant aan
getast door tandsteen
(Wat de tandspiegel te zien gat)
Dan zou U werkelijk schrikken! De voorzijde is prachtig
wit, maar o wee de achterkant! Daar heeft zich een laag
tandsteen afgezet, geheel verborgen achter het witte mas
ker van de tanden. Dit tandsteen nu is de gevaarlijkste
vijand van Uw gebit; het is vaak de oorzaak, dat de tan
den los gaan staan en ten slotte uitvallen.
U kan dit groote gevaar voorkomen door Uw tanden ge
regeld te poetsen met Solidox, het nieuwe Nederlandsche
tandpasta. Solidox (Ned. Octr. 19178) bevat Sulforicinoleaat,
een preparaat, dat geen enkel ander tandpasta in Nederland
bevat. Dit Sulforicinoleaat is het bestrijdingsmiddel voor
tandsteen.
Poets daarom tweemaal per dag Uw tanden met Solidox-
tandpasta en ga minstens elk halfjaar naar den tandarts. Het
is de voorwaarde voor een wit en tevens gezond gebit
GOOI GEEN OUOE TUBEN WEGI Slechts tegen Inlevering van een willekeurige
oude tube (met dop I) kunt U voortaan eon in tube verpakt artikel koopen.
SO 41 -0141
