Wat er in dell loop der tijden dour katten ingeslikt is en weer te Doorschijn werd gehaald:
hoedepennen van een goeden decimeter lang en vischankers(Foto's Panorama-v. d. Banden)
ren, meest, honden en katten, maar
ook apen, vogels, visschen, bok
ken passeeren ons asyl. Wij hebben
een eersta-liulpdienst voor gewonde
of aangereden die
ren, 'n afhaaldienst
voor cadavers, we
houden ons tevens
op beseheiden
schaal bezig met 't
verplegen van zieke
dieren. Besmette
lijke zieken kunnen
we niet opnemen,
want het is hier 'n
asyl, geen hospi
taal. Veel mensehen
is het te lastig hun
huisdieren te ver
plegen, als ze ziek
zijn het blijkt her
haaldelijk, dat ze
de eenvoudigste
voorschriften niet
opvolgen. Als je
van een gezonden
hond of kat plezier
hebt, moet je de
moeite nemen ze te verplegen als
ze ziek zijn. Helaas zijn blijkbaar
niet alle dierenliefhebbers van die
eenvoudige waarheid doordrongen.
Vijftig cent in de bus voor de
Vereeniging." De dokter belt en de
volgende patiënt is een poes met
wormen. Voor ze tien kan tellen
heeft ze haar bek open en een dikke
pil verdwijnt in haar keelgat.
„Vijftig cent in het busje," zegt
de dokter weer. „Wat onzen afhaal
dienst van zwervers betreft: Zoo
dra ze hier komen worden ze grondig
gereinigd, gevoed en zoo noodig op
gekweekt 0111 ze de kans te geven
een goed tehuis te vinden. Wij zijn
De dierenarts is bezig met het onderzoek van een blindenhond
zelfs verplicht het dier minstens drie dagen te hou
den, maar in de practijk blijven ze meestal veel
langer. Wie een hond of een poes wil hebben, kan
die bij ons komen uitzoeken en behoeft dan slechts
een tegemoetkoming te geven in de verplegings-
kosten. Zoo vormen wij dus een schakel tusschen
de menschen, die hun huisdier af willen staan en
zij, die er een willen hebben. „Ja, die heeft oor-
schurft," vervolgt de dokter. „Kom maar eens hier,
poes." Poes krijgt een dot zalf in haar oor, betaalt
twee kwartjes en verdwijnt.
Een Iersche setter, een poedel, een zwart-witte
kat, een Cypersche poes, een bouvier, de toeloop van
patiënten is niet eens groot, maar het zijn er toch een
stuk of dertig. Poeders, pillen, drankjes, raadgevin
gen, soms zelfs vermaningen worden ii raison van
f 0.50 uitgedeeld. „De leidende figuur en de stuwende
kracht in onze Vereeniging is mr. G. F. Haase,
maar na hem zou ik onmiddellijk onzen op
zichter willen noemen, den heer K. van Alt
huis, die onschatbaar werk verricht en een
groote liefde voor dieren heeft, waar hij ech
ter in zijn bescheidenheid niet mee te koop
loopt. Slappe thee, een beetje beschuit en
drie maal daags 'n poeder." Het gaat over een
tweeden Ierschen setter, die zich aanmeldde
en wij nemen afscheid, want eigenlijk is hét
spreekuur al lang afgeloopen en nog zit de
wachtkamer vol patiënten, die nog geholpen
moeten worden.
En als wij, buiten gekomen, de hokken der
gasten en zwervers, die hier op voet van ge
lijkheid behandeld worden, doorloopen, de
honden vriendelijk hebben toegesproken, de
poesen bewonderd (zij hebben hier hokjes met
ramen, waardoor ze naar buiten kunnen kijken
t iedere kattenliefhebber zal deze bouwkundige
fijnzinnigheid van den architect-poesenkenner
Ha naar waarde schatten), dan durven we nauwe
lijks aan onzen geleider bekennen, dat we ook
van dieren houden, want dezen beroeps-
•;3| dierenliefhebbers zegt dat nietszij meten onze
liefde uitsluitend af naar de toewijding, die
men een dier betoont, als het hulpbehoevend
is geworden.
we in pension nemen, giften, maar ook door de con
tributie van de leden. Het is eigenlijk beschamend,
dat een groote stad als Amsterdam slechts duizend
dierenvrienden telt, die bereid zijn een contributie
van f 2.50 per jaar
te betalen, waar ze
een goed doel mee
steunen.
„Zoo, u zult hem
moeten dragen,"
vervolgt de dokter,
terwijl hij het ver
band met collodi-
um begiet om het
stevigheid te ge
ven. „Ongeveer
drieduizend dieren
worden jaarlijks in
onze kliniek behan
deld en vijftien
honderd recepten
maakt de gediplo
meerde apothekers
assistente klaar,
twaalfduizend die-
Zwervers komen al
tijd in het asyl te
recht, maar deze
„zwervers" zijn dik
wijls zeer goed ver
zorgde hondenDeze
hond zag er ondanks
zijn droevig uiterlijk
wel naar uit, alsof
hij ergens 'n thuis
had. ff ij werd op
gepikt benoorden het
IJ, maar na het
vroolijk weerzien
van de vrouw, ver
telde deze, dat hij
op de Keizersgracht
thuishoorde. Op de
onderste foto ziet
men hoe deze tijde
lijke gast wordt „u it-
geboekt"
