DECCI)
m
mm
NIEUWE PLATEN
Lijdt Uw huid
gebrek aan
vitamine F?
35 cent
DE«A
fónacAoïcC
24
Zeker 98 van de 100 dames lijden
gebrek aan vitamine F het vita
mine, dat de huid gezond en jong moet
houden. Wacht U voor de eerste
symptomen van vitamine F-gebrek:
een huid, die haar frischheid verliest,
brosse nagels, doffe haren Vul
dat vitaminen-tekort aan. Gebruik
Castella Vitamine F-crêmes... 2000 een
heden vitamine F in iedere tube. Her
stel en behoud de jeugd van Uw teint.
VITAMINE J" CRÈMES
COLD CRÈME
VANISHING CRÈME
MlSHlMÊL OLOct
PER TUBE
Weer zoo'n goed
d|p b elh^n -product
zich goed houden. Hij had trouwens iets
in zijn hoofd, dat eerst nog rijpen moest.
..Ik won Zondag even naar mijn boot
gaan kijken, ziet u."
Zooals je wilt," zei Rooding. ,,'t
Beste dan."
,,'t- Zelfde. Doet u de groeten aan moe
der en de meisjes?"
Han legde den hoorn neer, en bleef
vijf minuten zitten peinzen, voor hij
verder schreef. Toen hij klaar was, en
zijn werk had nagelezen en afgegeven,
reed hij naar huis. Want nu was het rijp.
wat hij in zijn hoofd had.
Hij zocht het jongste nummer van
..De Journalist" op, en nam een adver
tentiepagina voor zich. Er werd een
redacteur gevraagd voor een blad in
Batavia. Han begon aan een brief, maar
trok toen het vel uit zijn machine en
schoof er een nieuw in. waarop slechts
weinige regels kwamen te staan. Dien
tekst een telegrafische sollicitatie
bracht hij meteen naar liet postkantoor.
Daarna begon hij zijn rust voor het
raam van café Willems. Hij keek naar de
voorbijgangers, met een starren blik.
en zonder gedachten in 't eerst:. Hij
dronk koffie, maar proefde er weinig
van. Ilij speelde als verdoofd de rol van
den man, die met de voldoening van
volbrachten arbeid een stukje vacantie
begint.
Reeds voelde hij zich als door oceanen
van Adri gescheiden. Als hij haar ooit
lief had gehad, dan was het nu. Als hij er
ooit naar had gehunkerd, haar in zijn
armen te nemen, en haar te koesteren,
dan deed hij het nu. Maar het was
kapoteen bloem, „in den knop
gebroken, en vóór den achtend van
haar bloei vergaan". Een lente was
er geweest van zijn liefde, maar er
was onmiddellijk een moordende winter
op gevolgd. In liet vuilbruine over-
stroomingswater was zijn liefde onder
gegaan. zooals die bleekdunne maan
schijf vanmorgen boven den polder.
Zijn schrijversgeest spon het beeld
uit: eerste kwartier, maar vlak daarop
de duisternis van nieuwe maande
schijngestalten door elkaar gegooid;
eerste kwartier, laatste kwartier, nieuwe
maan. maar een volle maan, nooit!
Die vaders met hun zaken, dat vieze
geld! Eerst samen duwen, als je oogen
nog niet open waren, zoodat je onwille
keurig wegweek, opzij.... en dan
samen, geslagen vijanden, tusschen je
in staan, met muren van knoeierij, tot
je zelf. rebelsch, den hoel lieelemaal
stuk sloeg!
En dan dat ergste, het zwarte: het
duivelselie spreekwoord, dat in zijn
hoofd spookte: de appel valt niet ver
van den stam. De argwaan, dat Adri
medeplichtig was geweest aan die uit -
knijperij van dien stakker in den polder,
óók sinds veertig jaren een vriend.
Al wist hij, dat het niet kon. zóó'n
meisje medeschuldig met haar vader,
hij had 't toch maar gevreesd. En de
gedachte kwam toch maar weer boven.
En hij had 't haar voor de voeten
gegooid doodelijk beleedigd had hij
haar. En zij had een ander, den „muziek-
vriend"Wat er misschien nog ge
weest was, had hij zelf kapot geslagen.
Stuk. alles. Hij moest maar naar Indië
trekken, als ze hem hebben wilden;
eten en drinken en vroolijk zijn. en voor
de rest geen nieuws. Joegen ze allemaal
naar geld, dan hij óók maar. Wie weet
welke kans liij vond daarginds. Materia
list best. liet puur mooie kreeg je
toch niet.
„Ober!" riep hij. „Een cognacje!"
Hij had lust, om iets geks te doen
draven, of een lamp uit den zolder
trekken: in zijn karretje springen en
maar rijden, jakkeren, tot hij doodmoe
was of stijf van de kou, en dan maar
ergens in een hotelbed vallen, hij was
waar hij was. Een paar dagen ver
dwijnen, en geen mensch hoeven zien,
dien hij kende. Maar hij dorst niet lang
van huis te blijven. Wie weet telegra
feerden ze terug uit Indië. Dan moest hij
er zijn. 't Oude tijdverdrijf maar liever
weer opvatten: uitgaan vanavond, met
Els.
Hoe laat ze dienst had, wist hij niet.
Ze kwam denkelijk om half vijf vrij. of
om vijf uur. Hij slenterde, den middag
door en stond om half vijf achter het
postkantoor. Ja hoor, daar had je haar.
't Viel hem op, toen ze buitenkwam,
hoe groot ze was. Hij hield niet van
vrouwen als kasteden. Maar Els was
gezellig; altijd tevreden; en zoo prach
tig oppervlakkig, dat je denken ging:
laat maar waaien den lieelen boel.
Ze wandelden samen een eind op, en
spraken af, elkaar na 't middageten te
treffen, maar dan zoo vroeg mogelijk.
„Hoe laat kun je?" vroeg Han.
„Op z'n allervroegst kwart voor zeven
- laten.we zeggen zeven uur," zei Els.
„Ik wou er graag inet 't wagentje een
eindje op uit trekken," zei Han. Hij
was, door zijn geslenter, de bekende
straten ben. „Een beetje over asfalt
wegen schuiven ik lieb drie dagen
door de modder gesopt!"
Els begreep het. „Wat moet ik aan
trekken?" vroeg ze.
„Doet er niet toe als 't maar warm
is. Ik zal de kap opzetten, maar frisch
blijft 't. altijd."
„Wat ik zeggen wou...." Els aar
zelde.
„Wat wou je zeggen?"
„Zou je 't erg vinden, om bij de vol
gende brug op me te wachten? Ik zal
zorgen, dat ik klokslag zeven uur voor
je neus sta."
„Waar is dat. goed voor?"
„Nou ja. rare ideeën van vader....
Vind je 't erg?"
„Och nee, alleen maar mal. Maar je
kunt je zin krijgen - om zeven uur op
den hoek van de Kipstraat dus....
Niet later!"
„Komt in orde," zei Els. Zij steeg op
haar fiets. Han ging te voet den anderen
kant op.
Precies tegelijk arriveerden zij op den
afgesproken hoek. Els stapte vlug in en
zij reden weg, de stad uit en den nieu
wen weg langs, naar den grooten auto
weg. Han reed tachtig, negentig, zoo
vaak en zoolang liij de ruimte had, en
voelde zich rustiger, dan hij den lieelen
dag geweest was. Nu was er ten minste
iets, dat hem in beslag nam, belette
te denken.beweging, vaart, snelle
grepen om uit moeilijkheidjes te
wriemelen! Met het weten erbij, dat hij
niet alleen was. Hij kon zijn humeur
uitvieren, en toch de rustige tusschen-
momenten vullen met een soort plicht
hoffelijkheid tegenover een gast, een
dame. Zoolang liij reed, was hij tevreden
met het gezelschap van Els, en bleef hij
vriendelijk. Maar nauwelijks zaten ze
in een Haagsch café, of ze begon hem te
hinderen.
Ze had haar lippen te rood geverfd.
Als je een mantelpak aanhad met een
dikke jas er overheen, moest je er niet
zoo'n pronkerige zijden blouse bij kiezen.
En voor 't eerst zag Han, met een vreem
de nuchterheid, dat Els een grof gezicht
had. hoekige kaken en een valige huid.
„Gaan we nog dansen?" vroeg Els.
„We zijn er niet erg voor gekleed,"
zei Han. „Ik had geen zin om me op te
poetsen. Maar als je graag wilt.
De menschen kunnen me geen steek
schelen."
,,'t Is mij hetzelfde," antwoordde
Els. „Ik bedoel alleen. we kunnen '1
niet zoo heel laat maken. Ik moet om
elf uur thuis zijn."
„Brieven schrijven?" vroeg Han spot
tend
Hoe is het mogelijk!
brengt alweer een serie
He, is natuurlijk mogelijk dat één of
meerdere platen nog niet direct ver
krijgbaar - of zelfs reeds uitverkocht
zijn. Ook Decca en Panachord platen
zijn momenteel slechts in beperkt
aantal verkrijgbaar. Indien U echter
bij Uw gramofoonhandelaar één of
meerdere van onderstaande platen
bestelt, dan zullen wij trachten deze
zoo spoedig mogelijk te leveren.
HET RAMBLERS DANSORKEST
o.l.v. Theo Uden Masman
Full House
At the Ramblers Ball
F 42141
JOHN OUWERX JOHNNY JACK
aan 2 piano's met Jos Aerts (Drums)
en Tuur Peters (Bas).
Potpourri No. 1
I can't love you anymore
May be sweepin' the floor I
Only forever - Love 4214b
All the things you are
HOT TRIO JEAN ROBERT
Vanite (Fox-trot)
Riffin'at the Arena (Fox-trot) j
GUS DELOOF en zijn band
F 42150
F 42153
If you've never been in love i
Crazy Rhythm (Fox-trot)
Prijs f. 1.44 per stuk
HET SNIP EN SNAP QUARTET
met orkestbegeleiding.
Het lied van
de oude piano I
PIET MUIJSELAAR met H1097
orkestbegeleiding j
Aan d'oever van de Rijn
ORCHESTRE MUSETTE G. BRIEZ
refrain chanté par J. P. Laudy
Le Monastere des
Amours (Paso Doble) j
STEFANO et son or- f
chestre Musette avec H1093
refrain chanté I
Ma Guitare qui Chante t
(Tango) j
ORCHESTRE MUSETTE G. BRIEZ
refrain chanté par Tymon
Comme de bien
Entendu (Wals) H1(m
Tagada, bourn, bourn
(Foxtrot)
Prijs f. 1.04 per stuk
Inlichtingen bij
Hollandsche Decca Distributie N.V., v. Baeriestr. 3, A'dam
W
