0* Baron
i
WB
ONZE VERVOLG ROMAN
fen nieuw produet der Suniight Jeep fabrieken
mmm
Hoe U de reuk
ook vindt
Erdal BLIJFT
kwaliteit
22
GEEN ZEEP MEER VOOR DE VAAT
NEEM VET-EX THANS TE BAAT
De huisvrouw heeft het nieuwe afwaschmiddel van de
Sunlight Fabrieken, Vet-Ex, dankbaar aanvaard en het
als een uitkomst beschouwd! Geen wonder: Vet-Ex,
het snelste en veiligste middel voor vatenwasschen, is
zelfs beter dan zeep voor de vaat I Vette voorwerpen
worden snel en gemakkelijk gereinigd door de bijzondere
vetoplossende bestanddeelen, waaruit Vet-Ex bestaat.
Ofschoon het geen zeep bevat en dus geen schuim
kan vormen, verwijdert het toch alle vet, zonder reuk
of smaak aan glas of porselein achter te laten. Vet-Ex
reinigt ook volkomen veilig hel tast geen enkel voor
werp aan. Aardewerk, porselein, lepels, vorken, messen,
glaswerk en kristal worden met Vet-Ex in een oogen-
blik afgewasschen. Vet-Ex behoort in geen enkele
huishouding te ontbreken, nu zeep zoo schaarsch is
geworden. Met Vet-Ex spaart U zeep voor de wasch.
Een pak is ruim voldoende voor 25 keer vatenwasschen
Een pak Vet-Ex is ruim voldoende
voor 25 keer vatenwasschen
Door schaarschte aan grondstoffen niet overal voorradig
Omdat wij - door oorlogsomstandigheden - éen ander
oplosmiddel voor onze wassoorten moesten vinden,
werd de reuk van Erdal anders. Dat is al wat er ge
wijzigd werd. De eigenschappen der edele wassoorten
echter, waar het op aan komt, - die bleven dezelfde. Dat
garandeeren wij U.
Schoenen zijn een kostbaar bezit: wees er dus zuinig op!
Vandaar, dat wij onze schoenen poetsen met ERDAL.
Doch met overleg, zoodat we lang met 'n doos toekomen,
want ook met Erdal moeten we zuinig zijn
NEDERLANDSCH FABRIKAAT.
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDEHan Rootling:, een jonj? en energiek journa
list van een plaatselijk dagblad, bemerkt dat in een leegstaande villa achter zijn huis nieuwe
bewoners zijn gekomen, maar tegelijkertijd heeft hij ontdekt, dat hij een schattig en alleraardigst
buurmeisje heeft gekregen, dat Adri heet Op denzelfden middag dat Han deze ontdekking doet,
ontmoeten twee oude vrienden elkaar, die vroeger samen op school en in dienst zijn geweest; het
/.i.jn de heeren Rooding, een groot aannemer, en Lantema, directeur van de Industriebank, de
respectieve vaders van Han en Adri. Han vindt het meisje erg sympathiek en maakt al spoedig
kennis met haar. Rooding wil een complex huizen bouwen, waarvoor hij een groot bouwcrediet.
moet hebben, dat hij van Lantema wil zien te krijgen. Om hierin te slagen lijkt hem 'n nauwere
verbintenis tusschen Han en Adri gewenscht. Han is over dit voorstel van z'n vader heftig
verontwaardigd en tracht Adri in den vervolge te ontloopen. De plannen van de beide
vaders zijn nu ook Adri bekend. Rooding heeft een stuk grond op het oog, dat hij van
Nelis van Stiel, een vroegeren vriend uit den diensttijd, wil koopen. Lantema hoort Rooding
<»P slinkschc wijze uit en verneemt, dat aan het land veel geld te verdienen is; hij maakt
misbruik van vertrouwen en koopt, zonder Rooding hierin te kennen, den grond. Han is
inmiddels op kamers gaan wonen. Zijn directie heeft hem tot reizend journalist benoemd,
wolk heuglijk feit hij met Adri's vriendin, Els Poorters, gaat vieren. Ten gevolge van een
dijkbreuk loopt de geheelc Oosterpolder onder water, waaronder ook de grond, welken Lantema
van Van Stiel aangekocht heeft, valt. Adri gaat met haar vader naar de plaats des onheils
- li draagt zorg voor de vluchtende kinderen. Als Rooding verneemt, dat Lantema hem be
drogen heeft, ontstaat er tusschen de vrienden een heftige ruzie. Han heeft Adri de minder
waardige praktijken van haar vader voor de voeteh geslingerd; hij solliciteert naar een
betrekking in Batavia. Nu kunt u verder lezen.
We hadden 't over Adri," begon zij.
„Ja?"
„Ze zal wel al slapen, zei ik,
en dat is ook zoo. Maar ze is niet hier."
„Wat zeg je?"
„Ik heb haar uit logeeren gestuurd.
Bij mijn zuster in Beekbergen."
Lantema zat sprakeloos naar haar te
kijken.
„Ze was een beetje overspannen,"
ging zijn vrouw voort.
„Overspannen? Waarvan?"
„Dat zal ik je straks vertellen. Ik
vond 't noodig, dat zij een poosje in een
andere omgeving was. Dus toen heb ik
Lef opgebeld...."
„En gaat dat maar allemaal buiten
mij om?" vroeg Lantema geraakt.
,,'t Kon niet wachten, vond ik."
„Je wist, in welk hotel ik logeerde."
Mevrouw Lantema kreeg het warm.
Zij vermeed hem aan te kijken.
„Je laat altijd een adres achter," zei
ze, „maar ik kan je er nooit bereiken.
Den eenen keer probeer ik driemaal, en
krijg ik je niet; en als ik je krijg, heb
je 't land, omdat ik je stoor in je zaken.
En er zijn dingen, die ik je onmogelijk
door de telefoon kon zeggen."
„Tragisch," spotte Lantema. „Laat
de bom maar barsten. Wat is er voor
vreeselïjks?"
,,'t Kind voelt zich doodongelukkig,"
zei mevrouw bewogen. „Ze schijnt van
Han Rooding te houden, en er is een kink
in den kabel gekomen. óf hij houdt
niet van haar, óf er zit iets tusschen
iets met jou en Rooding...."
Lantema lachte schamper. „Minne
smart," zei hij. „Komt ze wel overheen.
We moeten allemaal een pilletje slikken
op zijn tijd. Da's gezond."
„In ieder geval heeft ze tijd noodig,
om er overheen te komen," hernam zijn
vrouw gedwongen kalm. „En ik zag
geen behoorlijke kans, je er over te raad
plegen. Dus heb ik haar weggestuurd."
„En wanneer komt de juffrouw
terug?"
„Dat ligt er aan. Misschien over een
dag of veertien, of drie weken."
„Zoo. En waér ligt dat aan?"
„Wanneer we klaar zijn met ver
huizen."
Andermaal zette Lantema oogen op
van volslagen onbegrip.
„Verhuizen?"
„Ja ze moet niet eiken dag dat huis
weer voor haar oogen krijgen, als ze
terug is. Dan vergeet ze hem nooit
als ze hem vergeten kan."
Lantema greep naar zijn papieren.
Zoo onmogelijk onhandelbaar had hij
zijn vrouw nog nooit gezien. Even laten
betieën
"„Ik moet nog een paar dingen na
kijken," zei hij, „en dan wou ik slapen.
We praten morgen wel verder."
„Je moet altijd een paar dingen na
kijken, als ik wat zeggen wil," viel me
vrouw Lantema uit, „maar als 't om ons
kind gaat, moet je luisteren! Je hebt
Han en haar eerst zelf bij elkaar ge
bracht, en nu zij er ongelukkig door is,
moet je een paar dingen nakijken en
slapen!"
„Als je niets anders kunt dan ruzie
maken, zwijg dan maar liever. Ik wil
rust en vrede in huis hebben."
„Ik ook! Ik heb vierentwintig jaar
lang gezwegen, om rast en vrede in huis
te hebben, en wat heb ik er mee ge
wonnen? Ik lig voor een oortje thuis, en
mijn kind moet de deur uit, om over
haar ellende heen te komen!"
Ons kind," verbeterde Lantema.
„Precies," kreeg hij terug, „óns kind.
Dus hoor je te luisteren, als ik 't over
haar heb, en niet je papieren als voor
wendsel te gebruiken, om mijn mond te
snoeren."
Lantema legde zijn papieren neer en
keek verbaasd naar zijn vrouw, naar
haar, die tientallen jaren altijd even
voegzaam en gezeglijk was geweest,
en nu doorbeet als een politiehond. Hij
kende haar zoo niet. Kalm blijven,
vermaande hij zichzelf, en de bui in
's hemelsnaam maar over zich heen
laten gaan.
„Je kunt gerust zeggen, wat je te zeg
gen hebt," kwam hij. „Dus Adri is
verliefd, en 't wil niet boteren? Wat
is er dan voor bezwaar?"
Zijn vrouw keerde zich naar hem toe
en keek ook verbaasd.
„Je bent toch niet blind?" riep ze uit.
„Heb je dan niet gezien, hoe 't wérd
tusschen die twee? Als jij niet zoo on
voorzichtig met Rooding gepraat had,
dat jullie die twee aan elkaar wilden
lijmen, waren ze al een half jaar geleden
verloofd geweest. En 't had nóg goed
kunnen komen, als je 't niet nog erger
bedorven had met die ongelukkige
zaken van je en dat ellendige jagen naar
geld! Wat is er voor bezwaar, vraag je
nog! Je bent maar door blijven hollen
ais een os voor de bijl, en je zag niet
eens, wat je plattrapte! Zaken, werken,
geld. anders denk je nergens om! Je.
eigen zin en je eigen wil voor de rest
bestaat er niets! Of je vrouw en je doch
ter ergens zin in hebben en iets willen,
daar let je niet op! Zeur nu niet ik
moet werken. Ik kan vanavond niet
ik moet werken. Is 't eten nog niet
klaar? ik moet werken! Da's zoowat
onze eenige huwelijksconversatie ge
weest!"
Lantema's gezicht vertrok pijnlijk.
„Als je denkt, dat je me wat te
