ULHKKE
■"j
-
V
22
1
Ik geef nog steeds Duits en vind het
Na drie volle jaren zijn we weer op pad
gegaan, op vakantie naar ons Zeeuws-
Vlaamse landje deze zomer. We huur
den een kast van een huis in Cadzand,
want deze keer zouden alle ‘kids’ plus
twee paar vrienden mee, weliswaar
in verschillende combinaties, maar
toch. Het schooljaar, het derde zonder
nationale examens op grond van Covid,
werd afgesloten. Heel wat collega’s
vreemde talen namen afscheid. Som
migen gingen met vervroegd pensioen,
anderen konden de stap niet echt ne
men en hebben nog een jaar extra als
vervangers gewerkt. Ik ben benieuwd
hoe ik op die stap zal reageren. Die
stap wordt naar alle waarschijnlijkheid
in juni 2024 gezet.
We hadden ervoor gekozen om niet met
het vliegtuig te gaan. Een van de rede
nen was de chaos op de vliegvelden,
veroorzaakt door te weinig personeel,
een andere reden was, dat we cadeaus
wilden meenemen en terug meenemen
en last but not least moest er hagelslag
ingeslagen worden. Puur en van het
beste merk.
vlinders, een geluksgevoel de luxe, so
wieso altijd, omdat we dan op vakantie
gaan, maar nu extra omdat we na de
pandemie weer konden reizen, zonder
mondkapje, zonder formulieren die
ingevuld moesten worden, zonder een
test te moeten nemenenen
heerlijk om ook wat van de rijke Duitse
cultuur op te kunnen snuiven op weg
naar Cadzand. Tecklenburg was dan
ook een geweldige keuze. Wat een
geweldig klein stadje! Op de terug
weg hebben we Salzuflen en Husum
aangedaan, de laatste vanwege het feit
dat Theodor Storm (Der Schimmelreiter
werd door mijzelf als leerlinge op het
Het moment dat wij in de auto gaan
zitten en gas geven is altijd gevuld met
LET OP I KINDEREN I,
- -UI -j i i.w ZUDZAMX 1
Ij.
