maar ook veel ambachtelijke werkzaamheden
bij nodig. Steeds wordt er bijgehouden wat
er met de voorwerpen gebeurt, tijdens het
konserveringsproces zonodig met behulp van
foto's. Hierna gaat men het voorwerp bewer
ken. Dat wil zeggen, dat men alle informatie,
die aan het voorwerp af te zien is, noteert.
Hiervoor moeten de objekten goed bestudeerd,
bekeken en eventueel met andere museumvoor-
vverpen of literatuur vergeleken worden.
Hierdoor kan men bijvoorbeeld te weten komen
wat iets gev/aest is en soms waar en door wie
hot gemaakt of gebruikt ismaar ook wat er
nee gedaan is~en waar het voor diende. Al
deze informatie wordt op speciale formulieren
ingevuld, zodat die informatie in de toekomst
eventueel in de computer gestopt kan worden.
Hierna komt het voorwerp uiteindelijk vrij.
Dat betekent, dat het in een museum terecht
kan komen of, als de musea er niet in geinter-
esseerd zijn, in de handel. Het Stedelijk
Museum Vlissingen laat in ieder geval zien
wat de resultaten zijn en wat er zoal boven
is gekomen. Op het moment is op de 2e verdie
ping van het museum een vrij permanente
presentatie over dit projekt te zien. Er is
iets te zien over de V.O.C» Kamer Zeeland,
iets over de ramp en waar het schip vergaan
is, met o.a» da al eerder genoemde kaart uit
17?')- van Van Keulen, waar het "F/liegent Hart
en de Anna Catherina reeds staan ingetekend,
iets over de bergingspoging van Evansen ook
al enkele voorwerpen die verleden jaar en
dit jaar gevonden zijn. Tot slot is er een
leestafel, waar informatie over zeearcheologie
en over 'TVliegent Hart in het bijzonder
in te zien is. Het is op het moment nog wat
mager, maar het projekt is net gestart en de
-17-
