-15-
ton open te schroeven om de lucht te ver
versen en het ingesijpelde water er uit te
laten. Hierbij bleef de duiker in de ton.
Het was dus voor die mensen een hard bestaan
en men moest zeker geen last hebben van
claustrofobie.
Het bleek echter al snel te moeilijk, orri veel
goederen boven water tc halen. Hierdoor ver
slapte vermoedelijk do interesse in het wrak
en verdween het materiaal in de archieven en
al snel was men het vergeten. Totdat een
hoogleraar in de historische cartografie,
de heer G. Schilder, de originele kaart van
Abraham Anias terugvond. Ondertussen waren
er wel al kopiën van de kaart van Anias ge
maakt, omdat Abraham Anias op zijn kaart ook
de ligging van de zandbanken had weergegeven,
wat voor zeelieden natuurlijk heel belangrijk
was. Zo een kopie werd ook gemaakt door 1
Joannes van Keulen in 177*1. In het Stedelijk
Museum Vlissingen bevindt zich een exemplaar
van deze laatste kaart, waarop ook de wrak
plaats van de Anna Catherina en de 'TViiegent
Hart staat aangegeven. Dankzij de originele
kaart van Abraham Anias kon de h9er G. Schilder
een berekening maken waar het wrak op dat momen
ergens moest liggen. In 1977 nam hij kontakt
op met het Rijksmuseum te Amsterdam, dat
kontakt legde met een Engels duikteam, waar
het Rijksmuseum al eerder kontakt mee had
gehad. Dit duikteam stond onder leiding van
de heren Rex Cowan en John Rose, en na jaren
lang speurwerk kon het wrak dankzij verfijnd
elektronisch meetapparatuur in 1981 gelokali
seerd worden.
Vanaf dat moment werd besloten dat de werkelijke
opgraving vanaf juni 1982 zou gaan beginnen.
Een aktiviteit, die vermoedelijk nog jaren
in beslag zal gaan nemen. Het duikwerk
