waar straten naar vernoemd zijn. In welke
tijd zij leefden, wie en wat zij geweest
zijn. Voor de feministen van nu zou het
aardig zijn iets te lezen over Betje Wolff.
Zij is hier geboren en heeft haar jeugd hier
doorgebracht, maar behalve dat er een plein
naar haar genoemd is lijkt zij in Vliss^ngen
nog steeds "in de ban", want zelfs in het
museum kom je haar niet tegen! Misschien
zouden de door u genoemde Chinese schoentjes
eens met een ander museum geruild kunnen wor
den voor iets van Betje? Een idee van mij hoor
ik weet helemaal niet of dat wel eens gedaan
wordt! Toen ik 10 jaar geleden uit Rotterdam
mij in Vlissingen vestigde en het museum
bezocht, sloot ik mij gelijk aan bij de "Vrien
den". Dat we nu een vereniging zijn geworden
en al 150 leden tellen is toch prachtig? Ik
vind dat er de laatste jaren in het museum
veel ten goede is veranderd. Een schouwburg,
concertzaal en een museum zijn belangrijk voor
een stad en het laatstgenoemde vooral is een
kostelijk bezit waar we trots en zuinig op
kunnen zijn. Dat voelde ik vooral goed toen
we twee keer een half jaar in Canada mochten
wonen en we daar ook musea bezochten! Wat daar
te zien was betekende voor ons niet veel» iets
over de Indianen en de strijd die daar in de
80er jaren gevoerd is. Er waren wat landbouw
werktuigen en huishoudelijke voorwerpen» kle
ding, ook uit die tijd, dingen die wij "van
grootmoeder" noemen. Er is nog geen geschie
denis, het verleden is dichtbij! Wij maakten
er bijv. festiviteiten mee van plaatsen die
hun 50- of 100 jarig bestaan herdachten! De
schilderijen in de musea waren meestal recent
en van burgers uit de omgeving. Veel mensen
-30-
